Latein-Deutsch Übersetzung für "amino��cido"

"amino��cido" Deutsch Übersetzung

Meinten Sie cito, Cimo oder cedo?
incidere
<cidō, cidī, - 3.> ||in, cadere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • hinfallen
    in-cidere
    hineinfallen
    in-cidere
    fallen (in aliquid / alicui rei / aliquem in/auf etwas/jemanden), (in hunc diem auf diesen Tag)
    in-cidere
    in-cidere
Beispiele
  • in manūs latronum incidere
    Räubern in die Hände fallen
    in manūs latronum incidere
  • tela incidunt
    Geschosse schlagen ein, Geschosse treffen
    tela incidunt
  • sich hineinstürzen
    in-cidere
    in-cidere
  • von Flüssen sich ergießen (alicui rei in etwas)
    in-cidere
    in-cidere
Beispiele
  • in hostem incidere
    den Feind angreifen
    in hostem incidere
  • ultimis incidere
    die Letzten überfallen
    ultimis incidere
  • von Zuständenoder od Übeln befallen (alicui / in aliquem jemanden)
    in-cidere
    widerfahren (alicui / in aliquem jemandem)
    in-cidere
    in-cidere
Beispiele
  • geraten (in aliquem / in aliquid in etwas)
    in-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    stoßen (in aliquem / in aliquid auf etwas)
    in-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    in-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • vorfallen, sich ereignen
    in-cidere
    in-cidere
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. incidō

2. Person 2. incidis

3. Person 3. incidit

1. Person 1. incidimus

2. Person 2. inciditis

3. Person 3. incidunt

Futur

1. Person 1. incidam

2. Person 2. incides

3. Person 3. incidet

1. Person 1. incidemus

2. Person 2. incidetis

3. Person 3. incident

Imperfekt

1. Person 1. incidebam

2. Person 2. incidebās

3. Person 3. incidebat

1. Person 1. incidebāmus

2. Person 2. incidebātis

3. Person 3. incidebant

Perfekt

1. Person 1. incidī

2. Person 2. incidisti

3. Person 3. incidit

1. Person 1. incidimus

2. Person 2. incidistis

3. Person 3. incidērunt

Futur 2

1. Person 1. inciderō

2. Person 2. incideris

3. Person 3. inciderit

1. Person 1. inciderimus

2. Person 2. incideritis

3. Person 3. inciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. incideram

2. Person 2. inciderās

3. Person 3. inciderat

1. Person 1. inciderāmus

2. Person 2. inciderātis

3. Person 3. inciderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. incidam

2. Person 2. incidās

3. Person 3. incidat

1. Person 1. incidāmus

2. Person 2. incidātis

3. Person 3. incidant

Imperfekt

1. Person 1. inciderem

2. Person 2. inciderēs

3. Person 3. incideret

1. Person 1. inciderēmus

2. Person 2. inciderētis

3. Person 3. inciderent

Perfekt

1. Person 1. inciderim

2. Person 2. incideris

3. Person 3. inciderit

1. Person 1. inciderimus

2. Person 2. incideritis

3. Person 3. inciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. incidissem

2. Person 2. incidissēs

3. Person 3. incidisset

1. Person 1. incidissēmus

2. Person 2. incidissētis

3. Person 3. incidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

incide!

incidite!

Futur

2. Person 2. incidito!

3. Person 3. incidito!

2. Person 2. inciditōte!

3. Person 3. incidunto!

Infinitiv
Präsens

incidere

Perfekt

incidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

incidens, incidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

incidendī

Dativ

incidendō

Akkusativ

ad incidendum

Ablativ

incidendō

Supinum
-
concidere
<cidō, cidī, - 3.> ||cadere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • von Sachen zusammenfallen, einstürzen
    con-cidere
    con-cidere
Beispiele
  • von Lebewesen niederfallen
    con-cidere
    con-cidere
  • tot hinstürzen
    con-cidere
    con-cidere
  • von Personen gestürzt werden, unterliegen in Politikund u. vor Gericht
    con-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    con-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • von Zuständen sinken, zugrunde gehen
    con-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    con-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. concidō

