Deutsch-Latein Übersetzung für "luna"

"luna" Latein Übersetzung

luna
Femininum f <ae>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • luna crescit
    der Mond nimmt zu
    luna crescit
  • luna decrescit
    der Mond nimmt ab
    luna decrescit
  • luna deficit
    der Mond verfinstert sich
    luna deficit
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
  • Mondnacht
    lūna übertragen gebraucht, metonymischmeton
    lūna übertragen gebraucht, metonymischmeton
  • mondförmige Figur
    lūna übertragen gebraucht, metonymischmeton
    lūna übertragen gebraucht, metonymischmeton
  • besonders halbmondförmiges Abzeichen der patriz. Senatoren
    lūna übertragen gebraucht, metonymischmeton
    lūna übertragen gebraucht, metonymischmeton
  • Monat
    lūna poetischpoet
    lūna poetischpoet
Beispiele
  • lunae Pluralpl
    Mondphasen
    lunae Pluralpl

Deklinationen

Singular Plural
Nominativ

singular sg lūna

plural pl lūnae

Genitiv

singular sg lūnae

plural pl lūnārum

Dativ

singular sg lūnae

plural pl lūnīs

Akkusativ

singular sg lūnam

plural pl lūnās

Ablativ

singular sg lūnā

plural pl lūnīs

Vokativ

singular sg lūna

plural pl lūnae

Luna
Femininum f <ae>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • Luna röm. Mondgöttin später mit Artemis/Diana gleichgesetzt
    Lūna MythologieMYTH
    Lūna MythologieMYTH

Deklinationen

Singular
Nominativ

singular sg Lūna

Genitiv

singular sg Lūnae

Dativ

singular sg Lūnae

Akkusativ

singular sg Lūnam

Ablativ

singular sg Lūnā

Vokativ

singular sg Lūna

languescere
<ēscō, guī, - 3.> ||languere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • matt werden, träge werden
    languēscere
    languēscere
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. languēscō

2. Person 2. languēscis

3. Person 3. languēscit

1. Person 1. languēscimus

2. Person 2. languēscitis

3. Person 3. languēscunt

Futur

1. Person 1. languēscam

2. Person 2. languēsces

3. Person 3. languēscet

1. Person 1. languēscemus

2. Person 2. languēscetis

3. Person 3. languēscent

Imperfekt

1. Person 1. languēscebam

2. Person 2. languēscebās

3. Person 3. languēscebat

1. Person 1. languēscebāmus

2. Person 2. languēscebātis

3. Person 3. languēscebant

Perfekt

1. Person 1. languī

2. Person 2. languisti

3. Person 3. languit

1. Person 1. languimus

2. Person 2. languistis

3. Person 3. languērunt

Futur 2

1. Person 1. languerō

2. Person 2. langueris

3. Person 3. languerit

1. Person 1. languerimus

2. Person 2. langueritis

3. Person 3. languerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. langueram

2. Person 2. languerās

3. Person 3. languerat

1. Person 1. languerāmus

2. Person 2. languerātis

3. Person 3. languerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. languēscam

2. Person 2. languēscās

3. Person 3. languēscat

1. Person 1. languēscāmus

2. Person 2. languēscātis

3. Person 3. languēscant

Imperfekt

1. Person 1. languēscerem

2. Person 2. languēscerēs

3. Person 3. languēsceret

1. Person 1. languēscerēmus

2. Person 2. languēscerētis

3. Person 3. languēscerent

Perfekt

1. Person 1. languerim

2. Person 2. langueris

3. Person 3. languerit

1. Person 1. languerimus

2. Person 2. langueritis

3. Person 3. languerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. languissem

2. Person 2. languissēs

3. Person 3. languisset

1. Person 1. languissēmus

2. Person 2. languissētis

3. Person 3. languissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

languēsce!

languēscite!

Futur

2. Person 2. languēscito!

3. Person 3. languēscito!

2. Person 2. languēscitōte!

3. Person 3. languēscunto!

Infinitiv
Präsens

languēscere

Perfekt

languisse

Futur

-

Partizip
Präsens

languēscens, languēscentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

languēscendī

Dativ

languēscendō

Akkusativ

ad languēscendum

Ablativ

languēscendō

Supinum
-
incohare
<ō, āvī, ātum 1.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • im Senat zur Sprache bringen (de re etwas)
    in-cohāre (P.?) Cornelius TacitusTac. figurativ, in übertragenem Sinnfig
    in-cohāre (P.?) Cornelius TacitusTac. figurativ, in übertragenem Sinnfig

