ascensus
Partizip Perfekt Passiv PPP <a, um>Übersicht aller Übersetzungen
- as-cēnsus → siehe „a-scendere“as-cēnsus → siehe „a-scendere“
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. asservīō 2. Person 2. asservīs 3. Person 3. asservīt | 1. Person 1. asservīmus 2. Person 2. asservītis 3. Person 3. asservīunt |
Futur | 1. Person 1. asservīam 2. Person 2. asservīes 3. Person 3. asservīet | 1. Person 1. asservīemus 2. Person 2. asservīetis 3. Person 3. asservīent |
Imperfekt | 1. Person 1. asservīebam 2. Person 2. asservīebās 3. Person 3. asservīebat | 1. Person 1. asservīebāmus 2. Person 2. asservīebātis 3. Person 3. asservīebant |
Perfekt | 1. Person 1. asservīvī 2. Person 2. asservīvisti 3. Person 3. asservīvit | 1. Person 1. asservīvimus 2. Person 2. asservīvistis 3. Person 3. asservīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. asservīverō 2. Person 2. asservīveris 3. Person 3. asservīverit | 1. Person 1. asservīverimus 2. Person 2. asservīveritis 3. Person 3. asservīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. asservīveram 2. Person 2. asservīverās 3. Person 3. asservīverat | 1. Person 1. asservīverāmus 2. Person 2. asservīverātis 3. Person 3. asservīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. asservīam 2. Person 2. asservīās 3. Person 3. asservīat | 1. Person 1. asservīāmus 2. Person 2. asservīātis 3. Person 3. asservīant |
Imperfekt | 1. Person 1. asservīrem 2. Person 2. asservīrēs 3. Person 3. asservīret | 1. Person 1. asservīrēmus 2. Person 2. asservīrētis 3. Person 3. asservīrent |
Perfekt | 1. Person 1. asservīverim 2. Person 2. asservīveris 3. Person 3. asservīverit | 1. Person 1. asservīverimus 2. Person 2. asservīveritis 3. Person 3. asservīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. asservīvissem 2. Person 2. asservīvissēs 3. Person 3. asservīvisset | 1. Person 1. asservīvissēmus 2. Person 2. asservīvissētis 3. Person 3. asservīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | asservī! | asservīte! |
Futur | 2. Person 2. asservīto! 3. Person 3. asservīto! | 2. Person 2. asservītōte! 3. Person 3. asservīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | asservīre |
Perfekt | asservīvisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | asservīens, asservīentis |
Futur | - |
Genitiv | asservīendī |
---|---|
Dativ | asservīendō |
Akkusativ | ad asservīendum |
Ablativ | asservīendō |
- |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. assuō 2. Person 2. assuis 3. Person 3. assuit | 1. Person 1. assuimus 2. Person 2. assuitis 3. Person 3. assuunt |
Futur | 1. Person 1. assuam 2. Person 2. assues 3. Person 3. assuet | 1. Person 1. assuemus 2. Person 2. assuetis 3. Person 3. assuent |
Imperfekt | 1. Person 1. assuebam 2. Person 2. assuebās 3. Person 3. assuebat | 1. Person 1. assuebāmus 2. Person 2. assuebātis 3. Person 3. assuebant |
Perfekt | 1. Person 1. assuī 2. Person 2. assuisti 3. Person 3. assuit | 1. Person 1. assuimus 2. Person 2. assuistis 3. Person 3. assuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. assuerō 2. Person 2. assueris 3. Person 3. assuerit | 1. Person 1. assuerimus 2. Person 2. assueritis 3. Person 3. assuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. assueram 2. Person 2. assuerās 3. Person 3. assuerat | 1. Person 1. assuerāmus 2. Person 2. assuerātis 3. Person 3. assuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. assuam 2. Person 2. assuās 3. Person 3. assuat | 1. Person 1. assuāmus 2. Person 2. assuātis 3. Person 3. assuant |
Imperfekt | 1. Person 1. assuerem 2. Person 2. assuerēs 3. Person 3. assueret | 1. Person 1. assuerēmus 2. Person 2. assuerētis 3. Person 3. assuerent |
Perfekt | 1. Person 1. assuerim 2. Person 2. assueris 3. Person 3. assuerit | 1. Person 1. assuerimus 2. Person 2. assueritis 3. Person 3. assuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. assuissem 2. Person 2. assuissēs 3. Person 3. assuisset | 1. Person 1. assuissēmus 2. Person 2. assuissētis 3. Person 3. assuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | assue! | assuite! |
Futur | 2. Person 2. assuito! 3. Person 3. assuito! | 2. Person 2. assuitōte! 3. Person 3. assuunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | assuere |
Perfekt | assuisse |
Futur | assūtūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | assuens, assuentis |
Futur | assūtūrus, a, um |
Genitiv | assuendī |
---|---|
Dativ | assuendō |
Akkusativ | ad assuendum |
Ablativ | assuendō |
assūtum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. aspellō 2. Person 2. aspellis 3. Person 3. aspellit | 1. Person 1. aspellimus 2. Person 2. aspellitis 3. Person 3. aspellunt |