2. Person 2. concidis

3. Person 3. concidit

1. Person 1. concidimus

2. Person 2. conciditis

3. Person 3. concidunt

Futur

1. Person 1. concidam

2. Person 2. concides

3. Person 3. concidet

1. Person 1. concidemus

2. Person 2. concidetis

3. Person 3. concident

Imperfekt

1. Person 1. concidebam

2. Person 2. concidebās

3. Person 3. concidebat

1. Person 1. concidebāmus

2. Person 2. concidebātis

3. Person 3. concidebant

Perfekt

1. Person 1. concidī

2. Person 2. concidisti

3. Person 3. concidit

1. Person 1. concidimus

2. Person 2. concidistis

3. Person 3. concidērunt

Futur 2

1. Person 1. conciderō

2. Person 2. concideris

3. Person 3. conciderit

1. Person 1. conciderimus

2. Person 2. concideritis

3. Person 3. conciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. concideram

2. Person 2. conciderās

3. Person 3. conciderat

1. Person 1. conciderāmus

2. Person 2. conciderātis

3. Person 3. conciderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. concidam

2. Person 2. concidās

3. Person 3. concidat

1. Person 1. concidāmus

2. Person 2. concidātis

3. Person 3. concidant

Imperfekt

1. Person 1. conciderem

2. Person 2. conciderēs

3. Person 3. concideret

1. Person 1. conciderēmus

2. Person 2. conciderētis

3. Person 3. conciderent

Perfekt

1. Person 1. conciderim

2. Person 2. concideris

3. Person 3. conciderit

1. Person 1. conciderimus

2. Person 2. concideritis

3. Person 3. conciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. concidissem

2. Person 2. concidissēs

3. Person 3. concidisset

1. Person 1. concidissēmus

2. Person 2. concidissētis

3. Person 3. concidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

concide!

concidite!

Futur

2. Person 2. concidito!

3. Person 3. concidito!

2. Person 2. conciditōte!

3. Person 3. concidunto!

Infinitiv
Präsens

concidere

Perfekt

concidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

concidens, concidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

concidendī

Dativ

concidendō

Akkusativ

ad concidendum

Ablativ

concidendō

Supinum
-
procidere
<cidō, cidī, - 3.> ||cadere|| (nachklassischnachkl.)

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • nach vorn niederfallen
    prō-cidere
    prō-cidere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. prōcidō

2. Person 2. prōcidis

3. Person 3. prōcidit

1. Person 1. prōcidimus

2. Person 2. prōciditis

3. Person 3. prōcidunt

Futur

1. Person 1. prōcidam

2. Person 2. prōcides

3. Person 3. prōcidet

1. Person 1. prōcidemus

2. Person 2. prōcidetis

3. Person 3. prōcident

Imperfekt

1. Person 1. prōcidebam

2. Person 2. prōcidebās

3. Person 3. prōcidebat

1. Person 1. prōcidebāmus

2. Person 2. prōcidebātis

3. Person 3. prōcidebant

Perfekt

1. Person 1. prōcidī

2. Person 2. prōcidisti

3. Person 3. prōcidit

1. Person 1. prōcidimus

2. Person 2. prōcidistis

3. Person 3. prōcidērunt

Futur 2

1. Person 1. prōciderō

2. Person 2. prōcideris

3. Person 3. prōciderit

1. Person 1. prōciderimus

2. Person 2. prōcideritis

3. Person 3. prōciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. prōcideram

2. Person 2. prōciderās

3. Person 3. prōciderat

1. Person 1. prōciderāmus

2. Person 2. prōciderātis

3. Person 3. prōciderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. prōcidam

2. Person 2. prōcidās

3. Person 3. prōcidat

1. Person 1. prōcidāmus

2. Person 2. prōcidātis

3. Person 3. prōcidant

Imperfekt

1. Person 1. prōciderem

2. Person 2. prōciderēs

3. Person 3. prōcideret

1. Person 1. prōciderēmus

2. Person 2. prōciderētis

3. Person 3. prōciderent

Perfekt

1. Person 1. prōciderim

2. Person 2. prōcideris

3. Person 3. prōciderit

1. Person 1. prōciderimus

2. Person 2. prōcideritis

3. Person 3. prōciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. prōcidissem

2. Person 2. prōcidissēs

3. Person 3. prōcidisset

1. Person 1. prōcidissēmus

2. Person 2. prōcidissētis

3. Person 3. prōcidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

prōcide!

prōcidite!

