Latein-Deutsch Übersetzung für "lac asinum"

"lac asinum" Deutsch Übersetzung

Meinten Sie asinus, acinum, Laco oder Lar?
lac
Neutrum n <lactis>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • Milchsaft von Pflanzen
    lac
    lac
Beispiele
  • lac veneni
    Saft von Giftpflanzen
    lac veneni
  • Milchfarbe
    lac P. Ovidius NasoOv. übertragen gebraucht, metonymischmeton
    lac P. Ovidius NasoOv. übertragen gebraucht, metonymischmeton
passus
Adjektiv, adjektivisch adj <a, um> ||pandere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • getrocknet
    passus
    passus
Beispiele
venenum
Neutrum n <ī> ||venus2||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • Zaubermittel
    venēnum
    venēnum
  • Liebestrank
    venēnum
    venēnum
  • Trank
    venēnum
    venēnum
  • besonders Gifttrank
    venēnum
    Gift
    venēnum
    venēnum
Beispiele
  • lac veneni
    giftiger Milchsaft
    lac veneni
  • donum veneno inlitumT. Livius Liv.
    mit Gift getränktes Geschenk
    donum veneno inlitumT. Livius Liv.
  • Verbitterung
    venēnum (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
    venēnum (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • Unheil
    venēnum (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
    venēnum (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • Schminke
    venēnum
    venēnum
  • Färbemittel
    venēnum
    venēnum

Deklinationen

Singular Plural
Nominativ

singular sg venēnum

plural pl venēna

Genitiv

singular sg venēnī

plural pl venēnōrum

Dativ

singular sg venēnō

plural pl venēnīs

Akkusativ

singular sg venēnum

plural pl venēna

Ablativ

singular sg venēnō

plural pl venēnīs

Vokativ

singular sg venēnum

plural pl venēna

concretus
Adjektiv, adjektivisch adj <a, um> ||concrescere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • verdichtet, erstarrt
    concrētus
    concrētus
Beispiele
  • lac concretum
    geronnene Milch
    lac concretum
  • dolor concretus figurativ, in übertragenem Sinnfig
    tränenloser Schmerz
    dolor concretus figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • ex re concretus
    aus etwas bestehend
    ex re concretus
  • sich zusammenziehend
    concrētus Sex. PropertiusProp.
    concrētus Sex. PropertiusProp.
  • tief wurzelnd, anhaftend
    concrētus P. Vergilius MaroVerg. figurativ, in übertragenem Sinnfig
    concrētus P. Vergilius MaroVerg. figurativ, in übertragenem Sinnfig
durare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||durus||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • härten, hart machen (hastas igne die Lanzenspitzen im Feuer)
    dūrāre
    dūrāre
Beispiele
Beispiele
  • pisces sole durare
    Fische in der Sonne dörren
    pisces sole durare
  • abhärten
    dūrāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
    dūrāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • unempfindlich machen
    dūrāre pejorativ, abwertendpej
    dūrāre pejorativ, abwertendpej
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dūrō

