Deutsch-Latein Übersetzung für "em pleno"
"em pleno" Latein Übersetzung
Deklinationen
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg modius | plural pl modiī |
Genitiv | singular sg modiī | plural pl modium |
Dativ | singular sg modiō | plural pl modiīs |
Akkusativ | singular sg modium | plural pl modiōs |
Ablativ | singular sg modiō | plural pl modiīs |
Vokativ | singular sg modie | plural pl modiī |
em.
Abkürzung AbkÜbersicht aller Übersetzungen
- em. (neulateinischnlat.) → siehe „ēmeritus“em. (neulateinischnlat.) → siehe „ēmeritus“
proluere
<luō, luī, lūtum 3.> ||lavare||Übersicht aller Übersetzungen
- waschen, befeuchtenprō-luereprō-luere
- praecordia proluereQ. Horatius Flaccus Hor.die Gedärme reinigenpraecordia proluereQ. Horatius Flaccus Hor.
- pleno se proluere auroden vollen Goldbecher austrinkenpleno se proluere auro
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. prōluō 2. Person 2. prōluis 3. Person 3. prōluit | 1. Person 1. prōluimus 2. Person 2. prōluitis 3. Person 3. prōluunt |
Futur | 1. Person 1. prōluam 2. Person 2. prōlues 3. Person 3. prōluet | 1. Person 1. prōluemus 2. Person 2. prōluetis 3. Person 3. prōluent |
Imperfekt | 1. Person 1. prōluebam 2. Person 2. prōluebās 3. Person 3. prōluebat | 1. Person 1. prōluebāmus 2. Person 2. prōluebātis 3. Person 3. prōluebant |
Perfekt | 1. Person 1. prōluī 2. Person 2. prōluisti 3. Person 3. prōluit | 1. Person 1. prōluimus 2. Person 2. prōluistis 3. Person 3. prōluērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. prōluerō 2. Person 2. prōlueris 3. Person 3. prōluerit | 1. Person 1. prōluerimus 2. Person 2. prōlueritis 3. Person 3. prōluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōlueram 2. Person 2. prōluerās 3. Person 3. prōluerat | 1. Person 1. prōluerāmus 2. Person 2. prōluerātis 3. Person 3. prōluerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. prōluam 2. Person 2. prōluās 3. Person 3. prōluat | 1. Person 1. prōluāmus 2. Person 2. prōluātis 3. Person 3. prōluant |
Imperfekt | 1. Person 1. prōluerem 2. Person 2. prōluerēs 3. Person 3. prōlueret | 1. Person 1. prōluerēmus 2. Person 2. prōluerētis 3. Person 3. prōluerent |
Perfekt | 1. Person 1. prōluerim 2. Person 2. prōlueris 3. Person 3. prōluerit | 1. Person 1. prōluerimus 2. Person 2. prōlueritis 3. Person 3. prōluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōluissem 2. Person 2. prōluissēs 3. Person 3. prōluisset | 1. Person 1. prōluissēmus 2. Person 2. prōluissētis 3. Person 3. prōluissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | prōlue! | prōluite! |
Futur | 2. Person 2. prōluito! 3. Person 3. prōluito! | 2. Person 2. prōluitōte! 3. Person 3. prōluunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | prōluere |
Perfekt | prōluisse |
Futur | prōlūtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | prōluens, prōluentis |
Futur | prōlūtūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | prōluendī |
---|---|
Dativ | prōluendō |
Akkusativ | ad prōluendum |
Ablativ | prōluendō |
Supinum
prōlūtum |
filum
Neutrum n <ī>Übersicht aller Übersetzungen
- Faden, Garnfīlumfīlum
- velamina filo plenogrobe Deckenvelamina filo pleno
- tenui filo pendērean einem seidenen Faden hängentenui filo pendēre
- Saitefīlum P. Ovidius NasoOv.fīlum P. Ovidius NasoOv.