Futur

2. Person 2. prōcidito!

3. Person 3. prōcidito!

2. Person 2. prōciditōte!

3. Person 3. prōcidunto!

Infinitiv
Präsens

prōcidere

Perfekt

prōcidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

prōcidens, prōcidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

prōcidendī

Dativ

prōcidendō

Akkusativ

ad prōcidendum

Ablativ

prōcidendō

Supinum
-
succidere
<cidō, cidī, - 3.> ||sub, cadere|| (unklassischunkl.)

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. succidō

2. Person 2. succidis

3. Person 3. succidit

1. Person 1. succidimus

2. Person 2. succiditis

3. Person 3. succidunt

Futur

1. Person 1. succidam

2. Person 2. succides

3. Person 3. succidet

1. Person 1. succidemus

2. Person 2. succidetis

3. Person 3. succident

Imperfekt

1. Person 1. succidebam

2. Person 2. succidebās

3. Person 3. succidebat

1. Person 1. succidebāmus

2. Person 2. succidebātis

3. Person 3. succidebant

Perfekt

1. Person 1. succidī

2. Person 2. succidisti

3. Person 3. succidit

1. Person 1. succidimus

2. Person 2. succidistis

3. Person 3. succidērunt

Futur 2

1. Person 1. succiderō

2. Person 2. succideris

3. Person 3. succiderit

1. Person 1. succiderimus

2. Person 2. succideritis

3. Person 3. succiderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. succideram

2. Person 2. succiderās

3. Person 3. succiderat

1. Person 1. succiderāmus

2. Person 2. succiderātis

3. Person 3. succiderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. succidam

2. Person 2. succidās

3. Person 3. succidat

1. Person 1. succidāmus

2. Person 2. succidātis

3. Person 3. succidant

Imperfekt

1. Person 1. succiderem

2. Person 2. succiderēs

3. Person 3. succideret

1. Person 1. succiderēmus

2. Person 2. succiderētis

3. Person 3. succiderent

Perfekt

1. Person 1. succiderim

2. Person 2. succideris

3. Person 3. succiderit

1. Person 1. succiderimus

2. Person 2. succideritis

3. Person 3. succiderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. succidissem

2. Person 2. succidissēs

3. Person 3. succidisset

1. Person 1. succidissēmus

2. Person 2. succidissētis

3. Person 3. succidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

succide!

succidite!

Futur

2. Person 2. succidito!

3. Person 3. succidito!

2. Person 2. succiditōte!

3. Person 3. succidunto!

Infinitiv
Präsens

succidere

Perfekt

succidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

succidens, succidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

succidendī

Dativ

succidendō

Akkusativ

ad succidendum

Ablativ

succidendō

Supinum
-

  • herausfallen, herabfallen (ex re aus etwas), (de re/a re/re von etwas (herab))
    ex-cidere
    ex-cidere
Beispiele
  • excidere alicui
    jemandem ausfallen, jemandem entfallen
    excidere alicui
  • cornua cervis exciderunt
    den Hirschen fiel das Geweih ab
    cornua cervis exciderunt
  • vom Los aus der Urne herauskommen
    ex-cidere T. LiviusLiv.
    ex-cidere T. LiviusLiv.
Beispiele
  • nomen alicuius sorte excidit
    das Los fällt auf jemandes Namen
    nomen alicuius sorte excidit
  • sterben
    ex-cidere Sex. PropertiusProp.
    ex-cidere Sex. PropertiusProp.
  • entschlüpfen, entwischen
    ex-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    ex-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • verbum alicui/ex ore alicuius excidit
    jemandem entschlüpft ein Wort
    verbum alicui/ex ore alicuius excidit
  • libellum me invito excidit
    das Büchlein kommt gegen meinen Willen heraus
    libellum me invito excidit
  • dem Gedächtnis entfallen, vergessen werden
    ex-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    ex-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
Beispiele
  • ausgehen (in aliquid auf etwas)
    ex-cidere M. Fabius QuintilianusQuint. RhetorikRHET LiteraturLIT
    ex-cidere M. Fabius QuintilianusQuint. RhetorikRHET LiteraturLIT
Beispiele
  • versus in breves syllabas excidit
    der Vers geht auf kurze Silben aus
    versus in breves syllabas excidit
  • absinken, ausarten
    ex-cidere
    ex-cidere
Beispiele
  • verlieren, einbüßen (re etwas)
    ex-cidere (unklassischunkl.)
    ex-cidere (unklassischunkl.)
Beispiele
  • vitāexcidere
    das Leben verlieren
    vitāexcidere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. excidō