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. incohō

2. Person 2. incohās

3. Person 3. incohat

1. Person 1. incohāmus

2. Person 2. incohātis

3. Person 3. incohant

Futur

1. Person 1. incohābō

2. Person 2. incohābis

3. Person 3. incohābit

1. Person 1. incohābimus

2. Person 2. incohābitis

3. Person 3. incohābunt

Imperfekt

1. Person 1. incohābam

2. Person 2. incohābās

3. Person 3. incohābat

1. Person 1. incohābāmus

2. Person 2. incohābātis

3. Person 3. incohābant

Perfekt

1. Person 1. incohāvī

2. Person 2. incohāvisti

3. Person 3. incohāvit

1. Person 1. incohāvimus

2. Person 2. incohāvistis

3. Person 3. incohāvērunt

Futur 2

1. Person 1. incohāverō

2. Person 2. incohāveris

3. Person 3. incohāverit

1. Person 1. incohāverimus

2. Person 2. incohāveritis

3. Person 3. incohāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. incohāveram

2. Person 2. incohāverās

3. Person 3. incohāverat

1. Person 1. incohāverāmus

2. Person 2. incohāverātis

3. Person 3. incohāverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. incohem

2. Person 2. incohēs

3. Person 3. incohet

1. Person 1. incohēmus

2. Person 2. incohētis

3. Person 3. incohent

Imperfekt

1. Person 1. incohārem

2. Person 2. incohārēs

3. Person 3. incohāret

1. Person 1. incohārēmus

2. Person 2. incohārētis

3. Person 3. incohārent

Perfekt

1. Person 1. incohāverim

2. Person 2. incohāveris

3. Person 3. incohāverit

1. Person 1. incohāverimus

2. Person 2. incohāveritis

3. Person 3. incohāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. incohāvissem

2. Person 2. incohāvissēs

3. Person 3. incohāvisset

1. Person 1. incohāvissēmus

2. Person 2. incohāvissētis

3. Person 3. incohāvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

incohā!

incohāte!

Futur

2. Person 2. incohāto!

3. Person 3. incohāto!

2. Person 2. incohātōte!

3. Person 3. incohanto!

Infinitiv
Präsens

incohāre

Perfekt

incohāvisse

Futur

incohātūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

incohāns, incohantis

Futur

incohātūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

incohandī

Dativ

incohandō

Akkusativ

ad incohandum

Ablativ

incohandō

Supinum
incohātum
pernox
Adjektiv, adjektivisch adj <nurNominativ nomund u.Ablativ ablSingular sg pernocte> poetischpoet (nachklassischnachkl.)

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • luna pernox erat
    der Mond schien die ganze Nacht
    luna pernox erat
  • lunā pernocte
    in mondheller Nacht
    lunā pernocte
bicorniger
Adjektiv, adjektivisch adj <bicornigera, bicornigerum>P. Ovidius Naso Ov. bicornisAdjektiv, adjektivisch adj <bicorne> ||cornu|| (nachklassischnachkl.)

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • mit zwei Hörnern, mit zwei Spitzen
    bi-corniger
    bi-corniger
Beispiele
  • von Flüssen mit zwei Mündungsarmen
    bi-corniger
    bi-corniger
incertus
Adjektiv, adjektivisch adj <a, um; Adverb, adverbialadv incertēund u. incertō>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • luna incerta
    trüber Mond
    luna incerta
  • vultus incertus
    verstörte Miene
    vultus incertus
  • sol incertus
    unbeständiger Sonnenschein
    sol incertus
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
  • von Personen unschlüssig, ratlos (alicuius rei in einer Sache, +indirekt indir Fragesatz)
    incertus
    incertus
Beispiele
  • sententiae incertus
    in seiner Meinung schwankend
    sententiae incertus
resurgere
<surgō, surrēxī, surrēctum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • von Zuständen wieder erwachen
    re-surgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    re-surgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • von Städtenund u. Staaten wieder erstehen, wieder aufblühen
    re-surgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    re-surgere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • urbes resurgunt
    Städte blühen wieder auf
    urbes resurgunt

