Deutsch-Latein Übersetzung für "madarak aves"
"madarak aves" Latein Übersetzung
terrester
Adjektiv, adjektivisch adj <terrestris, terrestre> (unklassischunkl.) terrestrisAdjektiv, adjektivisch adj <terrestre> ||terra||Übersicht aller Übersetzungen
avis
Femininum f <avis>Übersicht aller Übersetzungen
- Vogelavisavis
- aves Pluralplaves Pluralpl
- aves Pluralpl übertragen gebraucht, metonymischmetonaves Pluralpl übertragen gebraucht, metonymischmeton
- secundis avibusmit günstigen Vorzeichen, zur glücklichen Stundesecundis avibus
Deklinationen
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg avis | plural pl aves |
Genitiv | singular sg avis | plural pl avium |
Dativ | singular sg avi | plural pl avibus |
Akkusativ | singular sg avem | plural pl aves |
Ablativ | singular sg ave | plural pl avibus |
Vokativ | singular sg avis | plural pl aves |
litoreus
Adjektiv, adjektivisch adj <a, um> poetischpoet ||litus||Übersicht aller Übersetzungen
Diomedeus
Adjektiv, adjektivisch adj <a, um>Übersicht aller Übersetzungen
Stymphalis
Adjektiv, adjektivisch adjFemininum f <Stymphālidis> StymphāliusAdjektiv, adjektivisch adj <a, um>Übersicht aller Übersetzungen
abdicere
<dīcō, dīxī, dictum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. abdīcō 2. Person 2. abdīcis 3. Person 3. abdīcit | 1. Person 1. abdīcimus 2. Person 2. abdīcitis 3. Person 3. abdīcunt |
Futur | 1. Person 1. abdīcam 2. Person 2. abdīces 3. Person 3. abdīcet | 1. Person 1. abdīcemus 2. Person 2. abdīcetis 3. Person 3. abdīcent |
Imperfekt | 1. Person 1. abdīcebam 2. Person 2. abdīcebās 3. Person 3. abdīcebat | 1. Person 1. abdīcebāmus 2. Person 2. abdīcebātis 3. Person 3. abdīcebant |
Perfekt | 1. Person 1. abdīxī 2. Person 2. abdīxisti 3. Person 3. abdīxit | 1. Person 1. abdīximus 2. Person 2. abdīxistis 3. Person 3. abdīxērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. abdīxerō 2. Person 2. abdīxeris 3. Person 3. abdīxerit | 1. Person 1. abdīxerimus 2. Person 2. abdīxeritis 3. Person 3. abdīxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. abdīxeram 2. Person 2. abdīxerās 3. Person 3. abdīxerat | 1. Person 1. abdīxerāmus 2. Person 2. abdīxerātis 3. Person 3. abdīxerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. abdīcam 2. Person 2. abdīcās 3. Person 3. abdīcat | 1. Person 1. abdīcāmus 2. Person 2. abdīcātis 3. Person 3. abdīcant |
Imperfekt | 1. Person 1. abdīcerem 2. Person 2. abdīcerēs 3. Person 3. abdīceret | 1. Person 1. abdīcerēmus 2. Person 2. abdīcerētis 3. Person 3. abdīcerent |
Perfekt | 1. Person 1. abdīxerim 2. Person 2. abdīxeris 3. Person 3. abdīxerit | 1. Person 1. abdīxerimus 2. Person 2. abdīxeritis 3. Person 3. abdīxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. abdīxissem 2. Person 2. abdīxissēs 3. Person 3. abdīxisset | 1. Person 1. abdīxissēmus 2. Person 2. abdīxissētis 3. Person 3. abdīxissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | abdīce! | abdīcite! |
Futur | 2. Person 2. abdīcito! 3. Person 3. abdīcito! | 2. Person 2. abdīcitōte! 3. Person 3. abdīcunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | abdīcere |
Perfekt | abdīxisse |
Futur | abdictūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | abdīcens, abdīcentis |
Futur | abdictūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | abdīcendī |
---|---|
Dativ | abdīcendō |
Akkusativ | ad abdīcendum |
Ablativ | abdīcendō |
Supinum
abdictum |
docere
<doceō, docuī, doctum 2.>Übersicht aller Übersetzungen
- lehren, unterrichten (aliquem jemanden, +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / +indirekt indir Fragesatz)docēredocēre
- docēre passiv meist → siehe „discere“docēre passiv meist → siehe „discere“
- benachrichtigen, in Kenntnis setzen (aliquem aliquid/de re jemanden von etwas, +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / +indirekt indir Fragesatz)docēredocēre
- Mitteilung erhaltendocēre im Passivdocēre im Passiv
- docere aliquem de adventu suojemanden von seiner Ankunft unterrichtendocere aliquem de adventu suo
