stuprare
<ō, āvī, ātum 1.> ||stuprum||Übersicht aller Übersetzungen
- verführen, vergewaltigenstuprārestuprāre
- mulierem vi stuprareeine Frau vergewaltigenmulierem vi stuprare
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. stuprō 2. Person 2. stuprās 3. Person 3. stuprat | 1. Person 1. stuprāmus 2. Person 2. stuprātis 3. Person 3. stuprant |
Futur | 1. Person 1. stuprābō 2. Person 2. stuprābis 3. Person 3. stuprābit | 1. Person 1. stuprābimus 2. Person 2. stuprābitis 3. Person 3. stuprābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. stuprābam 2. Person 2. stuprābās 3. Person 3. stuprābat | 1. Person 1. stuprābāmus 2. Person 2. stuprābātis 3. Person 3. stuprābant |
Perfekt | 1. Person 1. stuprāvī 2. Person 2. stuprāvisti 3. Person 3. stuprāvit | 1. Person 1. stuprāvimus 2. Person 2. stuprāvistis 3. Person 3. stuprāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. stuprāverō 2. Person 2. stuprāveris 3. Person 3. stuprāverit | 1. Person 1. stuprāverimus 2. Person 2. stuprāveritis 3. Person 3. stuprāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. stuprāveram 2. Person 2. stuprāverās 3. Person 3. stuprāverat | 1. Person 1. stuprāverāmus 2. Person 2. stuprāverātis 3. Person 3. stuprāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. stuprem 2. Person 2. stuprēs 3. Person 3. stupret | 1. Person 1. stuprēmus 2. Person 2. stuprētis 3. Person 3. stuprent |
Imperfekt | 1. Person 1. stuprārem 2. Person 2. stuprārēs 3. Person 3. stuprāret | 1. Person 1. stuprārēmus 2. Person 2. stuprārētis 3. Person 3. stuprārent |
Perfekt | 1. Person 1. stuprāverim 2. Person 2. stuprāveris 3. Person 3. stuprāverit | 1. Person 1. stuprāverimus 2. Person 2. stuprāveritis 3. Person 3. stuprāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. stuprāvissem 2. Person 2. stuprāvissēs 3. Person 3. stuprāvisset | 1. Person 1. stuprāvissēmus 2. Person 2. stuprāvissētis 3. Person 3. stuprāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | stuprā! | stuprāte! |
Futur | 2. Person 2. stuprāto! 3. Person 3. stuprāto! | 2. Person 2. stuprātōte! 3. Person 3. stupranto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | stuprāre |
Perfekt | stuprāvisse |
Futur | stuprātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | stuprāns, stuprantis |
Futur | stuprātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | stuprandī |
---|---|
Dativ | stuprandō |
Akkusativ | ad stuprandum |
Ablativ | stuprandō |
Supinum
stuprātum |