2. Person 2. dūrās

3. Person 3. dūrat

1. Person 1. dūrāmus

2. Person 2. dūrātis

3. Person 3. dūrant

Futur

1. Person 1. dūrābō

2. Person 2. dūrābis

3. Person 3. dūrābit

1. Person 1. dūrābimus

2. Person 2. dūrābitis

3. Person 3. dūrābunt

Imperfekt

1. Person 1. dūrābam

2. Person 2. dūrābās

3. Person 3. dūrābat

1. Person 1. dūrābāmus

2. Person 2. dūrābātis

3. Person 3. dūrābant

Perfekt

1. Person 1. dūrāvī

2. Person 2. dūrāvisti

3. Person 3. dūrāvit

1. Person 1. dūrāvimus

2. Person 2. dūrāvistis

3. Person 3. dūrāvērunt

Futur 2

1. Person 1. dūrāverō

2. Person 2. dūrāveris

3. Person 3. dūrāverit

1. Person 1. dūrāverimus

2. Person 2. dūrāveritis

3. Person 3. dūrāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dūrāveram

2. Person 2. dūrāverās

3. Person 3. dūrāverat

1. Person 1. dūrāverāmus

2. Person 2. dūrāverātis

3. Person 3. dūrāverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dūrem

2. Person 2. dūrēs

3. Person 3. dūret

1. Person 1. dūrēmus

2. Person 2. dūrētis

3. Person 3. dūrent

Imperfekt

1. Person 1. dūrārem

2. Person 2. dūrārēs

3. Person 3. dūrāret

1. Person 1. dūrārēmus

2. Person 2. dūrārētis

3. Person 3. dūrārent

Perfekt

1. Person 1. dūrāverim

2. Person 2. dūrāveris

3. Person 3. dūrāverit

1. Person 1. dūrāverimus

2. Person 2. dūrāveritis

3. Person 3. dūrāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dūrāvissem

2. Person 2. dūrāvissēs

3. Person 3. dūrāvisset

1. Person 1. dūrāvissēmus

2. Person 2. dūrāvissētis

3. Person 3. dūrāvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

dūrā!

dūrāte!

Futur

2. Person 2. dūrāto!

3. Person 3. dūrāto!

2. Person 2. dūrātōte!

3. Person 3. dūranto!

Infinitiv
Präsens

dūrāre

Perfekt

dūrāvisse

Futur

dūrātūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

dūrāns, dūrantis

Futur

dūrātūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

dūrandī

Dativ

dūrandō

Akkusativ

ad dūrandum

Ablativ

dūrandō

Supinum
dūrātum
durare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||durus||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • hart werden, sich verhärten (ad aliquid/contra aliquid gegen etwas)
    dūrāre
    dūrāre
  • trocken werden, austrocknen
    dūrāre
    dūrāre
Beispiele
  • ausdauern
    dūrāre
    dūrāre
Beispiele
  • andauern, bleiben
    dūrāre
    dūrāre
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dūrō

2. Person 2. dūrās

3. Person 3. dūrat

1. Person 1. dūrāmus

2. Person 2. dūrātis

3. Person 3. dūrant

Futur

1. Person 1. dūrābō

2. Person 2. dūrābis

3. Person 3. dūrābit

1. Person 1. dūrābimus

2. Person 2. dūrābitis

3. Person 3. dūrābunt

Imperfekt

1. Person 1. dūrābam

2. Person 2. dūrābās

3. Person 3. dūrābat

1. Person 1. dūrābāmus

2. Person 2. dūrābātis

3. Person 3. dūrābant

Perfekt

1. Person 1. dūrāvī

2. Person 2. dūrāvisti

3. Person 3. dūrāvit

1. Person 1. dūrāvimus

2. Person 2. dūrāvistis

3. Person 3. dūrāvērunt

Futur 2

1. Person 1. dūrāverō

2. Person 2. dūrāveris

3. Person 3. dūrāverit

1. Person 1. dūrāverimus

2. Person 2. dūrāveritis

3. Person 3. dūrāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dūrāveram

2. Person 2. dūrāverās

3. Person 3. dūrāverat

1. Person 1. dūrāverāmus

2. Person 2. dūrāverātis

3. Person 3. dūrāverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dūrem

2. Person 2. dūrēs

3. Person 3. dūret

1. Person 1. dūrēmus

2. Person 2. dūrētis

3. Person 3. dūrent

Imperfekt

1. Person 1. dūrārem

2. Person 2. dūrārēs

3. Person 3. dūrāret

1. Person 1. dūrārēmus

2. Person 2. dūrārētis

3. Person 3. dūrārent

Perfekt

1. Person 1. dūrāverim

2. Person 2. dūrāveris

3. Person 3. dūrāverit

1. Person 1. dūrāverimus

2. Person 2. dūrāveritis

3. Person 3. dūrāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dūrāvissem

2. Person 2. dūrāvissēs

3. Person 3. dūrāvisset

1. Person 1. dūrāvissēmus

2. Person 2. dūrāvissētis

3. Person 3. dūrāvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

dūrā!

dūrāte!

