Latein-Deutsch Übersetzung für "hindi[ob������jl]"
"hindi[ob������jl]" Deutsch Übersetzung
ob.
Abkürzung Abk (mittellateinischmlat.) (= obiit)Übersicht aller Übersetzungen
ob-
Präfix präf oc-vor c, of-vor f; verkürzt zu o-Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obrigēscō 2. Person 2. obrigēscis 3. Person 3. obrigēscit | 1. Person 1. obrigēscimus 2. Person 2. obrigēscitis 3. Person 3. obrigēscunt |
Futur | 1. Person 1. obrigēscam 2. Person 2. obrigēsces 3. Person 3. obrigēscet | 1. Person 1. obrigēscemus 2. Person 2. obrigēscetis 3. Person 3. obrigēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. obrigēscebam 2. Person 2. obrigēscebās 3. Person 3. obrigēscebat | 1. Person 1. obrigēscebāmus 2. Person 2. obrigēscebātis 3. Person 3. obrigēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. obriguī 2. Person 2. obriguisti 3. Person 3. obriguit | 1. Person 1. obriguimus 2. Person 2. obriguistis 3. Person 3. obriguērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obriguerō 2. Person 2. obrigueris 3. Person 3. obriguerit | 1. Person 1. obriguerimus 2. Person 2. obrigueritis 3. Person 3. obriguerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obrigueram 2. Person 2. obriguerās 3. Person 3. obriguerat | 1. Person 1. obriguerāmus 2. Person 2. obriguerātis 3. Person 3. obriguerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obrigēscam 2. Person 2. obrigēscās 3. Person 3. obrigēscat | 1. Person 1. obrigēscāmus 2. Person 2. obrigēscātis 3. Person 3. obrigēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. obrigēscerem 2. Person 2. obrigēscerēs 3. Person 3. obrigēsceret | 1. Person 1. obrigēscerēmus 2. Person 2. obrigēscerētis 3. Person 3. obrigēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. obriguerim 2. Person 2. obrigueris 3. Person 3. obriguerit | 1. Person 1. obriguerimus 2. Person 2. obrigueritis 3. Person 3. obriguerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obriguissem 2. Person 2. obriguissēs 3. Person 3. obriguisset | 1. Person 1. obriguissēmus 2. Person 2. obriguissētis 3. Person 3. obriguissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obrigēsce! | obrigēscite! |
Futur | 2. Person 2. obrigēscito! 3. Person 3. obrigēscito! | 2. Person 2. obrigēscitōte! 3. Person 3. obrigēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obrigēscere |
Perfekt | obriguisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obrigēscens, obrigēscentis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | obrigēscendī |
---|---|
Dativ | obrigēscendō |
Akkusativ | ad obrigēscendum |
Ablativ | obrigēscendō |
Supinum
- |
obsedi
Übersicht aller Übersetzungen
- ob-sēdī → siehe „ob-sidēre“ob-sēdī → siehe „ob-sidēre“
- ob-sēdī → siehe „ob-sīdere“ob-sēdī → siehe „ob-sīdere“
Übersicht aller Übersetzungen
- ein böses Vorzeichen meldenob-scaevāreob-scaevāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obscaevō 2. Person 2. obscaevās 3. Person 3. obscaevat | 1. Person 1. obscaevāmus 2. Person 2. obscaevātis 3. Person 3. obscaevant |
Futur | 1. Person 1. obscaevābō 2. Person 2. obscaevābis 3. Person 3. obscaevābit | 1. Person 1. obscaevābimus 2. Person 2. obscaevābitis 3. Person 3. obscaevābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. obscaevābam 2. Person 2. obscaevābās 3. Person 3. obscaevābat | 1. Person 1. obscaevābāmus 2. Person 2. obscaevābātis 3. Person 3. obscaevābant |
Perfekt | 1. Person 1. obscaevāvī 2. Person 2. obscaevāvisti 3. Person 3. obscaevāvit | 1. Person 1. obscaevāvimus 2. Person 2. obscaevāvistis 3. Person 3. obscaevāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obscaevāverō 2. Person 2. obscaevāveris 3. Person 3. obscaevāverit | 1. Person 1. obscaevāverimus 2. Person 2. obscaevāveritis 3. Person 3. obscaevāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obscaevāveram 2. Person 2. obscaevāverās 3. Person 3. obscaevāverat | 1. Person 1. obscaevāverāmus 2. Person 2. obscaevāverātis 3. Person 3. obscaevāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obscaevem 2. Person 2. obscaevēs 3. Person 3. obscaevet | 1. Person 1. obscaevēmus 2. Person 2. obscaevētis 3. Person 3. obscaevent |
Imperfekt | 1. Person 1. obscaevārem 2. Person 2. obscaevārēs 3. Person 3. obscaevāret | 1. Person 1. obscaevārēmus 2. Person 2. obscaevārētis 3. Person 3. obscaevārent |
Perfekt | 1. Person 1. obscaevāverim 2. Person 2. obscaevāveris 3. Person 3. obscaevāverit | 1. Person 1. obscaevāverimus 2. Person 2. obscaevāveritis 3. Person 3. obscaevāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obscaevāvissem 2. Person 2. obscaevāvissēs 3. Person 3. obscaevāvisset | 1. Person 1. obscaevāvissēmus 2. Person 2. obscaevāvissētis 3. Person 3. obscaevāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obscaevā! | obscaevāte! |
