iactare
<ō, āvī, ātum 1.> ||iacere2||Übersicht aller Übersetzungen
- iactāre
- schleuderniactāreiactāre
- ausstoßen, vorbringeniactāreiactāre
- minas iactareDrohungen ausstoßenminas iactare
- wiederholt zur Sprache bringen, immer im Munde führen (rem in sermonibus eine Angelegenheit in Gesprächen)iactāreiactāre
- prahlen (aliquid mit etwas)iactāreiactāre
- iactare gratiam urbanamprahlen mit seiner Beliebtheit in der Stadtiactare gratiam urbanam
- quäleniactāre figurativ, in übertragenem Sinnfigiactāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- se iactare figurativ, in übertragenem Sinnfigsich viel beschäftigen (in re/re mit etwas)se iactare figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iactō 2. Person 2. iactās 3. Person 3. iactat | 1. Person 1. iactāmus 2. Person 2. iactātis 3. Person 3. iactant |
| Futur | 1. Person 1. iactābō 2. Person 2. iactābis 3. Person 3. iactābit | 1. Person 1. iactābimus 2. Person 2. iactābitis 3. Person 3. iactābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. iactābam 2. Person 2. iactābās 3. Person 3. iactābat | 1. Person 1. iactābāmus 2. Person 2. iactābātis 3. Person 3. iactābant |
| Perfekt | 1. Person 1. iactāvī 2. Person 2. iactāvisti 3. Person 3. iactāvit | 1. Person 1. iactāvimus 2. Person 2. iactāvistis 3. Person 3. iactāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. iactāverō 2. Person 2. iactāveris 3. Person 3. iactāverit | 1. Person 1. iactāverimus 2. Person 2. iactāveritis 3. Person 3. iactāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iactāveram 2. Person 2. iactāverās 3. Person 3. iactāverat | 1. Person 1. iactāverāmus 2. Person 2. iactāverātis 3. Person 3. iactāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iactem 2. Person 2. iactēs 3. Person 3. iactet | 1. Person 1. iactēmus 2. Person 2. iactētis 3. Person 3. iactent |
| Imperfekt | 1. Person 1. iactārem 2. Person 2. iactārēs 3. Person 3. iactāret | 1. Person 1. iactārēmus 2. Person 2. iactārētis 3. Person 3. iactārent |
| Perfekt | 1. Person 1. iactāverim 2. Person 2. iactāveris 3. Person 3. iactāverit | 1. Person 1. iactāverimus 2. Person 2. iactāveritis 3. Person 3. iactāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iactāvissem 2. Person 2. iactāvissēs 3. Person 3. iactāvisset | 1. Person 1. iactāvissēmus 2. Person 2. iactāvissētis 3. Person 3. iactāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | iactā! | iactāte! |
| Futur | 2. Person 2. iactāto! 3. Person 3. iactāto! | 2. Person 2. iactātōte! 3. Person 3. iactanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | iactāre |
| Perfekt | iactāvisse |
| Futur | iactātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | iactāns, iactantis |
| Futur | iactātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | iactandī |
|---|---|
| Dativ | iactandō |
| Akkusativ | ad iactandum |
| Ablativ | iactandō |
Supinum
| iactātum |