Deutsch-Latein Übersetzung für "scii"

"scii" Latein Übersetzung

scii

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

resciscere
<scīscō, scīvī/sciī, scītum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. rescīscō

2. Person 2. rescīscis

3. Person 3. rescīscit

1. Person 1. rescīscimus

2. Person 2. rescīscitis

3. Person 3. rescīscunt

Futur

1. Person 1. rescīscam

2. Person 2. rescīsces

3. Person 3. rescīscet

1. Person 1. rescīscemus

2. Person 2. rescīscetis

3. Person 3. rescīscent

Imperfekt

1. Person 1. rescīscebam

2. Person 2. rescīscebās

3. Person 3. rescīscebat

1. Person 1. rescīscebāmus

2. Person 2. rescīscebātis

3. Person 3. rescīscebant

Perfekt

1. Person 1. rescīvī

2. Person 2. rescīvisti

3. Person 3. rescīvit

1. Person 1. rescīvimus

2. Person 2. rescīvistis

3. Person 3. rescīvērunt

Futur 2

1. Person 1. rescīverō

2. Person 2. rescīveris

3. Person 3. rescīverit

1. Person 1. rescīverimus

2. Person 2. rescīveritis

3. Person 3. rescīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. rescīveram

2. Person 2. rescīverās

3. Person 3. rescīverat

1. Person 1. rescīverāmus

2. Person 2. rescīverātis

3. Person 3. rescīverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. rescīscam

2. Person 2. rescīscās

3. Person 3. rescīscat

1. Person 1. rescīscāmus

2. Person 2. rescīscātis

3. Person 3. rescīscant

Imperfekt

1. Person 1. rescīscerem

2. Person 2. rescīscerēs

3. Person 3. rescīsceret

1. Person 1. rescīscerēmus

2. Person 2. rescīscerētis

3. Person 3. rescīscerent

Perfekt

1. Person 1. rescīverim

2. Person 2. rescīveris

3. Person 3. rescīverit

1. Person 1. rescīverimus

2. Person 2. rescīveritis

3. Person 3. rescīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. rescīvissem

2. Person 2. rescīvissēs

3. Person 3. rescīvisset

1. Person 1. rescīvissēmus

2. Person 2. rescīvissētis

3. Person 3. rescīvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

rescīsce!

rescīscite!

Futur

2. Person 2. rescīscito!

3. Person 3. rescīscito!

2. Person 2. rescīscitōte!

3. Person 3. rescīscunto!

Infinitiv
Präsens

rescīscere

Perfekt

rescīvisse

Futur

rescītūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

rescīscens, rescīscentis

Futur

rescītūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

rescīscendī

Dativ

rescīscendō

Akkusativ

ad rescīscendum

Ablativ

rescīscendō

Supinum
rescītum
praesciscere
<scīscō, scīvī/sciī, - 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. praescīscō

2. Person 2. praescīscis

3. Person 3. praescīscit

1. Person 1. praescīscimus

2. Person 2. praescīscitis

3. Person 3. praescīscunt

Futur

1. Person 1. praescīscam

2. Person 2. praescīsces

3. Person 3. praescīscet

1. Person 1. praescīscemus

2. Person 2. praescīscetis

3. Person 3. praescīscent

Imperfekt

1. Person 1. praescīscebam

2. Person 2. praescīscebās

3. Person 3. praescīscebat

1. Person 1. praescīscebāmus

2. Person 2. praescīscebātis

3. Person 3. praescīscebant

Perfekt

1. Person 1. praescīvī

2. Person 2. praescīvisti

3. Person 3. praescīvit

1. Person 1. praescīvimus

2. Person 2. praescīvistis

3. Person 3. praescīvērunt

Futur 2

1. Person 1. praescīverō

2. Person 2. praescīveris

3. Person 3. praescīverit

1. Person 1. praescīverimus

2. Person 2. praescīveritis

3. Person 3. praescīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. praescīveram

2. Person 2. praescīverās

3. Person 3. praescīverat

1. Person 1. praescīverāmus

2. Person 2. praescīverātis

3. Person 3. praescīverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. praescīscam

2. Person 2. praescīscās

3. Person 3. praescīscat

1. Person 1. praescīscāmus

2. Person 2. praescīscātis

3. Person 3. praescīscant

Imperfekt

1. Person 1. praescīscerem

2. Person 2. praescīscerēs

3. Person 3. praescīsceret

1. Person 1. praescīscerēmus

2. Person 2. praescīscerētis

3. Person 3. praescīscerent

Perfekt

1. Person 1. praescīverim

2. Person 2. praescīveris

3. Person 3. praescīverit

1. Person 1. praescīverimus

2. Person 2. praescīveritis

3. Person 3. praescīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. praescīvissem

2. Person 2. praescīvissēs

3. Person 3. praescīvisset

1. Person 1. praescīvissēmus

2. Person 2. praescīvissētis

3. Person 3. praescīvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

praescīsce!

praescīscite!