2. Person 2. excidis

3. Person 3. excidit

1. Person 1. excidimus

2. Person 2. exciditis

3. Person 3. excidunt

Futur

1. Person 1. excidam

2. Person 2. excides

3. Person 3. excidet

1. Person 1. excidemus

2. Person 2. excidetis

3. Person 3. excident

Imperfekt

1. Person 1. excidebam

2. Person 2. excidebās

3. Person 3. excidebat

1. Person 1. excidebāmus

2. Person 2. excidebātis

3. Person 3. excidebant

Perfekt

1. Person 1. excidī

2. Person 2. excidisti

3. Person 3. excidit

1. Person 1. excidimus

2. Person 2. excidistis

3. Person 3. excidērunt

Futur 2

1. Person 1. exciderō

2. Person 2. excideris

3. Person 3. exciderit

1. Person 1. exciderimus

2. Person 2. excideritis

3. Person 3. exciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. excideram

2. Person 2. exciderās

3. Person 3. exciderat

1. Person 1. exciderāmus

2. Person 2. exciderātis

3. Person 3. exciderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. excidam

2. Person 2. excidās

3. Person 3. excidat

1. Person 1. excidāmus

2. Person 2. excidātis

3. Person 3. excidant

Imperfekt

1. Person 1. exciderem

2. Person 2. exciderēs

3. Person 3. excideret

1. Person 1. exciderēmus

2. Person 2. exciderētis

3. Person 3. exciderent

Perfekt

1. Person 1. exciderim

2. Person 2. excideris

3. Person 3. exciderit

1. Person 1. exciderimus

2. Person 2. excideritis

3. Person 3. exciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. excidissem

2. Person 2. excidissēs

3. Person 3. excidisset

1. Person 1. excidissēmus

2. Person 2. excidissētis

3. Person 3. excidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

excide!

excidite!

Futur

2. Person 2. excidito!

3. Person 3. excidito!

2. Person 2. exciditōte!

3. Person 3. excidunto!

Infinitiv
Präsens

excidere

Perfekt

excidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

excidens, excidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

excidendī

Dativ

excidendō

Akkusativ

ad excidendum

Ablativ

excidendō

Supinum
-
decidere
<cidō, cidī, - 3.> ||cadere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • herabfallen, niederstürzen (ex arbore in terram vom Baum auf die Erde), (ab equo/ex equo vom Pferd)
    dē-cidere
    dē-cidere
Beispiele
  • comae decidunt alicui
    jemandem fallen die Haare aus
    comae decidunt alicui
  • sterben, im Kampf fallen
    dē-cidere (vorklassischvkl.) poetischpoet
    dē-cidere (vorklassischvkl.) poetischpoet
Beispiele
Beispiele
  • re/a re decidere (unklassischunkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
    aus etwas schwinden, von etwas abkommen
    re/a re decidere (unklassischunkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • spe/a spe decidere
    sich in seiner Hoffnung getäuscht sehen
    spe/a spe decidere
  • tief fallen, hinabsinken
    dē-cidere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
    dē-cidere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • huc cuncta deciderunt, ut
    alles sank so tief, dass
    huc cuncta deciderunt, ut
  • scheitern, durchfallen (re durch etwas)
    dē-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    dē-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēcidō

