Deutsch-Latein Übersetzung für "menses"
"menses" Latein Übersetzung
incertus
Adjektiv, adjektivisch adj <a, um; Adverb, adverbialadv incertē incertō>Übersicht aller Übersetzungen
- unsicher, unentschiedenincertusincertus
- ungewissincertusincertus
- unklar, schwer zu unterscheidenincertusincertus
discribere
<scrībō, scrīpsī, scrīptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- milites in legiones discriberedie Soldaten in Legionen einteilenmilites in legiones discribere
- der Teil, der bei der Gliederung zum ersten gemacht worden ist
- di-scrībere → siehe „dē-scrībere“di-scrībere → siehe „dē-scrībere“
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. discrībō 2. Person 2. discrībis 3. Person 3. discrībit | 1. Person 1. discrībimus 2. Person 2. discrībitis 3. Person 3. discrībunt |
Futur | 1. Person 1. discrībam 2. Person 2. discrībes 3. Person 3. discrībet | 1. Person 1. discrībemus 2. Person 2. discrībetis 3. Person 3. discrībent |
Imperfekt | 1. Person 1. discrībebam 2. Person 2. discrībebās 3. Person 3. discrībebat | 1. Person 1. discrībebāmus 2. Person 2. discrībebātis 3. Person 3. discrībebant |
Perfekt | 1. Person 1. discrīpsī 2. Person 2. discrīpsisti 3. Person 3. discrīpsit | 1. Person 1. discrīpsimus 2. Person 2. discrīpsistis 3. Person 3. discrīpsērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. discrīpserō 2. Person 2. discrīpseris 3. Person 3. discrīpserit | 1. Person 1. discrīpserimus 2. Person 2. discrīpseritis 3. Person 3. discrīpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. discrīpseram 2. Person 2. discrīpserās 3. Person 3. discrīpserat | 1. Person 1. discrīpserāmus 2. Person 2. discrīpserātis 3. Person 3. discrīpserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. discrībam 2. Person 2. discrībās 3. Person 3. discrībat | 1. Person 1. discrībāmus 2. Person 2. discrībātis 3. Person 3. discrībant |
Imperfekt | 1. Person 1. discrīberem 2. Person 2. discrīberēs 3. Person 3. discrīberet | 1. Person 1. discrīberēmus 2. Person 2. discrīberētis 3. Person 3. discrīberent |
Perfekt | 1. Person 1. discrīpserim 2. Person 2. discrīpseris 3. Person 3. discrīpserit | 1. Person 1. discrīpserimus 2. Person 2. discrīpseritis 3. Person 3. discrīpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. discrīpsissem 2. Person 2. discrīpsissēs 3. Person 3. discrīpsisset | 1. Person 1. discrīpsissēmus 2. Person 2. discrīpsissētis 3. Person 3. discrīpsissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | discrībe! | discrībite! |
Futur | 2. Person 2. discrībito! 3. Person 3. discrībito! | 2. Person 2. discrībitōte! 3. Person 3. discrībunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | discrībere |
Perfekt | discrīpsisse |
Futur | discrīptūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | discrībens, discrībentis |
Futur | discrīptūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | discrībendī |
---|---|
Dativ | discrībendō |
Akkusativ | ad discrībendum |
Ablativ | discrībendō |
Supinum
discrīptum |
describere
<scrībō, scrīpsī, scrīptum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- aufschreiben, entwerfendē-scrīberedē-scrībere
- abschreiben, kopierendē-scrīberedē-scrībere
- genau beschreiben, schilderndē-scrībere figurativ, in übertragenem Sinnfigdē-scrībere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- alicuius facta describerejemandes Taten darstellenalicuius facta describere
- aliquem latronem describerejemanden als Räuber darstellenaliquem latronem describere
- festsetzen, anordnendē-scrīberedē-scrībere
- rationem belli describereden Kriegsplan festlegenrationem belli describere
- ausschreiben, auferlegendē-scrīberedē-scrībere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēscrībō 2. Person 2. dēscrībis 3. Person 3. dēscrībit | 1. Person 1. dēscrībimus 2. Person 2. dēscrībitis 3. Person 3. dēscrībunt |
Futur | 1. Person 1. dēscrībam 2. Person 2. dēscrībes 3. Person 3. dēscrībet | 1. Person 1. dēscrībemus 2. Person 2. dēscrībetis 3. Person 3. dēscrībent |
Imperfekt | 1. Person 1. dēscrībebam 2. Person 2. dēscrībebās 3. Person 3. dēscrībebat | 1. Person 1. dēscrībebāmus 2. Person 2. dēscrībebātis 3. Person 3. dēscrībebant |
Perfekt | 1. Person 1. dēscrīpsī 2. Person 2. dēscrīpsisti 3. Person 3. dēscrīpsit | 1. Person 1. dēscrīpsimus 2. Person 2. dēscrīpsistis 3. Person 3. dēscrīpsērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dēscrīpserō 2. Person 2. dēscrīpseris 3. Person 3. dēscrīpserit | 1. Person 1. dēscrīpserimus 2. Person 2. dēscrīpseritis 3. Person 3. dēscrīpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēscrīpseram 2. Person 2. dēscrīpserās 3. Person 3. dēscrīpserat | 1. Person 1. dēscrīpserāmus 2. Person 2. dēscrīpserātis 3. Person 3. dēscrīpserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēscrībam 2. Person 2. dēscrībās 3. Person 3. dēscrībat | 1. Person 1. dēscrībāmus 2. Person 2. dēscrībātis 3. Person 3. dēscrībant |