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. resurgō

2. Person 2. resurgis

3. Person 3. resurgit

1. Person 1. resurgimus

2. Person 2. resurgitis

3. Person 3. resurgunt

Futur

1. Person 1. resurgam

2. Person 2. resurges

3. Person 3. resurget

1. Person 1. resurgemus

2. Person 2. resurgetis

3. Person 3. resurgent

Imperfekt

1. Person 1. resurgebam

2. Person 2. resurgebās

3. Person 3. resurgebat

1. Person 1. resurgebāmus

2. Person 2. resurgebātis

3. Person 3. resurgebant

Perfekt

1. Person 1. resurrēxī

2. Person 2. resurrēxisti

3. Person 3. resurrēxit

1. Person 1. resurrēximus

2. Person 2. resurrēxistis

3. Person 3. resurrēxērunt

Futur 2

1. Person 1. resurrēxerō

2. Person 2. resurrēxeris

3. Person 3. resurrēxerit

1. Person 1. resurrēxerimus

2. Person 2. resurrēxeritis

3. Person 3. resurrēxerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. resurrēxeram

2. Person 2. resurrēxerās

3. Person 3. resurrēxerat

1. Person 1. resurrēxerāmus

2. Person 2. resurrēxerātis

3. Person 3. resurrēxerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. resurgam

2. Person 2. resurgās

3. Person 3. resurgat

1. Person 1. resurgāmus

2. Person 2. resurgātis

3. Person 3. resurgant

Imperfekt

1. Person 1. resurgerem

2. Person 2. resurgerēs

3. Person 3. resurgeret

1. Person 1. resurgerēmus

2. Person 2. resurgerētis

3. Person 3. resurgerent

Perfekt

1. Person 1. resurrēxerim

2. Person 2. resurrēxeris

3. Person 3. resurrēxerit

1. Person 1. resurrēxerimus

2. Person 2. resurrēxeritis

3. Person 3. resurrēxerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. resurrēxissem

2. Person 2. resurrēxissēs

3. Person 3. resurrēxisset

1. Person 1. resurrēxissēmus

2. Person 2. resurrēxissētis

3. Person 3. resurrēxissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

resurge!

resurgite!

Futur

2. Person 2. resurgito!

3. Person 3. resurgito!

2. Person 2. resurgitōte!

3. Person 3. resurgunto!

Infinitiv
Präsens

resurgere

Perfekt

resurrēxisse

Futur

resurrēctūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

resurgens, resurgentis

Futur

resurrēctūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

resurgendī

Dativ

resurgendō

Akkusativ

ad resurgendum

Ablativ

resurgendō

Supinum
resurrēctum
habitare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||habere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. habitō

2. Person 2. habitās

3. Person 3. habitat

1. Person 1. habitāmus

2. Person 2. habitātis

3. Person 3. habitant

Futur

1. Person 1. habitābō

2. Person 2. habitābis

3. Person 3. habitābit

1. Person 1. habitābimus

2. Person 2. habitābitis

3. Person 3. habitābunt

Imperfekt

1. Person 1. habitābam

2. Person 2. habitābās

3. Person 3. habitābat

1. Person 1. habitābāmus

2. Person 2. habitābātis

3. Person 3. habitābant

Perfekt

1. Person 1. habitāvī

2. Person 2. habitāvisti

3. Person 3. habitāvit

1. Person 1. habitāvimus

2. Person 2. habitāvistis

3. Person 3. habitāvērunt

Futur 2

1. Person 1. habitāverō

2. Person 2. habitāveris

3. Person 3. habitāverit

1. Person 1. habitāverimus

2. Person 2. habitāveritis

3. Person 3. habitāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. habitāveram

2. Person 2. habitāverās

3. Person 3. habitāverat

1. Person 1. habitāverāmus

2. Person 2. habitāverātis

3. Person 3. habitāverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. habitem

2. Person 2. habitēs

3. Person 3. habitet

1. Person 1. habitēmus

2. Person 2. habitētis

3. Person 3. habitent

Imperfekt

1. Person 1. habitārem

2. Person 2. habitārēs

3. Person 3. habitāret

1. Person 1. habitārēmus

2. Person 2. habitārētis

3. Person 3. habitārent

Perfekt

1. Person 1. habitāverim

2. Person 2. habitāveris

3. Person 3. habitāverit

1. Person 1. habitāverimus

2. Person 2. habitāveritis

3. Person 3. habitāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. habitāvissem

2. Person 2. habitāvissēs

3. Person 3. habitāvisset

1. Person 1. habitāvissēmus

2. Person 2. habitāvissētis

3. Person 3. habitāvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

habitā!

habitāte!

Futur

2. Person 2. habitāto!

3. Person 3. habitāto!

2. Person 2. habitātōte!

3. Person 3. habitanto!

Infinitiv
Präsens

habitāre

Perfekt

habitāvisse

Futur

habitātūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

habitāns, habitantis

Futur

habitātūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

habitandī

Dativ

habitandō

Akkusativ

ad habitandum

Ablativ

habitandō

Supinum
habitātum
habitare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||habere||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • heimisch sein
    habitāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
    habitāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • sich (eifrig) beschäftigen
    habitāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
    habitāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. habitō