2. Person 2. dēcidis

3. Person 3. dēcidit

1. Person 1. dēcidimus

2. Person 2. dēciditis

3. Person 3. dēcidunt

Futur

1. Person 1. dēcidam

2. Person 2. dēcides

3. Person 3. dēcidet

1. Person 1. dēcidemus

2. Person 2. dēcidetis

3. Person 3. dēcident

Imperfekt

1. Person 1. dēcidebam

2. Person 2. dēcidebās

3. Person 3. dēcidebat

1. Person 1. dēcidebāmus

2. Person 2. dēcidebātis

3. Person 3. dēcidebant

Perfekt

1. Person 1. dēcidī

2. Person 2. dēcidisti

3. Person 3. dēcidit

1. Person 1. dēcidimus

2. Person 2. dēcidistis

3. Person 3. dēcidērunt

Futur 2

1. Person 1. dēciderō

2. Person 2. dēcideris

3. Person 3. dēciderit

1. Person 1. dēciderimus

2. Person 2. dēcideritis

3. Person 3. dēciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēcideram

2. Person 2. dēciderās

3. Person 3. dēciderat

1. Person 1. dēciderāmus

2. Person 2. dēciderātis

3. Person 3. dēciderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēcidam

2. Person 2. dēcidās

3. Person 3. dēcidat

1. Person 1. dēcidāmus

2. Person 2. dēcidātis

3. Person 3. dēcidant

Imperfekt

1. Person 1. dēciderem

2. Person 2. dēciderēs

3. Person 3. dēcideret

1. Person 1. dēciderēmus

2. Person 2. dēciderētis

3. Person 3. dēciderent

Perfekt

1. Person 1. dēciderim

2. Person 2. dēcideris

3. Person 3. dēciderit

1. Person 1. dēciderimus

2. Person 2. dēcideritis

3. Person 3. dēciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēcidissem

2. Person 2. dēcidissēs

3. Person 3. dēcidisset

1. Person 1. dēcidissēmus

2. Person 2. dēcidissētis

3. Person 3. dēcidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

dēcide!

dēcidite!

Futur

2. Person 2. dēcidito!

3. Person 3. dēcidito!

2. Person 2. dēciditōte!

3. Person 3. dēcidunto!

Infinitiv
Präsens

dēcidere

Perfekt

dēcidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

dēcidens, dēcidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

dēcidendī

Dativ

dēcidendō

Akkusativ

ad dēcidendum

Ablativ

dēcidendō

Supinum
-
accidere
<cidō, cidī, - 3.> ||ad, cadere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • hinfallen, niederfallen
    ac-cidere
    ac-cidere
Beispiele
  • hingelangen, hindringen (ad aliquem zu jemandem), (ad aliquid/alicui rei zu etwas)
    ac-cidere
    ac-cidere
Beispiele
  • zu Ohren kommen, sich verbreiten +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI
    ac-cidere
    ac-cidere
Beispiele
Beispiele
  • calamitas accidit alicui
    jemandem stößt ein Unglück zu
    calamitas accidit alicui
  • facultas accidit alicui
    jemandem bietet sich die Gelegenheit
    facultas accidit alicui
  • si quid mihi accidat
    wenn mir etwas zustoßen sollte
    si quid mihi accidat
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. accidō

2. Person 2. accidis

3. Person 3. accidit

1. Person 1. accidimus

2. Person 2. acciditis

3. Person 3. accidunt

Futur

1. Person 1. accidam

2. Person 2. accides

3. Person 3. accidet

1. Person 1. accidemus

2. Person 2. accidetis

3. Person 3. accident

Imperfekt

1. Person 1. accidebam

2. Person 2. accidebās

3. Person 3. accidebat

1. Person 1. accidebāmus

2. Person 2. accidebātis

3. Person 3. accidebant

Perfekt

1. Person 1. accidī

2. Person 2. accidisti

3. Person 3. accidit

1. Person 1. accidimus

2. Person 2. accidistis

3. Person 3. accidērunt

Futur 2

1. Person 1. acciderō

2. Person 2. accideris

3. Person 3. acciderit

1. Person 1. acciderimus

2. Person 2. accideritis

3. Person 3. acciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. accideram

2. Person 2. acciderās

3. Person 3. acciderat

1. Person 1. acciderāmus

2. Person 2. acciderātis

3. Person 3. acciderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. accidam

2. Person 2. accidās

3. Person 3. accidat

1. Person 1. accidāmus

2. Person 2. accidātis

3. Person 3. accidant

Imperfekt

1. Person 1. acciderem

2. Person 2. acciderēs

3. Person 3. accideret

1. Person 1. acciderēmus

2. Person 2. acciderētis

3. Person 3. acciderent

Perfekt

1. Person 1. acciderim

2. Person 2. accideris

3. Person 3. acciderit

1. Person 1. acciderimus

2. Person 2. accideritis

3. Person 3. acciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. accidissem

2. Person 2. accidissēs

3. Person 3. accidisset

1. Person 1. accidissēmus

2. Person 2. accidissētis

3. Person 3. accidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

accide!

accidite!