Futur

2. Person 2. dūrāto!

3. Person 3. dūrāto!

2. Person 2. dūrātōte!

3. Person 3. dūranto!

Infinitiv
Präsens

dūrāre

Perfekt

dūrāvisse

Futur

dūrātūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

dūrāns, dūrantis

Futur

dūrātūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

dūrandī

Dativ

dūrandō

Akkusativ

ad dūrandum

Ablativ

dūrandō

Supinum
dūrātum
praecipere
<cipiō, cēpī, ceptum 3.> ||capere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • vorauserben
    prae-cipere (nachklassischnachkl.) RechtswesenJUR
    prae-cipere (nachklassischnachkl.) RechtswesenJUR
Beispiele
  • spem praecipere
    im Voraus hoffen
    spem praecipere
  • vorgreifen (aliquid re einer Sache mit etwas)
    prae-cipere
    prae-cipere
Beispiele
  • anordnen
    prae-cipere
    vorschreiben (alicui aliquid/de re jemandem etwas), (ut/ne dass/dass nicht +Konjunktiv konjktoder od +Infinitiv inf /+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / +indirekt indir Fragesatz)
    prae-cipere
    prae-cipere
Beispiele
  • alicui praecipere
    jemandem raten
    alicui praecipere
Beispiele
  • alicui praecipere
    jemanden warnen
    alicui praecipere
  • belehren
    prae-cipere
    prae-cipere
  • lehren (alicui aliquid/de re jemanden etwas)
    prae-cipere
    prae-cipere
Beispiele
  • praecipientes
    die Lehrer
    praecipientes

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. praecipiō

2. Person 2. praecipis

3. Person 3. praecipit

1. Person 1. praecipimus

2. Person 2. praecipitis

3. Person 3. praecipiunt

Futur

1. Person 1. praecipiam

2. Person 2. praecipiēs

3. Person 3. praecipiet

1. Person 1. praecipiēmus

2. Person 2. praecipiētis

3. Person 3. praecipient

Imperfekt

1. Person 1. praecipiēbam

2. Person 2. praecipiēbās

3. Person 3. praecipiēbat

1. Person 1. praecipiēbāmus

2. Person 2. praecipiēbātis

3. Person 3. praecipiēbant

Perfekt

1. Person 1. praecēpī

2. Person 2. praecēpīsti

3. Person 3. praecēpit

1. Person 1. praecēpimus

2. Person 2. praecēpīstis

3. Person 3. praecēpērunt

Futur 2

1. Person 1. praecēperō

2. Person 2. praecēperis

3. Person 3. praecēperit

1. Person 1. praecēperimus

2. Person 2. praecēperitis

3. Person 3. praecēperint

Plusquamperfekt

1. Person 1. praecēperam

2. Person 2. praecēperās

3. Person 3. praecēperat

1. Person 1. praecēperāmus

2. Person 2. praecēperātis

3. Person 3. praecēperant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. praecipiam

2. Person 2. praecipiās

3. Person 3. praecipiat

1. Person 1. praecipiāmus

2. Person 2. praecipiātis

3. Person 3. praecipiant

Imperfekt

1. Person 1. praeciperem

2. Person 2. praeciperēs

3. Person 3. praeciperet

1. Person 1. praeciperēmus

2. Person 2. praeciperētis

3. Person 3. praeciperent

Perfekt

1. Person 1. praecēperim

2. Person 2. praecēperis

3. Person 3. praecēperit

1. Person 1. praecēperimus

2. Person 2. praecēperitis

3. Person 3. praecēperint

Plusquamperfekt

1. Person 1. praecēpīssem

2. Person 2. praecēpīssēs

3. Person 3. praecēpīsset

1. Person 1. praecēpissēmus

2. Person 2. praecēpissētis

3. Person 3. praecēpīssent

Imperativ Singular Plural
Präsens

praecipe!

praecipite!

