clanculum
Präposition präp <+Akkusativ akk>P. Terentius Afer Ter.Übersicht aller Übersetzungen
- heimlich vorclanculumclanculum
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg – | plural pl cōnscrīptī |
Genitiv | singular sg – | plural pl cōnscrīptōrum |
Dativ | singular sg – | plural pl cōnscrīptīs |
Akkusativ | singular sg – | plural pl cōnscrīptōs |
Ablativ | singular sg – | plural pl cōnscrīptīs |
Vokativ | singular sg – | plural pl cōnscrīptī |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg pater | plural pl patres |
Genitiv | singular sg patris | plural pl patrum |
Dativ | singular sg patri | plural pl patribus |
Akkusativ | singular sg patrem | plural pl patres |
Ablativ | singular sg patre | plural pl patribus |
Vokativ | singular sg pater | plural pl patres |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnscrībō 2. Person 2. cōnscrībis 3. Person 3. cōnscrībit | 1. Person 1. cōnscrībimus 2. Person 2. cōnscrībitis 3. Person 3. cōnscrībunt |
Futur | 1. Person 1. cōnscrībam 2. Person 2. cōnscrībes 3. Person 3. cōnscrībet | 1. Person 1. cōnscrībemus 2. Person 2. cōnscrībetis 3. Person 3. cōnscrībent |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnscrībebam 2. Person 2. cōnscrībebās 3. Person 3. cōnscrībebat | 1. Person 1. cōnscrībebāmus 2. Person 2. cōnscrībebātis 3. Person 3. cōnscrībebant |
Perfekt | 1. Person 1. cōnscrīpsī 2. Person 2. cōnscrīpsisti 3. Person 3. cōnscrīpsit | 1. Person 1. cōnscrīpsimus 2. Person 2. cōnscrīpsistis 3. Person 3. cōnscrīpsērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. cōnscrīpserō 2. Person 2. cōnscrīpseris 3. Person 3. cōnscrīpserit | 1. Person 1. cōnscrīpserimus 2. Person 2. cōnscrīpseritis 3. Person 3. cōnscrīpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnscrīpseram 2. Person 2. cōnscrīpserās 3. Person 3. cōnscrīpserat | 1. Person 1. cōnscrīpserāmus 2. Person 2. cōnscrīpserātis 3. Person 3. cōnscrīpserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnscrībam 2. Person 2. cōnscrībās 3. Person 3. cōnscrībat | 1. Person 1. cōnscrībāmus 2. Person 2. cōnscrībātis 3. Person 3. cōnscrībant |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnscrīberem 2. Person 2. cōnscrīberēs 3. Person 3. cōnscrīberet | 1. Person 1. cōnscrīberēmus 2. Person 2. cōnscrīberētis 3. Person 3. cōnscrīberent |
Perfekt | 1. Person 1. cōnscrīpserim 2. Person 2. cōnscrīpseris 3. Person 3. cōnscrīpserit | 1. Person 1. cōnscrīpserimus 2. Person 2. cōnscrīpseritis 3. Person 3. cōnscrīpserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnscrīpsissem 2. Person 2. cōnscrīpsissēs 3. Person 3. cōnscrīpsisset | 1. Person 1. cōnscrīpsissēmus 2. Person 2. cōnscrīpsissētis 3. Person 3. cōnscrīpsissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cōnscrībe! | cōnscrībite! |
Futur | 2. Person 2. cōnscrībito! 3. Person 3. cōnscrībito! | 2. Person 2. cōnscrībitōte! 3. Person 3. cōnscrībunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | cōnscrībere |
Perfekt | cōnscrīpsisse |
Futur | cōnscrīptūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | cōnscrībens, cōnscrībentis |
Futur | cōnscrīptūrus, a, um |
Genitiv | cōnscrībendī |
---|---|
Dativ | cōnscrībendō |
Akkusativ | ad cōnscrībendum |
Ablativ | cōnscrībendō |
cōnscrīptum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumspiciō 2. Person 2. circumspicis 3. Person 3. circumspicit | 1. Person 1. circumspicimus 2. Person 2. circumspicitis 3. Person 3. circumspiciunt |
Futur | 1. Person 1. circumspiciam 2. Person 2. circumspiciēs 3. Person 3. circumspiciet | 1. Person 1. circumspiciēmus 2. Person 2. circumspiciētis 3. Person 3. circumspicient |
Imperfekt | 1. Person 1. circumspiciēbam 2. Person 2. circumspiciēbās 3. Person 3. circumspiciēbat | 1. Person 1. circumspiciēbāmus 2. Person 2. circumspiciēbātis 3. Person 3. circumspiciēbant |
