mille
Adjektiv, adjektivisch adj <indeklinabelindekl>Übersicht aller Übersetzungen
- tausendmīllemīlle
- unzähligemīllemīlle
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. rotundō 2. Person 2. rotundās 3. Person 3. rotundat | 1. Person 1. rotundāmus 2. Person 2. rotundātis 3. Person 3. rotundant |
Futur | 1. Person 1. rotundābō 2. Person 2. rotundābis 3. Person 3. rotundābit | 1. Person 1. rotundābimus 2. Person 2. rotundābitis 3. Person 3. rotundābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. rotundābam 2. Person 2. rotundābās 3. Person 3. rotundābat | 1. Person 1. rotundābāmus 2. Person 2. rotundābātis 3. Person 3. rotundābant |
Perfekt | 1. Person 1. rotundāvī 2. Person 2. rotundāvisti 3. Person 3. rotundāvit | 1. Person 1. rotundāvimus 2. Person 2. rotundāvistis 3. Person 3. rotundāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. rotundāverō 2. Person 2. rotundāveris 3. Person 3. rotundāverit | 1. Person 1. rotundāverimus 2. Person 2. rotundāveritis 3. Person 3. rotundāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. rotundāveram 2. Person 2. rotundāverās 3. Person 3. rotundāverat | 1. Person 1. rotundāverāmus 2. Person 2. rotundāverātis 3. Person 3. rotundāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. rotundem 2. Person 2. rotundēs 3. Person 3. rotundet | 1. Person 1. rotundēmus 2. Person 2. rotundētis 3. Person 3. rotundent |
Imperfekt | 1. Person 1. rotundārem 2. Person 2. rotundārēs 3. Person 3. rotundāret | 1. Person 1. rotundārēmus 2. Person 2. rotundārētis 3. Person 3. rotundārent |
Perfekt | 1. Person 1. rotundāverim 2. Person 2. rotundāveris 3. Person 3. rotundāverit | 1. Person 1. rotundāverimus 2. Person 2. rotundāveritis 3. Person 3. rotundāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. rotundāvissem 2. Person 2. rotundāvissēs 3. Person 3. rotundāvisset | 1. Person 1. rotundāvissēmus 2. Person 2. rotundāvissētis 3. Person 3. rotundāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | rotundā! | rotundāte! |
Futur | 2. Person 2. rotundāto! 3. Person 3. rotundāto! | 2. Person 2. rotundātōte! 3. Person 3. rotundanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | rotundāre |
Perfekt | rotundāvisse |
Futur | rotundātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | rotundāns, rotundantis |
Futur | rotundātūrus, a, um |
Genitiv | rotundandī |
---|---|
Dativ | rotundandō |
Akkusativ | ad rotundandum |
Ablativ | rotundandō |
rotundātum |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg passus | plural pl passus |
Genitiv | singular sg passus | plural pl passuum |
Dativ | singular sg passui | plural pl passibus |
Akkusativ | singular sg passum | plural pl passus |
Ablativ | singular sg passu | plural pl passibus |
Vokativ | singular sg passus | plural pl passus |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg latitudo | plural pl latitudines |
Genitiv | singular sg latitudinis | plural pl latitudinum |
Dativ | singular sg latitudini | plural pl latitudinibus |
Akkusativ | singular sg latitudinem | plural pl latitudines |
Ablativ | singular sg latitudine | plural pl latitudinibus |
Vokativ | singular sg latitudo | plural pl latitudines |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg flexus | plural pl flexus |
Genitiv | singular sg flexus | plural pl flexuum |
Dativ | singular sg flexui | plural pl flexibus |
Akkusativ | singular sg flexum | plural pl flexus |
Ablativ | singular sg flexu | plural pl flexibus |
Vokativ | singular sg flexus | plural pl flexus |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. advehō 2. Person 2. advehis 3. Person 3. advehit | 1. Person 1. advehimus 2. Person 2. advehitis 3. Person 3. advehunt |
Futur | 1. Person 1. adveham 2. Person 2. advehes 3. Person 3. advehet | 1. Person 1. advehemus 2. Person 2. advehetis 3. Person 3. advehent |
Imperfekt | 1. Person 1. advehebam 2. Person 2. advehebās 3. Person 3. advehebat | 1. Person 1. advehebāmus 2. Person 2. advehebātis 3. Person 3. advehebant |
