cognoscere
<gnōscō, gnōvī, gnitum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- erkennen, kennenlernen +doppelt dopp.Akkusativ akk /+Genitiv gen qualitatis/+Ablativ abl qualitatiscō-gnōscerecō-gnōscere
- aliquem fortem cognoscere
- aliquem magni animi/exiguā virtute cognoscerealiquem magni animi/exiguā virtute cognoscere
- aliquid re/ex re/a re cognoscere
- Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
- wieder erkennen, anerkennencō-gnōscerecō-gnōscere
- aliquem cognoscere RechtswesenJURjemandes Identität bezeugenaliquem cognoscere RechtswesenJUR
- wahrnehmen, bemerken, einsehen, erfahrencō-gnōscerecō-gnōscere
- auskundschaftencō-gnōscere Militär, militärischMILcō-gnōscere Militär, militärischMIL
- besuchencō-gnōscere Militär, militärischMILcō-gnōscere Militär, militärischMIL
- untersuchen, prüfencō-gnōscerecō-gnōscere
- verhören (aliquid etwas), (de re in Bezug auf etwas)cō-gnōscere RechtswesenJURcō-gnōscere RechtswesenJUR
- causam cognosceredie Angelegenheit untersuchencausam cognoscere
- de hereditate cognosceresich über die Erbfolge informierende hereditate cognoscere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōgnōscō 2. Person 2. cōgnōscis 3. Person 3. cōgnōscit | 1. Person 1. cōgnōscimus 2. Person 2. cōgnōscitis 3. Person 3. cōgnōscunt |
| Futur | 1. Person 1. cōgnōscam 2. Person 2. cōgnōsces 3. Person 3. cōgnōscet | 1. Person 1. cōgnōscemus 2. Person 2. cōgnōscetis 3. Person 3. cōgnōscent |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōgnōscebam 2. Person 2. cōgnōscebās 3. Person 3. cōgnōscebat | 1. Person 1. cōgnōscebāmus 2. Person 2. cōgnōscebātis 3. Person 3. cōgnōscebant |
| Perfekt | 1. Person 1. cōgnōvī 2. Person 2. cōgnōvisti 3. Person 3. cōgnōvit | 1. Person 1. cōgnōvimus 2. Person 2. cōgnōvistis 3. Person 3. cōgnōvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. cōgnōverō 2. Person 2. cōgnōveris 3. Person 3. cōgnōverit | 1. Person 1. cōgnōverimus 2. Person 2. cōgnōveritis 3. Person 3. cōgnōverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōgnōveram 2. Person 2. cōgnōverās 3. Person 3. cōgnōverat | 1. Person 1. cōgnōverāmus 2. Person 2. cōgnōverātis 3. Person 3. cōgnōverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōgnōscam 2. Person 2. cōgnōscās 3. Person 3. cōgnōscat | 1. Person 1. cōgnōscāmus 2. Person 2. cōgnōscātis 3. Person 3. cōgnōscant |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōgnōscerem 2. Person 2. cōgnōscerēs 3. Person 3. cōgnōsceret | 1. Person 1. cōgnōscerēmus 2. Person 2. cōgnōscerētis 3. Person 3. cōgnōscerent |
| Perfekt | 1. Person 1. cōgnōverim 2. Person 2. cōgnōveris 3. Person 3. cōgnōverit | 1. Person 1. cōgnōverimus 2. Person 2. cōgnōveritis 3. Person 3. cōgnōverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōgnōvissem 2. Person 2. cōgnōvissēs 3. Person 3. cōgnōvisset | 1. Person 1. cōgnōvissēmus 2. Person 2. cōgnōvissētis 3. Person 3. cōgnōvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | cōgnōsce! | cōgnōscite! |
| Futur | 2. Person 2. cōgnōscito! 3. Person 3. cōgnōscito! | 2. Person 2. cōgnōscitōte! 3. Person 3. cōgnōscunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | cōgnōscere |
| Perfekt | cōgnōvisse |
| Futur | cōgnitūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | cōgnōscens, cōgnōscentis |
| Futur | cōgnitūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | cōgnōscendī |
|---|---|
| Dativ | cōgnōscendō |
| Akkusativ | ad cōgnōscendum |
| Ablativ | cōgnōscendō |
Supinum
| cōgnitum |