Futur | 2. Person 2. obscaevāto! 3. Person 3. obscaevāto! | 2. Person 2. obscaevātōte! 3. Person 3. obscaevanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obscaevāre |
Perfekt | obscaevāvisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obscaevāns, obscaevantis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | obscaevandī |
---|---|
Dativ | obscaevandō |
Akkusativ | ad obscaevandum |
Ablativ | obscaevandō |
Supinum
- |
obticere
<eō, ob-ticere, - 2.> ||tacere||P. Terentius Afer Ter.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obticēō 2. Person 2. obticēs 3. Person 3. obticēt | 1. Person 1. obticēmus 2. Person 2. obticētis 3. Person 3. obticēnt |
Futur | 1. Person 1. obticēbō 2. Person 2. obticēbis 3. Person 3. obticēbit | 1. Person 1. obticēbimus 2. Person 2. obticēbitis 3. Person 3. obticēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. obticēbam 2. Person 2. obticēbās 3. Person 3. obticēbat | 1. Person 1. obticēbāmus 2. Person 2. obticēbātis 3. Person 3. obticēbant |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Futur 2 | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obticēam 2. Person 2. obticēās 3. Person 3. obticēat | 1. Person 1. obticēāmus 2. Person 2. obticēātis 3. Person 3. obticēant |
Imperfekt | 1. Person 1. obticērem 2. Person 2. obticērēs 3. Person 3. obticēret | 1. Person 1. obticērēmus 2. Person 2. obticērētis 3. Person 3. obticērent |
Perfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - | 1. Person 1. - 2. Person 2. - 3. Person 3. - |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obticē! | obticēte! |
Futur | 2. Person 2. obticēto! 3. Person 3. obticēto! | 2. Person 2. obticētōte! 3. Person 3. obticēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obticēre |
Perfekt | - |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obticēns, obticēntis |
Futur | - |
Gerundium
Genitiv | obticēndī |
---|---|
Dativ | obticēndō |
Akkusativ | ad obticēndum |
Ablativ | obticēndō |
Supinum
- |
obstupidus
Adjektiv, adjektivisch adj <a, um> (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- starr, betäubtob-stupidusob-stupidus
obtruncare
<ō, āvī, ātum 1.> (unklassischunkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- in Stücke hauen, niederhauenob-truncāreob-truncāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obtruncō 2. Person 2. obtruncās 3. Person 3. obtruncat | 1. Person 1. obtruncāmus 2. Person 2. obtruncātis 3. Person 3. obtruncant |
Futur | 1. Person 1. obtruncābō 2. Person 2. obtruncābis 3. Person 3. obtruncābit | 1. Person 1. obtruncābimus 2. Person 2. obtruncābitis 3. Person 3. obtruncābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. obtruncābam 2. Person 2. obtruncābās 3. Person 3. obtruncābat | 1. Person 1. obtruncābāmus 2. Person 2. obtruncābātis 3. Person 3. obtruncābant |
Perfekt | 1. Person 1. obtruncāvī 2. Person 2. obtruncāvisti 3. Person 3. obtruncāvit | 1. Person 1. obtruncāvimus 2. Person 2. obtruncāvistis 3. Person 3. obtruncāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. obtruncāverō 2. Person 2. obtruncāveris 3. Person 3. obtruncāverit | 1. Person 1. obtruncāverimus 2. Person 2. obtruncāveritis 3. Person 3. obtruncāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obtruncāveram 2. Person 2. obtruncāverās 3. Person 3. obtruncāverat | 1. Person 1. obtruncāverāmus 2. Person 2. obtruncāverātis 3. Person 3. obtruncāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. obtruncem 2. Person 2. obtruncēs 3. Person 3. obtruncet | 1. Person 1. obtruncēmus 2. Person 2. obtruncētis 3. Person 3. obtruncent |
Imperfekt | 1. Person 1. obtruncārem 2. Person 2. obtruncārēs 3. Person 3. obtruncāret | 1. Person 1. obtruncārēmus 2. Person 2. obtruncārētis 3. Person 3. obtruncārent |
Perfekt | 1. Person 1. obtruncāverim 2. Person 2. obtruncāveris 3. Person 3. obtruncāverit | 1. Person 1. obtruncāverimus 2. Person 2. obtruncāveritis 3. Person 3. obtruncāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. obtruncāvissem 2. Person 2. obtruncāvissēs 3. Person 3. obtruncāvisset | 1. Person 1. obtruncāvissēmus 2. Person 2. obtruncāvissētis 3. Person 3. obtruncāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | obtruncā! | obtruncāte! |
Futur | 2. Person 2. obtruncāto! 3. Person 3. obtruncāto! | 2. Person 2. obtruncātōte! 3. Person 3. obtruncanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | obtruncāre |
Perfekt | obtruncāvisse |
Futur | obtruncātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | obtruncāns, obtruncantis |
Futur | obtruncātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | obtruncandī |
---|---|
Dativ | obtruncandō |
Akkusativ | ad obtruncandum |
Ablativ | obtruncandō |
Supinum
obtruncātum |