- offiziell unterrichten (aliquem aliquid jemanden von etwas)docēredocēre
- einüben, aufführen (lassen)docēredocēre
- Unterricht erteilen, Vorträge halten (Romae in Rom), (mercede gegen Honorar) Verba docent, exempla trahunt. Worte lehren, Beispiele reißen mit.docēredocēre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. docēō 2. Person 2. docēs 3. Person 3. docēt | 1. Person 1. docēmus 2. Person 2. docētis 3. Person 3. docēnt |
Futur | 1. Person 1. docēbō 2. Person 2. docēbis 3. Person 3. docēbit | 1. Person 1. docēbimus 2. Person 2. docēbitis 3. Person 3. docēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. docēbam 2. Person 2. docēbās 3. Person 3. docēbat | 1. Person 1. docēbāmus 2. Person 2. docēbātis 3. Person 3. docēbant |
Perfekt | 1. Person 1. docuī 2. Person 2. docuisti 3. Person 3. docuit | 1. Person 1. docuimus 2. Person 2. docuistis 3. Person 3. docuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. docuerō 2. Person 2. docueris 3. Person 3. docuerit | 1. Person 1. docuerimus 2. Person 2. docueritis 3. Person 3. docuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. docueram 2. Person 2. docuerās 3. Person 3. docuerat | 1. Person 1. docuerāmus 2. Person 2. docuerātis 3. Person 3. docuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. docēam 2. Person 2. docēās 3. Person 3. docēat | 1. Person 1. docēāmus 2. Person 2. docēātis 3. Person 3. docēant |
Imperfekt | 1. Person 1. docērem 2. Person 2. docērēs 3. Person 3. docēret | 1. Person 1. docērēmus 2. Person 2. docērētis 3. Person 3. docērent |
Perfekt | 1. Person 1. docuerim 2. Person 2. docueris 3. Person 3. docuerit | 1. Person 1. docuerimus 2. Person 2. docueritis 3. Person 3. docuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. docuissem 2. Person 2. docuissēs 3. Person 3. docuisset | 1. Person 1. docuissēmus 2. Person 2. docuissētis 3. Person 3. docuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | docē! | docēte! |
Futur | 2. Person 2. docēto! 3. Person 3. docēto! | 2. Person 2. docētōte! 3. Person 3. docēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | docēre |
Perfekt | docuisse |
Futur | doctūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | docēns, docēntis |
Futur | doctūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | docēndī |
---|---|
Dativ | docēndō |
Akkusativ | ad docēndum |
Ablativ | docēndō |
Supinum
doctum |
addicere
<dīcō, dīxī, dictum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- als günstig bezeichnenad-dīceread-dīcere
- zusprechenad-dīcere RechtswesenJURad-dīcere RechtswesenJUR
- verurteilenad-dīcere RechtswesenJURad-dīcere RechtswesenJUR
- den Zuschlag geben (aliquid alicui +Ablativ abl pretii etwas jemandem für etwas/um etwas)ad-dīceread-dīcere
- verkaufen (alicui consulatum jemandem das Konsulat)ad-dīcere pejorativ, abwertendpejad-dīcere pejorativ, abwertendpej
- preisgeben, ganz hingebenad-dīceread-dīcere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. addīcō 2. Person 2. addīcis 3. Person 3. addīcit | 1. Person 1. addīcimus 2. Person 2. addīcitis 3. Person 3. addīcunt |
Futur | 1. Person 1. addīcam 2. Person 2. addīces 3. Person 3. addīcet | 1. Person 1. addīcemus 2. Person 2. addīcetis 3. Person 3. addīcent |
Imperfekt | 1. Person 1. addīcebam 2. Person 2. addīcebās 3. Person 3. addīcebat | 1. Person 1. addīcebāmus 2. Person 2. addīcebātis 3. Person 3. addīcebant |
Perfekt | 1. Person 1. addīxī 2. Person 2. addīxisti 3. Person 3. addīxit | 1. Person 1. addīximus 2. Person 2. addīxistis 3. Person 3. addīxērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. addīxerō 2. Person 2. addīxeris 3. Person 3. addīxerit | 1. Person 1. addīxerimus 2. Person 2. addīxeritis 3. Person 3. addīxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. addīxeram 2. Person 2. addīxerās 3. Person 3. addīxerat | 1. Person 1. addīxerāmus 2. Person 2. addīxerātis 3. Person 3. addīxerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. addīcam 2. Person 2. addīcās 3. Person 3. addīcat | 1. Person 1. addīcāmus 2. Person 2. addīcātis 3. Person 3. addīcant |