Perfekt | 1. Person 1. circumspexī 2. Person 2. circumspexīsti 3. Person 3. circumspexit | 1. Person 1. circumspeximus 2. Person 2. circumspexīstis 3. Person 3. circumspexērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. circumspexerō 2. Person 2. circumspexeris 3. Person 3. circumspexerit | 1. Person 1. circumspexerimus 2. Person 2. circumspexeritis 3. Person 3. circumspexerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumspexeram 2. Person 2. circumspexerās 3. Person 3. circumspexerat | 1. Person 1. circumspexerāmus 2. Person 2. circumspexerātis 3. Person 3. circumspexerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumspiciam 2. Person 2. circumspiciās 3. Person 3. circumspiciat | 1. Person 1. circumspiciāmus 2. Person 2. circumspiciātis 3. Person 3. circumspiciant |
Imperfekt | 1. Person 1. circumspicerem 2. Person 2. circumspicerēs 3. Person 3. circumspiceret | 1. Person 1. circumspicerēmus 2. Person 2. circumspicerētis 3. Person 3. circumspicerent |
Perfekt | 1. Person 1. circumspexerim 2. Person 2. circumspexeris 3. Person 3. circumspexerit | 1. Person 1. circumspexerimus 2. Person 2. circumspexeritis 3. Person 3. circumspexerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumspexīssem 2. Person 2. circumspexīssēs 3. Person 3. circumspexīsset | 1. Person 1. circumspexissēmus 2. Person 2. circumspexissētis 3. Person 3. circumspexīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | circumspice! | circumspicite! |
Futur | 2. Person 2. circumspicito! 3. Person 3. circumspicito! | 2. Person 2. circumspicitōte! 3. Person 3. circumspiciūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | circumspicere |
Perfekt | circumspexīsse |
Futur | circumspectūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | circumspiciēns, circumspiciēntis |
Futur | circumspectūrus, a, um |
Genitiv | circumspiciēndī |
---|---|
Dativ | circumspiciēndō |
Akkusativ | ad circumspiciēndum |
Ablativ | circumspiciēndō |
circumspectum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumspiciō 2. Person 2. circumspicis 3. Person 3. circumspicit | 1. Person 1. circumspicimus 2. Person 2. circumspicitis 3. Person 3. circumspiciunt |
Futur | 1. Person 1. circumspiciam 2. Person 2. circumspiciēs 3. Person 3. circumspiciet | 1. Person 1. circumspiciēmus 2. Person 2. circumspiciētis 3. Person 3. circumspicient |
Imperfekt | 1. Person 1. circumspiciēbam 2. Person 2. circumspiciēbās 3. Person 3. circumspiciēbat | 1. Person 1. circumspiciēbāmus 2. Person 2. circumspiciēbātis 3. Person 3. circumspiciēbant |
Perfekt | 1. Person 1. circumspexī 2. Person 2. circumspexīsti 3. Person 3. circumspexit | 1. Person 1. circumspeximus 2. Person 2. circumspexīstis 3. Person 3. circumspexērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. circumspexerō 2. Person 2. circumspexeris 3. Person 3. circumspexerit | 1. Person 1. circumspexerimus 2. Person 2. circumspexeritis 3. Person 3. circumspexerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumspexeram 2. Person 2. circumspexerās 3. Person 3. circumspexerat | 1. Person 1. circumspexerāmus 2. Person 2. circumspexerātis 3. Person 3. circumspexerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. circumspiciam 2. Person 2. circumspiciās 3. Person 3. circumspiciat | 1. Person 1. circumspiciāmus 2. Person 2. circumspiciātis 3. Person 3. circumspiciant |
Imperfekt | 1. Person 1. circumspicerem 2. Person 2. circumspicerēs 3. Person 3. circumspiceret | 1. Person 1. circumspicerēmus 2. Person 2. circumspicerētis 3. Person 3. circumspicerent |
Perfekt | 1. Person 1. circumspexerim 2. Person 2. circumspexeris 3. Person 3. circumspexerit | 1. Person 1. circumspexerimus 2. Person 2. circumspexeritis 3. Person 3. circumspexerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. circumspexīssem 2. Person 2. circumspexīssēs 3. Person 3. circumspexīsset | 1. Person 1. circumspexissēmus 2. Person 2. circumspexissētis 3. Person 3. circumspexīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | circumspice! | circumspicite! |
Futur | 2. Person 2. circumspicito! 3. Person 3. circumspicito! | 2. Person 2. circumspicitōte! 3. Person 3. circumspiciūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | circumspicere |
Perfekt | circumspexīsse |
Futur | circumspectūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | circumspiciēns, circumspiciēntis |
Futur | circumspectūrus, a, um |
Genitiv | circumspiciēndī |
---|---|
Dativ | circumspiciēndō |
Akkusativ | ad circumspiciēndum |