Perfekt | 1. Person 1. advēxī 2. Person 2. advēxisti 3. Person 3. advēxit | 1. Person 1. advēximus 2. Person 2. advēxistis 3. Person 3. advēxērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. advēxerō 2. Person 2. advēxeris 3. Person 3. advēxerit | 1. Person 1. advēxerimus 2. Person 2. advēxeritis 3. Person 3. advēxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. advēxeram 2. Person 2. advēxerās 3. Person 3. advēxerat | 1. Person 1. advēxerāmus 2. Person 2. advēxerātis 3. Person 3. advēxerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. adveham 2. Person 2. advehās 3. Person 3. advehat | 1. Person 1. advehāmus 2. Person 2. advehātis 3. Person 3. advehant |
Imperfekt | 1. Person 1. adveherem 2. Person 2. adveherēs 3. Person 3. adveheret | 1. Person 1. adveherēmus 2. Person 2. adveherētis 3. Person 3. adveherent |
Perfekt | 1. Person 1. advēxerim 2. Person 2. advēxeris 3. Person 3. advēxerit | 1. Person 1. advēxerimus 2. Person 2. advēxeritis 3. Person 3. advēxerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. advēxissem 2. Person 2. advēxissēs 3. Person 3. advēxisset | 1. Person 1. advēxissēmus 2. Person 2. advēxissētis 3. Person 3. advēxissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | advehe! | advehite! |
Futur | 2. Person 2. advehito! 3. Person 3. advehito! | 2. Person 2. advehitōte! 3. Person 3. advehunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | advehere |
Perfekt | advēxisse |
Futur | advectūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | advehens, advehentis |
Futur | advectūrus, a, um |
Genitiv | advehendī |
---|---|
Dativ | advehendō |
Akkusativ | ad advehendum |
Ablativ | advehendō |
advectum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. sēpōnō 2. Person 2. sēpōnis 3. Person 3. sēpōnit | 1. Person 1. sēpōnimus 2. Person 2. sēpōnitis 3. Person 3. sēpōnunt |
Futur | 1. Person 1. sēpōnam 2. Person 2. sēpōnēs 3. Person 3. sēpōnet | 1. Person 1. sēpōnēmus 2. Person 2. sēpōnētis 3. Person 3. sēpōnent |
Imperfekt | 1. Person 1. sēpōnēbam 2. Person 2. sēpōnēbās 3. Person 3. sēpōnēbat | 1. Person 1. sēpōnēbāmus 2. Person 2. sēpōnēbātis 3. Person 3. sēpōnēbant |
Perfekt | 1. Person 1. sēposuī 2. Person 2. sēposuistī 3. Person 3. sēposuit | 1. Person 1. sēposuimus 2. Person 2. sēposuistis 3. Person 3. sēposuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. sēposuerō 2. Person 2. sēposueris 3. Person 3. sēposuerit | 1. Person 1. sēposuerimus 2. Person 2. sēposueritis 3. Person 3. sēposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. sēposueram 2. Person 2. sēposuerās 3. Person 3. sēposuerat | 1. Person 1. sēposuerāmus 2. Person 2. sēposuerātis 3. Person 3. sēposuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. sēpōnam 2. Person 2. sēpōnās 3. Person 3. sēpōnat | 1. Person 1. sēpōnāmus 2. Person 2. sēpōnātis 3. Person 3. sēpōnant |
Imperfekt | 1. Person 1. sēpōnerem 2. Person 2. sēpōnerēs 3. Person 3. sēpōneret | 1. Person 1. sēpōnerēmus 2. Person 2. sēpōnerētis 3. Person 3. sēpōnerent |
Perfekt | 1. Person 1. sēposuerim 2. Person 2. sēposueris 3. Person 3. sēposuerit | 1. Person 1. sēposuerimus 2. Person 2. sēposueritis 3. Person 3. sēposuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. sēposuissem 2. Person 2. sēposuissēs 3. Person 3. sēposuisset | 1. Person 1. sēposuissēmus 2. Person 2. sēposuissētis 3. Person 3. sēposuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | sēpōne | sēpōnite |
Futur | 2. Person 2. sēpōnitō 3. Person 3. sēpōnitō | 2. Person 2. sēpōnitōte 3. Person 3. sēpōnuntō |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | sēpōnere |
Perfekt | sēposuisse |
Futur | sēpositūrum, a, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | sēpōnēns, sēpōnentis |
Futur | sēpositūrus, a, um |
Genitiv | sēpōnendī |
---|---|
Dativ | sēpōnendō |
Akkusativ | ad sēpōnendum |
Ablativ | sēpōnendō |
sēpositum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. refugiō 2. Person 2. refugis 3. Person 3. refugit | 1. Person 1. refugimus 2. Person 2. refugitis 3. Person 3. refugiunt |
Futur | 1. Person 1. refugiam 2. Person 2. refugiēs 3. Person 3. refugiet | 1. Person 1. refugiēmus 2. Person 2. refugiētis 3. Person 3. refugient |