Futur

2. Person 2. praecipito!

3. Person 3. praecipito!

2. Person 2. praecipitōte!

3. Person 3. praecipiūnto!

Infinitiv
Präsens

praecipere

Perfekt

praecēpīsse

Futur

praeceptūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

praecipiēns, praecipiēntis

Futur

praeceptūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

praecipiēndī

Dativ

praecipiēndō

Akkusativ

ad praecipiēndum

Ablativ

praecipiēndō

Supinum
praeceptum
recens
Adjektiv, adjektivisch adj <recentis>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • soeben ankommend
    recēns
    recēns
Beispiele
Beispiele
  • recens a re / re
    unmittelbar nach etwas, frisch von etwas
    recens a re / re
  • recens a dolore
    noch schmerzbewegt
    recens a dolore
  • recens a partu
    recens a partu
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
Beispiele
  • von den Kräften ausgeruht
    recēns
    recēns
Beispiele
  • equi recentes
    ausgeruhte Pferde
    equi recentes
Beispiele
  • von Personen modern, der Neuzeit
    recēns
    recēns
recens
Adverb, adverbial adv <recenter>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • recentissime
    vor ganz kurzer Zeit
    recentissime

Beispiele
  • omnem suam familiam undique cogere
    seine ganze Familie von überallher zusammenbringen
    omnem suam familiam undique cogere
  • oves cogere
    die Schafe zusammentreiben
    oves cogere
Beispiele
  • versammeln Teile zu einem Ganzen
    cōgere
    cōgere
  • zusammenziehen
    cōgere Militär, militärischMIL
    cōgere Militär, militärischMIL
  • sich vereinigen
    cōgere im Passiv
    cōgere im Passiv
Beispiele
  • milites cogere
    die Soldaten versammeln
    Soldaten zusammenziehen
    milites cogere
  • zusammenhalten
    cōgere Militär, militärischMIL
    cōgere Militär, militärischMIL
Beispiele
Beispiele
Beispiele
  • pecuniam cogere
    Geld einkassieren
    pecuniam cogere
  • verdichten, verdicken
    cōgere
    cōgere
Beispiele
  • logischlog. folgern, schließen (aliquid ex re etwas aus etwas, + AcI/ut dass)
    cōgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    cōgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • hineintreiben, hineinzwängen
    cōgere
    cōgere
Beispiele
  • örtlichörtl.und u.zeitlich zeitl. einengen, beengen
    cōgere
    cōgere
Beispiele
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. cōgō

2. Person 2. cōgis

3. Person 3. cōgit

1. Person 1. cōgimus

2. Person 2. cōgitis

3. Person 3. cōgunt

Futur

1. Person 1. cōgam

2. Person 2. cōges

3. Person 3. cōget

1. Person 1. cōgemus

2. Person 2. cōgetis

3. Person 3. cōgent

Imperfekt

1. Person 1. cōgebam

2. Person 2. cōgebās

3. Person 3. cōgebat

1. Person 1. cōgebāmus

2. Person 2. cōgebātis

3. Person 3. cōgebant

Perfekt

1. Person 1. coēgī

2. Person 2. coēgisti

3. Person 3. coēgit

1. Person 1. coēgimus

2. Person 2. coēgistis

3. Person 3. coēgērunt

Futur 2

1. Person 1. coēgerō

2. Person 2. coēgeris

3. Person 3. coēgerit

1. Person 1. coēgerimus

2. Person 2. coēgeritis

3. Person 3. coēgerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. coēgeram

2. Person 2. coēgerās

3. Person 3. coēgerat

1. Person 1. coēgerāmus

2. Person 2. coēgerātis

3. Person 3. coēgerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. cōgam

2. Person 2. cōgās

3. Person 3. cōgat

1. Person 1. cōgāmus

2. Person 2. cōgātis

3. Person 3. cōgant

Imperfekt

1. Person 1. cōgerem

2. Person 2. cōgerēs

3. Person 3. cōgeret

1. Person 1. cōgerēmus

2. Person 2. cōgerētis

3. Person 3. cōgerent

Perfekt

1. Person 1. coēgerim

2. Person 2. coēgeris

3. Person 3. coēgerit

1. Person 1. coēgerimus

2. Person 2. coēgeritis

3. Person 3. coēgerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. coēgissem

2. Person 2. coēgissēs

3. Person 3. coēgisset

1. Person 1. coēgissēmus

2. Person 2. coēgissētis

3. Person 3. coēgissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

cōge!

cōgite!