Futur

2. Person 2. accidito!

3. Person 3. accidito!

2. Person 2. acciditōte!

3. Person 3. accidunto!

Infinitiv
Präsens

accidere

Perfekt

accidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

accidens, accidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

accidendī

Dativ

accidendō

Akkusativ

ad accidendum

Ablativ

accidendō

Supinum
-
intercidere
<cidō, cidī, - 3.> ||cadere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • dazwischenfallen
    inter-cidere
    inter-cidere
Beispiele
  • tela intercidunt
    es regnet Geschosse
    tela intercidunt
  • dazwischen vorfallen, sich dazwischen zutragen
    inter-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    inter-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • claves portarum intercidunt
    die Türschlüssel gehen verloren
    claves portarum intercidunt
Beispiele
  • (memoriā) intercidere
    (dem Gedächtnis) entfallen, vergessen werden
    (memoriā) intercidere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. intercidō

2. Person 2. intercidis

3. Person 3. intercidit

1. Person 1. intercidimus

2. Person 2. interciditis

3. Person 3. intercidunt

Futur

1. Person 1. intercidam

2. Person 2. intercides

3. Person 3. intercidet

1. Person 1. intercidemus

2. Person 2. intercidetis

3. Person 3. intercident

Imperfekt

1. Person 1. intercidebam

2. Person 2. intercidebās

3. Person 3. intercidebat

1. Person 1. intercidebāmus

2. Person 2. intercidebātis

3. Person 3. intercidebant

Perfekt

1. Person 1. intercidī

2. Person 2. intercidisti

3. Person 3. intercidit

1. Person 1. intercidimus

2. Person 2. intercidistis

3. Person 3. intercidērunt

Futur 2

1. Person 1. interciderō

2. Person 2. intercideris

3. Person 3. interciderit

1. Person 1. interciderimus

2. Person 2. intercideritis

3. Person 3. interciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. intercideram

2. Person 2. interciderās

3. Person 3. interciderat

1. Person 1. interciderāmus

2. Person 2. interciderātis

3. Person 3. interciderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. intercidam

2. Person 2. intercidās

3. Person 3. intercidat

1. Person 1. intercidāmus

2. Person 2. intercidātis

3. Person 3. intercidant

Imperfekt

1. Person 1. interciderem

2. Person 2. interciderēs

3. Person 3. intercideret

1. Person 1. interciderēmus

2. Person 2. interciderētis

3. Person 3. interciderent

Perfekt

1. Person 1. interciderim

2. Person 2. intercideris

3. Person 3. interciderit

1. Person 1. interciderimus

2. Person 2. intercideritis

3. Person 3. interciderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. intercidissem

2. Person 2. intercidissēs

3. Person 3. intercidisset

1. Person 1. intercidissēmus

2. Person 2. intercidissētis

3. Person 3. intercidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

intercide!

intercidite!

Futur

2. Person 2. intercidito!

3. Person 3. intercidito!

2. Person 2. interciditōte!

3. Person 3. intercidunto!

Infinitiv
Präsens

intercidere

Perfekt

intercidisse

Futur

-

Partizip
Präsens

intercidens, intercidentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

intercidendī

Dativ

intercidendō

Akkusativ

ad intercidendum

Ablativ

intercidendō

Supinum
-
accidere
<cīdō, cīdī, cīsum 3.> ||ad, caedere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • anhauen, anschneiden
    ac-cīdere
    ac-cīdere
Beispiele
  • crines accidere
    die Haare stutzen
    crines accidere
  • dapes accidere
    Speisen verzehren
    dapes accidere
  • schwächen, zerrütten
    ac-cīdere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    ac-cīdere figurativ, in übertragenem Sinnfig