2. Person 2. habitās

3. Person 3. habitat

1. Person 1. habitāmus

2. Person 2. habitātis

3. Person 3. habitant

Futur

1. Person 1. habitābō

2. Person 2. habitābis

3. Person 3. habitābit

1. Person 1. habitābimus

2. Person 2. habitābitis

3. Person 3. habitābunt

Imperfekt

1. Person 1. habitābam

2. Person 2. habitābās

3. Person 3. habitābat

1. Person 1. habitābāmus

2. Person 2. habitābātis

3. Person 3. habitābant

Perfekt

1. Person 1. habitāvī

2. Person 2. habitāvisti

3. Person 3. habitāvit

1. Person 1. habitāvimus

2. Person 2. habitāvistis

3. Person 3. habitāvērunt

Futur 2

1. Person 1. habitāverō

2. Person 2. habitāveris

3. Person 3. habitāverit

1. Person 1. habitāverimus

2. Person 2. habitāveritis

3. Person 3. habitāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. habitāveram

2. Person 2. habitāverās

3. Person 3. habitāverat

1. Person 1. habitāverāmus

2. Person 2. habitāverātis

3. Person 3. habitāverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. habitem

2. Person 2. habitēs

3. Person 3. habitet

1. Person 1. habitēmus

2. Person 2. habitētis

3. Person 3. habitent

Imperfekt

1. Person 1. habitārem

2. Person 2. habitārēs

3. Person 3. habitāret

1. Person 1. habitārēmus

2. Person 2. habitārētis

3. Person 3. habitārent

Perfekt

1. Person 1. habitāverim

2. Person 2. habitāveris

3. Person 3. habitāverit

1. Person 1. habitāverimus

2. Person 2. habitāveritis

3. Person 3. habitāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. habitāvissem

2. Person 2. habitāvissēs

3. Person 3. habitāvisset

1. Person 1. habitāvissēmus

2. Person 2. habitāvissētis

3. Person 3. habitāvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

habitā!

habitāte!

Futur

2. Person 2. habitāto!

3. Person 3. habitāto!

2. Person 2. habitātōte!

3. Person 3. habitanto!

Infinitiv
Präsens

habitāre

Perfekt

habitāvisse

Futur

habitātūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

habitāns, habitantis

Futur

habitātūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

habitandī

Dativ

habitandō

Akkusativ

ad habitandum

Ablativ

habitandō

Supinum
habitātum

Beispiele
Beispiele
  • luna incenditur radiis solis
    der Mond wird durch die Sonnenstrahlen erleuchtet
    luna incenditur radiis solis
  • entflammen, in Wut versetzen
    in-cendere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    in-cendere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • entbrennen
    in-cendere im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
    in-cendere im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • steigern, vergrößern (vires die Kräfte)
    in-cendere (unklassischunkl.)
    in-cendere (unklassischunkl.)
  • erfüllen (re mit etwas)
    in-cendere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
    in-cendere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. incendō

2. Person 2. incendis

3. Person 3. incendit

1. Person 1. incendimus

2. Person 2. incenditis

3. Person 3. incendunt

Futur

1. Person 1. incendam

2. Person 2. incendes

3. Person 3. incendet

1. Person 1. incendemus

2. Person 2. incendetis

3. Person 3. incendent

Imperfekt

1. Person 1. incendebam

2. Person 2. incendebās

3. Person 3. incendebat

1. Person 1. incendebāmus

2. Person 2. incendebātis

3. Person 3. incendebant

Perfekt

1. Person 1. incendī

2. Person 2. incendisti

3. Person 3. incendit

1. Person 1. incendimus

2. Person 2. incendistis

3. Person 3. incendērunt

Futur 2

1. Person 1. incenderō

2. Person 2. incenderis

3. Person 3. incenderit

1. Person 1. incenderimus

2. Person 2. incenderitis

3. Person 3. incenderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. incenderam

2. Person 2. incenderās

3. Person 3. incenderat

1. Person 1. incenderāmus

2. Person 2. incenderātis

3. Person 3. incenderant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. incendam

2. Person 2. incendās

3. Person 3. incendat

1. Person 1. incendāmus

2. Person 2. incendātis

3. Person 3. incendant

Imperfekt

1. Person 1. incenderem

2. Person 2. incenderēs

3. Person 3. incenderet

1. Person 1. incenderēmus

2. Person 2. incenderētis

3. Person 3. incenderent

Perfekt

1. Person 1. incenderim

2. Person 2. incenderis

3. Person 3. incenderit

1. Person 1. incenderimus

2. Person 2. incenderitis

3. Person 3. incenderint

Plusquamperfekt

1. Person 1. incendissem

2. Person 2. incendissēs

3. Person 3. incendisset

1. Person 1. incendissēmus

2. Person 2. incendissētis

3. Person 3. incendissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

incende!

incendite!

Futur

2. Person 2. incendito!

3. Person 3. incendito!

2. Person 2. incenditōte!

3. Person 3. incendunto!

Infinitiv
Präsens

incendere

Perfekt

incendisse

Futur

incēnsūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

incendens, incendentis

Futur

incēnsūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

incendendī

Dativ

incendendō

Akkusativ

ad incendendum

Ablativ

incendendō

Supinum
incēnsum