obvertere
<vertō, vertī, versum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- seine Aufmerksamkeit zuwendenob-vertere im Passivob-vertere im Passiv
- entgegenkommenob-vertereob-vertere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obvertō 2. Person 2. obvertis 3. Person 3. obvertit | 1. Person 1. obvertimus 2. Person 2. obvertitis 3. Person 3. obvertunt |
| Futur | 1. Person 1. obvertam 2. Person 2. obvertes 3. Person 3. obvertet | 1. Person 1. obvertemus 2. Person 2. obvertetis 3. Person 3. obvertent |
| Imperfekt | 1. Person 1. obvertebam 2. Person 2. obvertebās 3. Person 3. obvertebat | 1. Person 1. obvertebāmus 2. Person 2. obvertebātis 3. Person 3. obvertebant |
| Perfekt | 1. Person 1. obvertī 2. Person 2. obvertisti 3. Person 3. obvertit | 1. Person 1. obvertimus 2. Person 2. obvertistis 3. Person 3. obvertērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. obverterō 2. Person 2. obverteris 3. Person 3. obverterit | 1. Person 1. obverterimus 2. Person 2. obverteritis 3. Person 3. obverterint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obverteram 2. Person 2. obverterās 3. Person 3. obverterat | 1. Person 1. obverterāmus 2. Person 2. obverterātis 3. Person 3. obverterant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. obvertam 2. Person 2. obvertās 3. Person 3. obvertat | 1. Person 1. obvertāmus 2. Person 2. obvertātis 3. Person 3. obvertant |
| Imperfekt | 1. Person 1. obverterem 2. Person 2. obverterēs 3. Person 3. obverteret | 1. Person 1. obverterēmus 2. Person 2. obverterētis 3. Person 3. obverterent |
| Perfekt | 1. Person 1. obverterim 2. Person 2. obverteris 3. Person 3. obverterit | 1. Person 1. obverterimus 2. Person 2. obverteritis 3. Person 3. obverterint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. obvertissem 2. Person 2. obvertissēs 3. Person 3. obvertisset | 1. Person 1. obvertissēmus 2. Person 2. obvertissētis 3. Person 3. obvertissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | obverte! | obvertite! |
| Futur | 2. Person 2. obvertito! 3. Person 3. obvertito! | 2. Person 2. obvertitōte! 3. Person 3. obvertunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | obvertere |
| Perfekt | obvertisse |
| Futur | obversūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | obvertens, obvertentis |
| Futur | obversūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | obvertendī |
|---|---|
| Dativ | obvertendō |
| Akkusativ | ad obvertendum |
| Ablativ | obvertendō |
Supinum
| obversum |