- äußere Gestaltfīlum (unklassischunkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigfīlum (unklassischunkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
Deklinationen
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg fīlum | plural pl fīla |
Genitiv | singular sg fīlī | plural pl fīlōrum |
Dativ | singular sg fīlō | plural pl fīlīs |
Akkusativ | singular sg fīlum | plural pl fīla |
Ablativ | singular sg fīlō | plural pl fīlīs |
Vokativ | singular sg fīlum | plural pl fīla |
manare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- entspringen, herrühren (ex re/a re von etwas)mānāre figurativ, in übertragenem Sinnfigmānāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich verbreitenmānāre figurativ, in übertragenem Sinnfigmānāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānō 2. Person 2. mānās 3. Person 3. mānat | 1. Person 1. mānāmus 2. Person 2. mānātis 3. Person 3. mānant |
Futur | 1. Person 1. mānābō 2. Person 2. mānābis 3. Person 3. mānābit | 1. Person 1. mānābimus 2. Person 2. mānābitis 3. Person 3. mānābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. mānābam 2. Person 2. mānābās 3. Person 3. mānābat | 1. Person 1. mānābāmus 2. Person 2. mānābātis 3. Person 3. mānābant |
Perfekt | 1. Person 1. mānāvī 2. Person 2. mānāvisti 3. Person 3. mānāvit | 1. Person 1. mānāvimus 2. Person 2. mānāvistis 3. Person 3. mānāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mānāverō 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāveram 2. Person 2. mānāverās 3. Person 3. mānāverat | 1. Person 1. mānāverāmus 2. Person 2. mānāverātis 3. Person 3. mānāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānem 2. Person 2. mānēs 3. Person 3. mānet | 1. Person 1. mānēmus 2. Person 2. mānētis 3. Person 3. mānent |
Imperfekt | 1. Person 1. mānārem 2. Person 2. mānārēs 3. Person 3. mānāret | 1. Person 1. mānārēmus 2. Person 2. mānārētis 3. Person 3. mānārent |
Perfekt | 1. Person 1. mānāverim 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāvissem 2. Person 2. mānāvissēs 3. Person 3. mānāvisset | 1. Person 1. mānāvissēmus 2. Person 2. mānāvissētis 3. Person 3. mānāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mānā! | mānāte! |
Futur | 2. Person 2. mānāto! 3. Person 3. mānāto! | 2. Person 2. mānātōte! 3. Person 3. mānanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mānāre |
Perfekt | mānāvisse |
Futur | mānātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mānāns, mānantis |
Futur | mānātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mānandī |
---|---|
Dativ | mānandō |
Akkusativ | ad mānandum |
Ablativ | mānandō |
Supinum
mānātum |
manare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> poetischpoet (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānō 2. Person 2. mānās 3. Person 3. mānat | 1. Person 1. mānāmus 2. Person 2. mānātis 3. Person 3. mānant |
Futur | 1. Person 1. mānābō 2. Person 2. mānābis 3. Person 3. mānābit | 1. Person 1. mānābimus 2. Person 2. mānābitis 3. Person 3. mānābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. mānābam 2. Person 2. mānābās 3. Person 3. mānābat | 1. Person 1. mānābāmus 2. Person 2. mānābātis 3. Person 3. mānābant |
Perfekt | 1. Person 1. mānāvī 2. Person 2. mānāvisti 3. Person 3. mānāvit | 1. Person 1. mānāvimus 2. Person 2. mānāvistis 3. Person 3. mānāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. mānāverō 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāveram 2. Person 2. mānāverās 3. Person 3. mānāverat | 1. Person 1. mānāverāmus 2. Person 2. mānāverātis 3. Person 3. mānāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. mānem 2. Person 2. mānēs 3. Person 3. mānet | 1. Person 1. mānēmus 2. Person 2. mānētis 3. Person 3. mānent |
Imperfekt | 1. Person 1. mānārem 2. Person 2. mānārēs 3. Person 3. mānāret | 1. Person 1. mānārēmus 2. Person 2. mānārētis 3. Person 3. mānārent |
