mittere
<mittō, mīsī, missum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- werfen, schleudernmitteremittere
- geleitenmitteremittere
- bereitenmitteremittere
- einflößen (alicui aliquid jemandem etwas)mitteremittere
- widmenmitteremittere
- entsendenmittere figurativ, in übertragenem Sinnfigmittere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- äußernmittere figurativ, in übertragenem Sinnfigmittere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- loslassenmitterefortlassenmitteremittere
- mittere
- aufhebenmitteremittere
- entlassenmitteremittere
- mittere P. Terentius AferTer.
- freilassen, freigebenmitteremittere
- aufgebenmitteremittere
- mit Stillschweigen übergehenmitteremittere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mittō 2. Person 2. mittis 3. Person 3. mittit | 1. Person 1. mittimus 2. Person 2. mittitis 3. Person 3. mittunt |
Futur | 1. Person 1. mittam 2. Person 2. mittes 3. Person 3. mittet | 1. Person 1. mittemus 2. Person 2. mittetis 3. Person 3. mittent |
Imperfekt | 1. Person 1. mittebam 2. Person 2. mittebās 3. Person 3. mittebat | 1. Person 1. mittebāmus 2. Person 2. mittebātis 3. Person 3. mittebant |
Perfekt | 1. Person 1. mīsī 2. Person 2. mīsisti 3. Person 3. mīsit | 1. Person 1. mīsimus 2. Person 2. mīsistis 3. Person 3. mīsērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mīserō 2. Person 2. mīseris 3. Person 3. mīserit | 1. Person 1. mīserimus 2. Person 2. mīseritis 3. Person 3. mīserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mīseram 2. Person 2. mīserās 3. Person 3. mīserat | 1. Person 1. mīserāmus 2. Person 2. mīserātis 3. Person 3. mīserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mittam 2. Person 2. mittās 3. Person 3. mittat | 1. Person 1. mittāmus 2. Person 2. mittātis 3. Person 3. mittant |
Imperfekt | 1. Person 1. mitterem 2. Person 2. mitterēs 3. Person 3. mitteret | 1. Person 1. mitterēmus 2. Person 2. mitterētis 3. Person 3. mitterent |
Perfekt | 1. Person 1. mīserim 2. Person 2. mīseris 3. Person 3. mīserit | 1. Person 1. mīserimus 2. Person 2. mīseritis 3. Person 3. mīserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mīsissem 2. Person 2. mīsissēs 3. Person 3. mīsisset | 1. Person 1. mīsissēmus 2. Person 2. mīsissētis 3. Person 3. mīsissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mitte! | mittite! |
Futur | 2. Person 2. mittito! 3. Person 3. mittito! | 2. Person 2. mittitōte! 3. Person 3. mittunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mittere |
Perfekt | mīsisse |
Futur | missūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mittens, mittentis |
Futur | missūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mittendī |
---|---|
Dativ | mittendō |
Akkusativ | ad mittendum |
Ablativ | mittendō |
Supinum
missum |