Ablativ | circumspiciēndō |
circumspectum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. colō 2. Person 2. colis 3. Person 3. colit | 1. Person 1. colimus 2. Person 2. colitis 3. Person 3. colunt |
Futur | 1. Person 1. colam 2. Person 2. coles 3. Person 3. colet | 1. Person 1. colemus 2. Person 2. coletis 3. Person 3. colent |
Imperfekt | 1. Person 1. colebam 2. Person 2. colebās 3. Person 3. colebat | 1. Person 1. colebāmus 2. Person 2. colebātis 3. Person 3. colebant |
Perfekt | 1. Person 1. coluī 2. Person 2. coluisti 3. Person 3. coluit | 1. Person 1. coluimus 2. Person 2. coluistis 3. Person 3. coluērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. coluerō 2. Person 2. colueris 3. Person 3. coluerit | 1. Person 1. coluerimus 2. Person 2. colueritis 3. Person 3. coluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. colueram 2. Person 2. coluerās 3. Person 3. coluerat | 1. Person 1. coluerāmus 2. Person 2. coluerātis 3. Person 3. coluerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. colam 2. Person 2. colās 3. Person 3. colat | 1. Person 1. colāmus 2. Person 2. colātis 3. Person 3. colant |
Imperfekt | 1. Person 1. colerem 2. Person 2. colerēs 3. Person 3. coleret | 1. Person 1. colerēmus 2. Person 2. colerētis 3. Person 3. colerent |
Perfekt | 1. Person 1. coluerim 2. Person 2. colueris 3. Person 3. coluerit | 1. Person 1. coluerimus 2. Person 2. colueritis 3. Person 3. coluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. coluissem 2. Person 2. coluissēs 3. Person 3. coluisset | 1. Person 1. coluissēmus 2. Person 2. coluissētis 3. Person 3. coluissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cole! | colite! |
Futur | 2. Person 2. colito! 3. Person 3. colito! | 2. Person 2. colitōte! 3. Person 3. colunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | colere |
Perfekt | coluisse |
Futur | cultūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | colens, colentis |
Futur | cultūrus, a, um |
Genitiv | colendī |
---|---|
Dativ | colendō |
Akkusativ | ad colendum |
Ablativ | colendō |
cultum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. colō 2. Person 2. colis 3. Person 3. colit | 1. Person 1. colimus 2. Person 2. colitis 3. Person 3. colunt |
Futur | 1. Person 1. colam 2. Person 2. coles 3. Person 3. colet | 1. Person 1. colemus 2. Person 2. coletis 3. Person 3. colent |
Imperfekt | 1. Person 1. colebam 2. Person 2. colebās 3. Person 3. colebat | 1. Person 1. colebāmus 2. Person 2. colebātis 3. Person 3. colebant |
Perfekt | 1. Person 1. coluī 2. Person 2. coluisti 3. Person 3. coluit | 1. Person 1. coluimus 2. Person 2. coluistis 3. Person 3. coluērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. coluerō 2. Person 2. colueris 3. Person 3. coluerit | 1. Person 1. coluerimus 2. Person 2. colueritis 3. Person 3. coluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. colueram 2. Person 2. coluerās 3. Person 3. coluerat | 1. Person 1. coluerāmus 2. Person 2. coluerātis 3. Person 3. coluerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. colam 2. Person 2. colās 3. Person 3. colat | 1. Person 1. colāmus 2. Person 2. colātis 3. Person 3. colant |
Imperfekt | 1. Person 1. colerem 2. Person 2. colerēs 3. Person 3. coleret | 1. Person 1. colerēmus 2. Person 2. colerētis 3. Person 3. colerent |
Perfekt | 1. Person 1. coluerim 2. Person 2. colueris 3. Person 3. coluerit | 1. Person 1. coluerimus 2. Person 2. colueritis 3. Person 3. coluerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. coluissem 2. Person 2. coluissēs 3. Person 3. coluisset | 1. Person 1. coluissēmus 2. Person 2. coluissētis 3. Person 3. coluissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cole! | colite! |
Futur | 2. Person 2. colito! 3. Person 3. colito! | 2. Person 2. colitōte! 3. Person 3. colunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | colere |
Perfekt | coluisse |
Futur | cultūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | colens, colentis |
Futur | cultūrus, a, um |
Genitiv | colendī |
---|---|
Dativ | colendō |
Akkusativ | ad colendum |
Ablativ | colendō |