Futur

2. Person 2. cōgito!

3. Person 3. cōgito!

2. Person 2. cōgitōte!

3. Person 3. cōgunto!

Infinitiv
Präsens

cōgere

Perfekt

coēgisse

Futur

coāctūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

cōgens, cōgentis

Futur

coāctūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

cōgendī

Dativ

cōgendō

Akkusativ

ad cōgendum

Ablativ

cōgendō

Supinum
coāctum

  • berühren, anrühren (aliquid re etwas mit etwas)
    con-tingere
    con-tingere
Beispiele
  • terram contingere osculo
    terram contingere osculo
  • aliquem igne contingere
    jemanden versengen
    aliquem igne contingere
  • bestreuen, benetzen (aliquid re etwas mit etwas)
    con-tingere
    con-tingere
Beispiele
  • lac sale contingere
    die Milch mit Salz bestreuen
    lac sale contingere
  • os ambrosiācontingere
    den Mund mit Ambrosia bestreichen
    os ambrosiācontingere
  • ergreifen, erfassen (alicuius dextram jemandes Rechte), (manibus habenas die Zügel mit den Händen)
    con-tingere
    con-tingere
Beispiele
  • kosten
    con-tingere
    con-tingere
  • essen
    con-tingere
    con-tingere
  • ein Ziel erreichen
    con-tingere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    con-tingere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • wohin gelangen
    con-tingere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    con-tingere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • hostem ferro contingere
    den Feind mit dem Schwert treffen
    hostem ferro contingere
  • vox contingit aliquem/aures alicuius
    die Stimme erreicht jemandes Ohr
    vox contingit aliquem/aures alicuius
  • Italiam contingere
    nach Italien gelangen
    Italiam contingere
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
Beispiele
  • fines Volscorum contingere
    an das Gebiet der Volsker grenzen
    fines Volscorum contingere
  • freundschaftlich nahestehen, verwandtschaftlich nahestehen (aliquem jemandem)
    con-tingere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    con-tingere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • aliquem propinquitate/affinitate contingere
    mit jemandem verwandt sein
    aliquem propinquitate/affinitate contingere
Beispiele
  • beflecken, anstecken
    con-tingere pejorativ, abwertendpej
    con-tingere pejorativ, abwertendpej