Imperfekt | 1. Person 1. refugiēbam 2. Person 2. refugiēbās 3. Person 3. refugiēbat | 1. Person 1. refugiēbāmus 2. Person 2. refugiēbātis 3. Person 3. refugiēbant |
Perfekt | 1. Person 1. refūgī 2. Person 2. refūgīsti 3. Person 3. refūgit | 1. Person 1. refūgimus 2. Person 2. refūgīstis 3. Person 3. refūgērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. refūgerō 2. Person 2. refūgeris 3. Person 3. refūgerit | 1. Person 1. refūgerimus 2. Person 2. refūgeritis 3. Person 3. refūgerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. refūgeram 2. Person 2. refūgerās 3. Person 3. refūgerat | 1. Person 1. refūgerāmus 2. Person 2. refūgerātis 3. Person 3. refūgerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. refugiam 2. Person 2. refugiās 3. Person 3. refugiat | 1. Person 1. refugiāmus 2. Person 2. refugiātis 3. Person 3. refugiant |
Imperfekt | 1. Person 1. refugerem 2. Person 2. refugerēs 3. Person 3. refugeret | 1. Person 1. refugerēmus 2. Person 2. refugerētis 3. Person 3. refugerent |
Perfekt | 1. Person 1. refūgerim 2. Person 2. refūgeris 3. Person 3. refūgerit | 1. Person 1. refūgerimus 2. Person 2. refūgeritis 3. Person 3. refūgerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. refūgīssem 2. Person 2. refūgīssēs 3. Person 3. refūgīsset | 1. Person 1. refūgissēmus 2. Person 2. refūgissētis 3. Person 3. refūgīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | refuge! | refugite! |
Futur | 2. Person 2. refugito! 3. Person 3. refugito! | 2. Person 2. refugitōte! 3. Person 3. refugiūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | refugere |
Perfekt | refūgīsse |
Futur | refugitūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | refugiēns, refugiēntis |
Futur | refugitūrus, a, um |
Genitiv | refugiēndī |
---|---|
Dativ | refugiēndō |
Akkusativ | ad refugiēndum |
Ablativ | refugiēndō |
- |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. refugiō 2. Person 2. refugis 3. Person 3. refugit | 1. Person 1. refugimus 2. Person 2. refugitis 3. Person 3. refugiunt |
Futur | 1. Person 1. refugiam 2. Person 2. refugiēs 3. Person 3. refugiet | 1. Person 1. refugiēmus 2. Person 2. refugiētis 3. Person 3. refugient |
Imperfekt | 1. Person 1. refugiēbam 2. Person 2. refugiēbās 3. Person 3. refugiēbat | 1. Person 1. refugiēbāmus 2. Person 2. refugiēbātis 3. Person 3. refugiēbant |
Perfekt | 1. Person 1. refūgī 2. Person 2. refūgīsti 3. Person 3. refūgit | 1. Person 1. refūgimus 2. Person 2. refūgīstis 3. Person 3. refūgērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. refūgerō 2. Person 2. refūgeris 3. Person 3. refūgerit | 1. Person 1. refūgerimus 2. Person 2. refūgeritis 3. Person 3. refūgerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. refūgeram 2. Person 2. refūgerās 3. Person 3. refūgerat | 1. Person 1. refūgerāmus 2. Person 2. refūgerātis 3. Person 3. refūgerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. refugiam 2. Person 2. refugiās 3. Person 3. refugiat | 1. Person 1. refugiāmus 2. Person 2. refugiātis 3. Person 3. refugiant |
Imperfekt | 1. Person 1. refugerem 2. Person 2. refugerēs 3. Person 3. refugeret | 1. Person 1. refugerēmus 2. Person 2. refugerētis 3. Person 3. refugerent |
Perfekt | 1. Person 1. refūgerim 2. Person 2. refūgeris 3. Person 3. refūgerit | 1. Person 1. refūgerimus 2. Person 2. refūgeritis 3. Person 3. refūgerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. refūgīssem 2. Person 2. refūgīssēs 3. Person 3. refūgīsset | 1. Person 1. refūgissēmus 2. Person 2. refūgissētis 3. Person 3. refūgīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | refuge! | refugite! |
Futur | 2. Person 2. refugito! 3. Person 3. refugito! | 2. Person 2. refugitōte! 3. Person 3. refugiūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | refugere |
Perfekt | refūgīsse |
Futur | refugitūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | refugiēns, refugiēntis |
Futur | refugitūrus, a, um |
Genitiv | refugiēndī |
---|---|
Dativ | refugiēndō |
Akkusativ | ad refugiēndum |
Ablativ | refugiēndō |
- |