cultum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. excēdō 2. Person 2. excēdis 3. Person 3. excēdit | 1. Person 1. excēdimus 2. Person 2. excēditis 3. Person 3. excēdunt |
Futur | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdes 3. Person 3. excēdet | 1. Person 1. excēdemus 2. Person 2. excēdetis 3. Person 3. excēdent |
Imperfekt | 1. Person 1. excēdebam 2. Person 2. excēdebās 3. Person 3. excēdebat | 1. Person 1. excēdebāmus 2. Person 2. excēdebātis 3. Person 3. excēdebant |
Perfekt | 1. Person 1. excessī 2. Person 2. excessisti 3. Person 3. excessit | 1. Person 1. excessimus 2. Person 2. excessistis 3. Person 3. excessērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. excesserō 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. excesseram 2. Person 2. excesserās 3. Person 3. excesserat | 1. Person 1. excesserāmus 2. Person 2. excesserātis 3. Person 3. excesserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdās 3. Person 3. excēdat | 1. Person 1. excēdāmus 2. Person 2. excēdātis 3. Person 3. excēdant |
Imperfekt | 1. Person 1. excēderem 2. Person 2. excēderēs 3. Person 3. excēderet | 1. Person 1. excēderēmus 2. Person 2. excēderētis 3. Person 3. excēderent |
Perfekt | 1. Person 1. excesserim 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. excessissem 2. Person 2. excessissēs 3. Person 3. excessisset | 1. Person 1. excessissēmus 2. Person 2. excessissētis 3. Person 3. excessissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | excēde! | excēdite! |
Futur | 2. Person 2. excēdito! 3. Person 3. excēdito! | 2. Person 2. excēditōte! 3. Person 3. excēdunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | excēdere |
Perfekt | excessisse |
Futur | excessūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | excēdens, excēdentis |
Futur | excessūrus, a, um |
Genitiv | excēdendī |
---|---|
Dativ | excēdendō |
Akkusativ | ad excēdendum |
Ablativ | excēdendō |
excessum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. excēdō 2. Person 2. excēdis 3. Person 3. excēdit | 1. Person 1. excēdimus 2. Person 2. excēditis 3. Person 3. excēdunt |
Futur | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdes 3. Person 3. excēdet | 1. Person 1. excēdemus 2. Person 2. excēdetis 3. Person 3. excēdent |
Imperfekt | 1. Person 1. excēdebam 2. Person 2. excēdebās 3. Person 3. excēdebat | 1. Person 1. excēdebāmus 2. Person 2. excēdebātis 3. Person 3. excēdebant |
Perfekt | 1. Person 1. excessī 2. Person 2. excessisti 3. Person 3. excessit | 1. Person 1. excessimus 2. Person 2. excessistis 3. Person 3. excessērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. excesserō 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. excesseram 2. Person 2. excesserās 3. Person 3. excesserat | 1. Person 1. excesserāmus 2. Person 2. excesserātis 3. Person 3. excesserant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdās 3. Person 3. excēdat | 1. Person 1. excēdāmus 2. Person 2. excēdātis 3. Person 3. excēdant |
Imperfekt | 1. Person 1. excēderem 2. Person 2. excēderēs 3. Person 3. excēderet | 1. Person 1. excēderēmus 2. Person 2. excēderētis 3. Person 3. excēderent |
Perfekt | 1. Person 1. excesserim 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. excessissem 2. Person 2. excessissēs 3. Person 3. excessisset | 1. Person 1. excessissēmus 2. Person 2. excessissētis 3. Person 3. excessissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | excēde! | excēdite! |
Futur | 2. Person 2. excēdito! 3. Person 3. excēdito! | 2. Person 2. excēditōte! 3. Person 3. excēdunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | excēdere |
Perfekt | excessisse |
Futur | excessūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | excēdens, excēdentis |
Futur | excessūrus, a, um |
Genitiv | excēdendī |
---|---|
Dativ | excēdendō |
Akkusativ | ad excēdendum |
Ablativ | excēdendō |
excessum |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg auctor | plural pl auctores |
Genitiv | singular sg auctoris | plural pl auctorum |
Dativ | singular sg auctori | plural pl auctoribus |
Akkusativ | singular sg auctorem | plural pl auctores |
Ablativ | singular sg auctore | plural pl auctoribus |
Vokativ | singular sg auctor | plural pl auctores |