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. contingō

2. Person 2. contingis

3. Person 3. contingit

1. Person 1. contingimus

2. Person 2. contingitis

3. Person 3. contingunt

Futur

1. Person 1. contingam

2. Person 2. continges

3. Person 3. continget

1. Person 1. contingemus

2. Person 2. contingetis

3. Person 3. contingent

Imperfekt

1. Person 1. contingebam

2. Person 2. contingebās

3. Person 3. contingebat

1. Person 1. contingebāmus

2. Person 2. contingebātis

3. Person 3. contingebant

Perfekt

1. Person 1. contīgī

2. Person 2. contīgisti

3. Person 3. contīgit

1. Person 1. contīgimus

2. Person 2. contīgistis

3. Person 3. contīgērunt

Futur 2

1. Person 1. contīgerō

2. Person 2. contīgeris

3. Person 3. contīgerit

1. Person 1. contīgerimus

2. Person 2. contīgeritis

3. Person 3. contīgerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. contīgeram

2. Person 2. contīgerās

3. Person 3. contīgerat

1. Person 1. contīgerāmus

2. Person 2. contīgerātis

3. Person 3. contīgerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. contingam

2. Person 2. contingās

3. Person 3. contingat

1. Person 1. contingāmus

2. Person 2. contingātis

3. Person 3. contingant

Imperfekt

1. Person 1. contingerem

2. Person 2. contingerēs

3. Person 3. contingeret

1. Person 1. contingerēmus

2. Person 2. contingerētis

3. Person 3. contingerent

Perfekt

1. Person 1. contīgerim

2. Person 2. contīgeris

3. Person 3. contīgerit

1. Person 1. contīgerimus

2. Person 2. contīgeritis

3. Person 3. contīgerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. contīgissem

2. Person 2. contīgissēs

3. Person 3. contīgisset

1. Person 1. contīgissēmus

2. Person 2. contīgissētis

3. Person 3. contīgissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

continge!

contingite!

Futur

2. Person 2. contingito!

3. Person 3. contingito!

2. Person 2. contingitōte!

3. Person 3. contingunto!

Infinitiv
Präsens

contingere

Perfekt

contīgisse

Futur

contāctūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

contingens, contingentis

Futur

contāctūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

contingendī

Dativ

contingendō

Akkusativ

ad contingendum

Ablativ

contingendō

Supinum
contāctum
contingere
intransitives Verb v/i <tingō, tīgī, tāctum 3.> ||tangere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • zuteil werden, begegnen (alicui jemandem)
    con-tingere
    con-tingere
Beispiele
Beispiele
  • contingit meistunpersönlich unpers
    es gelingt (alicui jemandem)
    contingit meistunpersönlich unpers
  • contingit meistunpersönlich unpers
    es ereignet sich (meist ut dass), (auch +Infinitiv inf)
    contingit meistunpersönlich unpers
  • contigit mihi, ut veniam
    es gelingt mir zu kommen
    contigit mihi, ut veniam
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. contingō

2. Person 2. contingis

3. Person 3. contingit

1. Person 1. contingimus

2. Person 2. contingitis

3. Person 3. contingunt

Futur

1. Person 1. contingam

2. Person 2. continges

3. Person 3. continget

1. Person 1. contingemus

2. Person 2. contingetis

3. Person 3. contingent

Imperfekt

1. Person 1. contingebam

2. Person 2. contingebās

3. Person 3. contingebat

1. Person 1. contingebāmus

2. Person 2. contingebātis

3. Person 3. contingebant

Perfekt

1. Person 1. contīgī

2. Person 2. contīgisti

3. Person 3. contīgit

1. Person 1. contīgimus

2. Person 2. contīgistis

3. Person 3. contīgērunt

Futur 2

1. Person 1. contīgerō

2. Person 2. contīgeris

3. Person 3. contīgerit

1. Person 1. contīgerimus

2. Person 2. contīgeritis

3. Person 3. contīgerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. contīgeram

2. Person 2. contīgerās

3. Person 3. contīgerat

1. Person 1. contīgerāmus

2. Person 2. contīgerātis

3. Person 3. contīgerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. contingam

2. Person 2. contingās

3. Person 3. contingat

1. Person 1. contingāmus

2. Person 2. contingātis

3. Person 3. contingant

Imperfekt

1. Person 1. contingerem

2. Person 2. contingerēs

3. Person 3. contingeret

1. Person 1. contingerēmus

2. Person 2. contingerētis

3. Person 3. contingerent

Perfekt

1. Person 1. contīgerim

2. Person 2. contīgeris

3. Person 3. contīgerit

1. Person 1. contīgerimus

2. Person 2. contīgeritis

3. Person 3. contīgerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. contīgissem

2. Person 2. contīgissēs

3. Person 3. contīgisset

1. Person 1. contīgissēmus

2. Person 2. contīgissētis

3. Person 3. contīgissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

continge!

contingite!

Futur

2. Person 2. contingito!

3. Person 3. contingito!

2. Person 2. contingitōte!

3. Person 3. contingunto!

Infinitiv
Präsens

contingere

Perfekt

contīgisse

Futur

contāctūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

contingens, contingentis

Futur

contāctūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

contingendī

Dativ

contingendō

Akkusativ

ad contingendum

Ablativ

contingendō

Supinum
contāctum