Perfekt | 1. Person 1. mānāverim 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāvissem 2. Person 2. mānāvissēs 3. Person 3. mānāvisset | 1. Person 1. mānāvissēmus 2. Person 2. mānāvissētis 3. Person 3. mānāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | mānā! | mānāte! |
Futur | 2. Person 2. mānāto! 3. Person 3. mānāto! | 2. Person 2. mānātōte! 3. Person 3. mānanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | mānāre |
Perfekt | mānāvisse |
Futur | mānātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | mānāns, mānantis |
Futur | mānātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | mānandī |
---|---|
Dativ | mānandō |
Akkusativ | ad mānandum |
Ablativ | mānandō |
Supinum
mānātum |
Übersicht aller Übersetzungen
- beseitigen, abziehendēmeredēmere
- sollicitudinem demeredie Sorgfalt einschränkensollicitudinem demere
- abziehen (aliquid de re etwas von etwas)dēmeredēmere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēmō 2. Person 2. dēmis 3. Person 3. dēmit | 1. Person 1. dēmimus 2. Person 2. dēmitis 3. Person 3. dēmunt |
Futur | 1. Person 1. dēmam 2. Person 2. dēmes 3. Person 3. dēmet | 1. Person 1. dēmemus 2. Person 2. dēmetis 3. Person 3. dēment |
Imperfekt | 1. Person 1. dēmebam 2. Person 2. dēmebās 3. Person 3. dēmebat | 1. Person 1. dēmebāmus 2. Person 2. dēmebātis 3. Person 3. dēmebant |
Perfekt | 1. Person 1. dēmpsī 2. Person 2. dēmpsisti 3. Person 3. dēmpsit | 1. Person 1. dēmpsimus 2. Person 2. dēmpsistis 3. Person 3. dēmpsērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dēmpserō 2. Person 2. dēmpseris 3. Person 3. dēmpserit | 1. Person 1. dēmpserimus 2. Person 2. dēmpseritis 3. Person 3. dēmpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēmpseram 2. Person 2. dēmpserās 3. Person 3. dēmpserat | 1. Person 1. dēmpserāmus 2. Person 2. dēmpserātis 3. Person 3. dēmpserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēmam 2. Person 2. dēmās 3. Person 3. dēmat | 1. Person 1. dēmāmus 2. Person 2. dēmātis 3. Person 3. dēmant |
Imperfekt | 1. Person 1. dēmerem 2. Person 2. dēmerēs 3. Person 3. dēmeret | 1. Person 1. dēmerēmus 2. Person 2. dēmerētis 3. Person 3. dēmerent |
Perfekt | 1. Person 1. dēmpserim 2. Person 2. dēmpseris 3. Person 3. dēmpserit | 1. Person 1. dēmpserimus 2. Person 2. dēmpseritis 3. Person 3. dēmpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēmpsissem 2. Person 2. dēmpsissēs 3. Person 3. dēmpsisset | 1. Person 1. dēmpsissēmus 2. Person 2. dēmpsissētis 3. Person 3. dēmpsissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dēme! | dēmite! |
Futur | 2. Person 2. dēmito! 3. Person 3. dēmito! | 2. Person 2. dēmitōte! 3. Person 3. dēmunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dēmere |
Perfekt | dēmpsisse |
Futur | dēmptūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dēmens, dēmentis |
Futur | dēmptūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | dēmendī |
---|---|
Dativ | dēmendō |
Akkusativ | ad dēmendum |
Ablativ | dēmendō |
Supinum
dēmptum |
gradus
Maskulinum m <gradūs> ||gradi||Übersicht aller Übersetzungen
- Schritt, Trittgradusgradus
- primus gradus imperiider erste Schritt zur Ausbreitung der Herrschaftprimus gradus imperii
- gradum conferre
- gradum corripereden Schritt beschleunigengradum corripere
- Stufegradus übertragen gebraucht, metonymischmetongradus übertragen gebraucht, metonymischmeton
- gradus
- Würdegradus figurativ, in übertragenem Sinnfiggradus figurativ, in übertragenem Sinnfig
- gradus senatoriusSenatorenranggradus senatorius
- heres tertio gradu
- (Kampf)Stellunggradus (nachklassischnachkl.) poetischpoetgradus (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- Standpunktgradus (nachklassischnachkl.) poetischpoetgradus (nachklassischnachkl.) poetischpoet