Futur | 1. Person 1. aspellam 2. Person 2. aspelles 3. Person 3. aspellet | 1. Person 1. aspellemus 2. Person 2. aspelletis 3. Person 3. aspellent |
Imperfekt | 1. Person 1. aspellebam 2. Person 2. aspellebās 3. Person 3. aspellebat | 1. Person 1. aspellebāmus 2. Person 2. aspellebātis 3. Person 3. aspellebant |
Perfekt | 1. Person 1. aspulī 2. Person 2. aspulisti 3. Person 3. aspulit | 1. Person 1. aspulimus 2. Person 2. aspulistis 3. Person 3. aspulērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. aspulerō 2. Person 2. aspuleris 3. Person 3. aspulerit | 1. Person 1. aspulerimus 2. Person 2. aspuleritis 3. Person 3. aspulerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. aspuleram 2. Person 2. aspulerās 3. Person 3. aspulerat | 1. Person 1. aspulerāmus 2. Person 2. aspulerātis 3. Person 3. aspulerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. aspellam 2. Person 2. aspellās 3. Person 3. aspellat | 1. Person 1. aspellāmus 2. Person 2. aspellātis 3. Person 3. aspellant |
Imperfekt | 1. Person 1. aspellerem 2. Person 2. aspellerēs 3. Person 3. aspelleret | 1. Person 1. aspellerēmus 2. Person 2. aspellerētis 3. Person 3. aspellerent |
Perfekt | 1. Person 1. aspulerim 2. Person 2. aspuleris 3. Person 3. aspulerit | 1. Person 1. aspulerimus 2. Person 2. aspuleritis 3. Person 3. aspulerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. aspulissem 2. Person 2. aspulissēs 3. Person 3. aspulisset | 1. Person 1. aspulissēmus 2. Person 2. aspulissētis 3. Person 3. aspulissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | aspelle! | aspellite! |
Futur | 2. Person 2. aspellito! 3. Person 3. aspellito! | 2. Person 2. aspellitōte! 3. Person 3. aspellunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | aspellere |
Perfekt | aspulisse |
Futur | aspulsūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | aspellens, aspellentis |
Futur | aspulsūrus, a, um |
Genitiv | aspellendī |
---|---|
Dativ | aspellendō |
Akkusativ | ad aspellendum |
Ablativ | aspellendō |
aspulsum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. assuēfaciō 2. Person 2. assuēfacis 3. Person 3. assuēfacit | 1. Person 1. assuēfacimus 2. Person 2. assuēfacitis 3. Person 3. assuēfaciunt |
Futur | 1. Person 1. assuēfaciam 2. Person 2. assuēfaciēs 3. Person 3. assuēfaciet | 1. Person 1. assuēfaciēmus 2. Person 2. assuēfaciētis 3. Person 3. assuēfacient |
Imperfekt | 1. Person 1. assuēfaciēbam 2. Person 2. assuēfaciēbās 3. Person 3. assuēfaciēbat | 1. Person 1. assuēfaciēbāmus 2. Person 2. assuēfaciēbātis 3. Person 3. assuēfaciēbant |
Perfekt | 1. Person 1. assuefēcī 2. Person 2. assuefēcīsti 3. Person 3. assuefēcit | 1. Person 1. assuefēcimus 2. Person 2. assuefēcīstis 3. Person 3. assuefēcērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. assuefēcerō 2. Person 2. assuefēceris 3. Person 3. assuefēcerit | 1. Person 1. assuefēcerimus 2. Person 2. assuefēceritis 3. Person 3. assuefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. assuefēceram 2. Person 2. assuefēcerās 3. Person 3. assuefēcerat | 1. Person 1. assuefēcerāmus 2. Person 2. assuefēcerātis 3. Person 3. assuefēcerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. assuēfaciam 2. Person 2. assuēfaciās 3. Person 3. assuēfaciat | 1. Person 1. assuēfaciāmus 2. Person 2. assuēfaciātis 3. Person 3. assuēfaciant |
Imperfekt | 1. Person 1. assuēfacerem 2. Person 2. assuēfacerēs 3. Person 3. assuēfaceret | 1. Person 1. assuēfacerēmus 2. Person 2. assuēfacerētis 3. Person 3. assuēfacerent |
Perfekt | 1. Person 1. assuefēcerim 2. Person 2. assuefēceris 3. Person 3. assuefēcerit | 1. Person 1. assuefēcerimus 2. Person 2. assuefēceritis 3. Person 3. assuefēcerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. assuefēcīssem 2. Person 2. assuefēcīssēs 3. Person 3. assuefēcīsset | 1. Person 1. assuefēcissēmus 2. Person 2. assuefēcissētis 3. Person 3. assuefēcīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | assuēface! | assuēfacite! |
Futur | 2. Person 2. assuēfacito! 3. Person 3. assuēfacito! | 2. Person 2. assuēfacitōte! 3. Person 3. assuēfaciūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | assuēfacere |
Perfekt | assuefēcīsse |
Futur | assuefactūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | assuēfaciēns, assuēfaciēntis |
Futur | assuefactūrus, a, um |
Genitiv | assuēfaciēndī |
---|---|
Dativ | assuēfaciēndō |
Akkusativ | ad assuēfaciēndum |
Ablativ | assuēfaciēndō |
assuefactum |
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativ | singular sg as | plural pl asses |
Genitiv | singular sg assis | plural pl ass(i)um |
Dativ | singular sg assi | plural pl assibus |
Akkusativ | singular sg assem | plural pl asses |
Ablativ | singular sg asse | plural pl assibus |
Vokativ | singular sg as | plural pl asses |