Imperfekt | 1. Person 1. dēscrīberem 2. Person 2. dēscrīberēs 3. Person 3. dēscrīberet | 1. Person 1. dēscrīberēmus 2. Person 2. dēscrīberētis 3. Person 3. dēscrīberent |
Perfekt | 1. Person 1. dēscrīpserim 2. Person 2. dēscrīpseris 3. Person 3. dēscrīpserit | 1. Person 1. dēscrīpserimus 2. Person 2. dēscrīpseritis 3. Person 3. dēscrīpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēscrīpsissem 2. Person 2. dēscrīpsissēs 3. Person 3. dēscrīpsisset | 1. Person 1. dēscrīpsissēmus 2. Person 2. dēscrīpsissētis 3. Person 3. dēscrīpsissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dēscrībe! | dēscrībite! |
Futur | 2. Person 2. dēscrībito! 3. Person 3. dēscrībito! | 2. Person 2. dēscrībitōte! 3. Person 3. dēscrībunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dēscrībere |
Perfekt | dēscrīpsisse |
Futur | dēscrīptūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dēscrībens, dēscrībentis |
Futur | dēscrīptūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dēscrībendī |
---|---|
Dativ | dēscrībendō |
Akkusativ | ad dēscrībendum |
Ablativ | dēscrībendō |
Supinum
dēscrīptum |
interponere
<pōno, posuī, positum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- dazwischenstellen, dazwischenlegen (aliquid alicui rei/inter aliquid etwas zwischen etwas)inter-pōnereinter-pōnere
- auxilia equitatui interponereHilfstruppen in die Reiterei einsetzenauxilia equitatui interponere
- unterschiebeninter-pōnereinter-pōnere
- verfälscheninter-pōnereinter-pōnere
- dazwischen eintreten lassen (spatium ad recreandos animos eine Zeit zur Erholung)inter-pōnereinter-pōnere
- dazwischen eintreten, dazwischen liegeninter-pōnere im Passivinter-pōnere im Passiv
- hinzuziehen, einschalteninter-pōnereinter-pōnere
- aliquem testem interponerejemanden als Zeugen zuziehenaliquem testem interponere
- se interponeresich einmischen (alicui rei/in aliquid in etwas)se interponere
- se interponere audaciae alicuiussich jemandes Frechheit widersetzense interponere audaciae alicuius
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. interpōnō 2. Person 2. interpōnis 3. Person 3. interpōnit | 1. Person 1. interpōnimus 2. Person 2. interpōnitis 3. Person 3. interpōnunt |
Futur | 1. Person 1. interpōnam 2. Person 2. interpōnes 3. Person 3. interpōnet | 1. Person 1. interpōnemus 2. Person 2. interpōnetis 3. Person 3. interpōnent |
Imperfekt | 1. Person 1. interpōnebam 2. Person 2. interpōnebās 3. Person 3. interpōnebat | 1. Person 1. interpōnebāmus 2. Person 2. interpōnebātis 3. Person 3. interpōnebant |
Perfekt | 1. Person 1. interposuī 2. Person 2. interposuisti 3. Person 3. interposuit | 1. Person 1. interposuimus 2. Person 2. interposuistis 3. Person 3. interposuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. interposuerō 2. Person 2. interposueris 3. Person 3. interposuerit | 1. Person 1. interposuerimus 2. Person 2. interposueritis 3. Person 3. interposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. interposueram 2. Person 2. interposuerās 3. Person 3. interposuerat | 1. Person 1. interposuerāmus 2. Person 2. interposuerātis 3. Person 3. interposuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. interpōnam 2. Person 2. interpōnās 3. Person 3. interpōnat | 1. Person 1. interpōnāmus 2. Person 2. interpōnātis 3. Person 3. interpōnant |
Imperfekt | 1. Person 1. interpōnerem 2. Person 2. interpōnerēs 3. Person 3. interpōneret | 1. Person 1. interpōnerēmus 2. Person 2. interpōnerētis 3. Person 3. interpōnerent |
Perfekt | 1. Person 1. interposuerim 2. Person 2. interposueris 3. Person 3. interposuerit | 1. Person 1. interposuerimus 2. Person 2. interposueritis 3. Person 3. interposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. interposuissem 2. Person 2. interposuissēs 3. Person 3. interposuisset | 1. Person 1. interposuissēmus 2. Person 2. interposuissētis 3. Person 3. interposuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | interpōne! | interpōnite! |
Futur | 2. Person 2. interpōnito! 3. Person 3. interpōnito! | 2. Person 2. interpōnitōte! 3. Person 3. interpōnunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | interpōnere |
Perfekt | interposuisse |
Futur | interpositūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | interpōnens, interpōnentis |
Futur | interpositūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | interpōnendī |
---|---|
Dativ | interpōnendō |
Akkusativ | ad interpōnendum |
Ablativ | interpōnendō |
Supinum
interpositum |