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. accīdō

2. Person 2. accīdis

3. Person 3. accīdit

1. Person 1. accīdimus

2. Person 2. accīditis

3. Person 3. accīdunt

Futur

1. Person 1. accīdam

2. Person 2. accīdes

3. Person 3. accīdet

1. Person 1. accīdemus

2. Person 2. accīdetis

3. Person 3. accīdent

Imperfekt

1. Person 1. accīdebam

2. Person 2. accīdebās

3. Person 3. accīdebat

1. Person 1. accīdebāmus

2. Person 2. accīdebātis

3. Person 3. accīdebant

Perfekt

1. Person 1. accīdī

2. Person 2. accīdisti

3. Person 3. accīdit

1. Person 1. accīdimus

2. Person 2. accīdistis

3. Person 3. accīdērunt

Futur 2

1. Person 1. accīderō

2. Person 2. accīderis

3. Person 3. accīderit

1. Person 1. accīderimus

2. Person 2. accīderitis

3. Person 3. accīderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. accīderam

2. Person 2. accīderās

3. Person 3. accīderat

1. Person 1. accīderāmus

2. Person 2. accīderātis

3. Person 3. accīderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. accīdam

2. Person 2. accīdās

3. Person 3. accīdat

1. Person 1. accīdāmus

2. Person 2. accīdātis

3. Person 3. accīdant

Imperfekt

1. Person 1. accīderem

2. Person 2. accīderēs

3. Person 3. accīderet

1. Person 1. accīderēmus

2. Person 2. accīderētis

3. Person 3. accīderent

Perfekt

1. Person 1. accīderim

2. Person 2. accīderis

3. Person 3. accīderit

1. Person 1. accīderimus

2. Person 2. accīderitis

3. Person 3. accīderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. accīdissem

2. Person 2. accīdissēs

3. Person 3. accīdisset

1. Person 1. accīdissēmus

2. Person 2. accīdissētis

3. Person 3. accīdissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

accīde!

accīdite!

Futur

2. Person 2. accīdito!

3. Person 3. accīdito!

2. Person 2. accīditōte!

3. Person 3. accīdunto!

Infinitiv
Präsens

accīdere

Perfekt

accīdisse

Futur

accīsūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

accīdens, accīdentis

Futur

accīsūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

accīdendī

Dativ

accīdendō

Akkusativ

ad accīdendum

Ablativ

accīdendō

Supinum
accīsum
occidere
<cidō, cidī, cāsum, 3.> ||ob1, cadere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • niederfallen, hinfallen
    oc-cidere (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)
    (zu Boden) fallen
    oc-cidere (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)
    oc-cidere (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)
  • von Gestirnen untergehen
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • niederfallen, umkommen
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • besonders im Krieg fallen
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • untergehen, zugrunde gehen
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    oc-cidere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. occidō

2. Person 2. occidis

3. Person 3. occidit

1. Person 1. occidimus

2. Person 2. occiditis

3. Person 3. occidunt

Futur

1. Person 1. occidam

2. Person 2. occides

3. Person 3. occidet

1. Person 1. occidemus

2. Person 2. occidetis

3. Person 3. occident

Imperfekt

1. Person 1. occidebam

2. Person 2. occidebās

3. Person 3. occidebat

1. Person 1. occidebāmus

2. Person 2. occidebātis

3. Person 3. occidebant

Perfekt

1. Person 1. occidī

2. Person 2. occidisti

3. Person 3. occidit

1. Person 1. occidimus

2. Person 2. occidistis

3. Person 3. occidērunt

Futur 2

1. Person 1. occiderō

2. Person 2. occideris

3. Person 3. occiderit

1. Person 1. occiderimus

2. Person 2. occideritis

3. Person 3. occiderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. occideram

2. Person 2. occiderās

3. Person 3. occiderat

1. Person 1. occiderāmus

2. Person 2. occiderātis

3. Person 3. occiderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. occidam

2. Person 2. occidās

3. Person 3. occidat

1. Person 1. occidāmus

2. Person 2. occidātis

3. Person 3. occidant

Imperfekt

1. Person 1. occiderem

2. Person 2. occiderēs

3. Person 3. occideret

1. Person 1. occiderēmus

2. Person 2. occiderētis

3. Person 3. occiderent

Perfekt

1. Person 1. occiderim

2. Person 2. occideris

3. Person 3. occiderit

1. Person 1. occiderimus

2. Person 2. occideritis

3. Person 3. occiderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. occidissem

2. Person 2. occidissēs

3. Person 3. occidisset

1. Person 1. occidissēmus

2. Person 2. occidissētis

3. Person 3. occidissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

occide!

occidite!

Futur

2. Person 2. occidito!

3. Person 3. occidito!

2. Person 2. occiditōte!

3. Person 3. occidunto!

Infinitiv
Präsens

occidere

Perfekt

occidisse

Futur

occāsūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

occidens, occidentis

Futur

occāsūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

occidendī

Dativ

occidendō

Akkusativ

ad occidendum

Ablativ

occidendō

Supinum
occāsum