demittere
<mittō, mīsī, missum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- hinablassen, hinabschickendē-mitteredē-mittere
- hinabfließen lassendē-mitteredē-mittere
- dē-mittere
- hinabgehen, hinabsteigendē-mittere im Passivdē-mittere im Passiv
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēmittō 2. Person 2. dēmittis 3. Person 3. dēmittit | 1. Person 1. dēmittimus 2. Person 2. dēmittitis 3. Person 3. dēmittunt |
| Futur | 1. Person 1. dēmittam 2. Person 2. dēmittes 3. Person 3. dēmittet | 1. Person 1. dēmittemus 2. Person 2. dēmittetis 3. Person 3. dēmittent |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēmittebam 2. Person 2. dēmittebās 3. Person 3. dēmittebat | 1. Person 1. dēmittebāmus 2. Person 2. dēmittebātis 3. Person 3. dēmittebant |
| Perfekt | 1. Person 1. dēmīsī 2. Person 2. dēmīsisti 3. Person 3. dēmīsit | 1. Person 1. dēmīsimus 2. Person 2. dēmīsistis 3. Person 3. dēmīsērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. dēmīserō 2. Person 2. dēmīseris 3. Person 3. dēmīserit | 1. Person 1. dēmīserimus 2. Person 2. dēmīseritis 3. Person 3. dēmīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēmīseram 2. Person 2. dēmīserās 3. Person 3. dēmīserat | 1. Person 1. dēmīserāmus 2. Person 2. dēmīserātis 3. Person 3. dēmīserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. dēmittam 2. Person 2. dēmittās 3. Person 3. dēmittat | 1. Person 1. dēmittāmus 2. Person 2. dēmittātis 3. Person 3. dēmittant |
| Imperfekt | 1. Person 1. dēmitterem 2. Person 2. dēmitterēs 3. Person 3. dēmitteret | 1. Person 1. dēmitterēmus 2. Person 2. dēmitterētis 3. Person 3. dēmitterent |
| Perfekt | 1. Person 1. dēmīserim 2. Person 2. dēmīseris 3. Person 3. dēmīserit | 1. Person 1. dēmīserimus 2. Person 2. dēmīseritis 3. Person 3. dēmīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēmīsissem 2. Person 2. dēmīsissēs 3. Person 3. dēmīsisset | 1. Person 1. dēmīsissēmus 2. Person 2. dēmīsissētis 3. Person 3. dēmīsissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | dēmitte! | dēmittite! |
| Futur | 2. Person 2. dēmittito! 3. Person 3. dēmittito! | 2. Person 2. dēmittitōte! 3. Person 3. dēmittunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | dēmittere |
| Perfekt | dēmīsisse |
| Futur | dēmissūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | dēmittens, dēmittentis |
| Futur | dēmissūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | dēmittendī |
|---|---|
| Dativ | dēmittendō |
| Akkusativ | ad dēmittendum |
| Ablativ | dēmittendō |
Supinum
| dēmissum |