iubere
<iubeō, iussī, iussum 2.>Übersicht aller Übersetzungen
- iubēre
- aufforderniubēreiubēre
- beauftragen (aliquem/alicui jemanden +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI)iubēreiubēre
- Caesar befahl das Lager zu befestigen
- Caesar captivos vinciri iussit
- Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
- beschließen, offiziell anordneniubēre PolitikPOLiubēre PolitikPOL
- aliquem imperatorem iuberejemanden zum Befehlshaber ernennenaliquem imperatorem iubere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iubēō 2. Person 2. iubēs 3. Person 3. iubēt | 1. Person 1. iubēmus 2. Person 2. iubētis 3. Person 3. iubēnt |
| Futur | 1. Person 1. iubēbō 2. Person 2. iubēbis 3. Person 3. iubēbit | 1. Person 1. iubēbimus 2. Person 2. iubēbitis 3. Person 3. iubēbunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. iubēbam 2. Person 2. iubēbās 3. Person 3. iubēbat | 1. Person 1. iubēbāmus 2. Person 2. iubēbātis 3. Person 3. iubēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. iussī 2. Person 2. iussisti 3. Person 3. iussit | 1. Person 1. iussuimus 2. Person 2. iussistis 3. Person 3. iussērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. iusserō 2. Person 2. iusseris 3. Person 3. iusserit | 1. Person 1. iusserimus 2. Person 2. iusseritis 3. Person 3. iusserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iusseram 2. Person 2. iusserās 3. Person 3. iusserat | 1. Person 1. iusserāmus 2. Person 2. iusserātis 3. Person 3. iusserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iubēam 2. Person 2. iubēās 3. Person 3. iubēat | 1. Person 1. iubēāmus 2. Person 2. iubēātis 3. Person 3. iubēant |
| Imperfekt | 1. Person 1. iubērem 2. Person 2. iubērēs 3. Person 3. iubēret | 1. Person 1. iubērēmus 2. Person 2. iubērētis 3. Person 3. iubērent |
| Perfekt | 1. Person 1. iusserim 2. Person 2. iusseris 3. Person 3. iusserit | 1. Person 1. iusserimus 2. Person 2. iusseritis 3. Person 3. iusserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iussissem 2. Person 2. iussissēs 3. Person 3. iussisset | 1. Person 1. iussissēmus 2. Person 2. iussissētis 3. Person 3. iussissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | iubē! | iubēte! |
| Futur | 2. Person 2. iubēto! 3. Person 3. iubēto! | 2. Person 2. iubētōte! 3. Person 3. iubēnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | iubēre |
| Perfekt | iussisse |
| Futur | iussūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | iubēns, iubēntis |
| Futur | iussūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | iubēndī |
|---|---|
| Dativ | iubēndō |
| Akkusativ | ad iubēndum |
| Ablativ | iubēndō |
Supinum
| iussum |