Imperfekt | 1. Person 1. addīcerem 2. Person 2. addīcerēs 3. Person 3. addīceret | 1. Person 1. addīcerēmus 2. Person 2. addīcerētis 3. Person 3. addīcerent |
Perfekt | 1. Person 1. addīxerim 2. Person 2. addīxeris 3. Person 3. addīxerit | 1. Person 1. addīxerimus 2. Person 2. addīxeritis 3. Person 3. addīxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. addīxissem 2. Person 2. addīxissēs 3. Person 3. addīxisset | 1. Person 1. addīxissēmus 2. Person 2. addīxissētis 3. Person 3. addīxissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | addīce! | addīcite! |
Futur | 2. Person 2. addīcito! 3. Person 3. addīcito! | 2. Person 2. addīcitōte! 3. Person 3. addīcunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | addīcere |
Perfekt | addīxisse |
Futur | addictūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | addīcens, addīcentis |
Futur | addictūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | addīcendī |
---|---|
Dativ | addīcendō |
Akkusativ | ad addīcendum |
Ablativ | addīcendō |
Supinum
addictum |
admittere
<mittō, mīsī, missum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- equos admitteredie Pferde in Gang setzenequos admittere
- equo admissoim Galoppequo admisso
- admisso passumit raschem Schrittadmisso passu
- ad-mittere
- gestatten (aliquem ad/in aliquid, aliquem alicui rei jemandem etwas)ad-mitteread-mittere
- hinzuziehenad-mitteread-mittere
- aliquem ad colloquium admitterejemanden zum Gespräch hinzuziehenaliquem ad colloquium admittere
- religiones admitterereligiöse Einrichtungen zulassenreligiones admittere
- aves admittuntdie Auspizien sind günstigaves admittunt
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. admittō 2. Person 2. admittis 3. Person 3. admittit | 1. Person 1. admittimus 2. Person 2. admittitis 3. Person 3. admittunt |
Futur | 1. Person 1. admittam 2. Person 2. admittes 3. Person 3. admittet | 1. Person 1. admittemus 2. Person 2. admittetis 3. Person 3. admittent |
Imperfekt | 1. Person 1. admittebam 2. Person 2. admittebās 3. Person 3. admittebat | 1. Person 1. admittebāmus 2. Person 2. admittebātis 3. Person 3. admittebant |
Perfekt | 1. Person 1. admīsī 2. Person 2. admīsisti 3. Person 3. admīsit | 1. Person 1. admīsimus 2. Person 2. admīsistis 3. Person 3. admīsērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. admīserō 2. Person 2. admīseris 3. Person 3. admīserit | 1. Person 1. admīserimus 2. Person 2. admīseritis 3. Person 3. admīserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. admīseram 2. Person 2. admīserās 3. Person 3. admīserat | 1. Person 1. admīserāmus 2. Person 2. admīserātis 3. Person 3. admīserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. admittam 2. Person 2. admittās 3. Person 3. admittat | 1. Person 1. admittāmus 2. Person 2. admittātis 3. Person 3. admittant |
Imperfekt | 1. Person 1. admitterem 2. Person 2. admitterēs 3. Person 3. admitteret | 1. Person 1. admitterēmus 2. Person 2. admitterētis 3. Person 3. admitterent |
Perfekt | 1. Person 1. admīserim 2. Person 2. admīseris 3. Person 3. admīserit | 1. Person 1. admīserimus 2. Person 2. admīseritis 3. Person 3. admīserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. admīsissem 2. Person 2. admīsissēs 3. Person 3. admīsisset | 1. Person 1. admīsissēmus 2. Person 2. admīsissētis 3. Person 3. admīsissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | admitte! | admittite! |
Futur | 2. Person 2. admittito! 3. Person 3. admittito! | 2. Person 2. admittitōte! 3. Person 3. admittunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | admittere |
Perfekt | admīsisse |
Futur | admissūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | admittens, admittentis |
Futur | admissūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | admittendī |
---|---|
Dativ | admittendō |
Akkusativ | ad admittendum |
Ablativ | admittendō |
Supinum
admissum |