Futur

2. Person 2. praescīscito!

3. Person 3. praescīscito!

2. Person 2. praescīscitōte!

3. Person 3. praescīscunto!

Infinitiv
Präsens

praescīscere

Perfekt

praescīvisse

Futur

-

Partizip
Präsens

praescīscens, praescīscentis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

praescīscendī

Dativ

praescīscendō

Akkusativ

ad praescīscendum

Ablativ

praescīscendō

Supinum
-
scire
<sciō, scīvī/sciī, scītum 4.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • wissen (aliquid etwas)
    scīre
    scīre
  • Kenntnis haben (aliquid von etwas), (de aliquo/ex aliquo durch jemandes Mitteilung), (de re von etwas, über etwasoder od +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / +indirekt indir Fragesatz)
    scīre
    scīre
Beispiele
Beispiele
Beispiele
  • aliquem scire (spätlateinischspätl.)
    mit jemandem schlafen
    aliquem scire (spätlateinischspätl.)
  • entscheiden
    scīre (nachklassischnachkl.)
    scīre (nachklassischnachkl.)
  • meinen
    scīre (nachklassischnachkl.)
    scīre (nachklassischnachkl.)
Beispiele
  • scires
    man sollte meinen, +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI
    scires

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. scīō

2. Person 2. scīs

3. Person 3. scīt

1. Person 1. scīmus

2. Person 2. scītis

3. Person 3. scīunt

Futur

1. Person 1. scīam

2. Person 2. scīes

3. Person 3. scīet

1. Person 1. scīemus

2. Person 2. scīetis

3. Person 3. scīent

Imperfekt

1. Person 1. scīebam

2. Person 2. scīebās

3. Person 3. scīebat

1. Person 1. scīebāmus

2. Person 2. scīebātis

3. Person 3. scīebant

Perfekt

1. Person 1. scīvī

2. Person 2. scīvisti

3. Person 3. scīvit

1. Person 1. scīvimus

2. Person 2. scīvistis

3. Person 3. scīvērunt

Futur 2

1. Person 1. scīverō

2. Person 2. scīveris

3. Person 3. scīverit

1. Person 1. scīverimus

2. Person 2. scīveritis

3. Person 3. scīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. scīveram

2. Person 2. scīverās

3. Person 3. scīverat

1. Person 1. scīverāmus

2. Person 2. scīverātis

3. Person 3. scīverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. scīam

2. Person 2. scīās

3. Person 3. scīat

1. Person 1. scīāmus

2. Person 2. scīātis

3. Person 3. scīant

Imperfekt

1. Person 1. scīrem

2. Person 2. scīrēs

3. Person 3. scīret

1. Person 1. scīrēmus

2. Person 2. scīrētis

3. Person 3. scīrent

Perfekt

1. Person 1. scīverim

2. Person 2. scīveris

3. Person 3. scīverit

1. Person 1. scīverimus

2. Person 2. scīveritis

3. Person 3. scīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. scīvissem

2. Person 2. scīvissēs

3. Person 3. scīvisset

1. Person 1. scīvissēmus

2. Person 2. scīvissētis

3. Person 3. scīvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

scī!

scīte!

Futur

2. Person 2. scīto!

3. Person 3. scīto!

2. Person 2. scītōte!

3. Person 3. scīunto!

Infinitiv
Präsens

scīre

Perfekt

scīvisse

Futur

scītūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

scīens, scīentis

Futur

scītūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

scīendī

Dativ

scīendō

Akkusativ

ad scīendum

Ablativ

scīendō

Supinum
scītum
consciscere
<scīscō, scīvī/sciī, scītum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • (sibi) consciscereT. Lucretius Carus Lucr.,T. Maccius Plautus Plaut.
    für sich beschließen
    (sibi) consciscereT. Lucretius Carus Lucr.,T. Maccius Plautus Plaut.
  • (sibi) consciscereT. Lucretius Carus Lucr.,T. Maccius Plautus Plaut. übertragen gebraucht, metonymischmeton
    auf sich nehmen
    (sibi) consciscereT. Lucretius Carus Lucr.,T. Maccius Plautus Plaut. übertragen gebraucht, metonymischmeton
  • necem/mortem sibi ipse consciscere klass. nur
    necem/mortem sibi ipse consciscere klass. nur

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. cōnscīscō

2. Person 2. cōnscīscis

3. Person 3. cōnscīscit

1. Person 1. cōnscīscimus

2. Person 2. cōnscīscitis

3. Person 3. cōnscīscunt

Futur

1. Person 1. cōnscīscam

2. Person 2. cōnscīsces

3. Person 3. cōnscīscet

1. Person 1. cōnscīscemus

2. Person 2. cōnscīscetis

3. Person 3. cōnscīscent

Imperfekt

1. Person 1. cōnscīscebam

2. Person 2. cōnscīscebās

3. Person 3. cōnscīscebat

1. Person 1. cōnscīscebāmus

2. Person 2. cōnscīscebātis

3. Person 3. cōnscīscebant

Perfekt

1. Person 1. cōnscīvī

2. Person 2. cōnscīvisti

3. Person 3. cōnscīvit

1. Person 1. cōnscīvimus

2. Person 2. cōnscīvistis

3. Person 3. cōnscīvērunt

Futur 2

1. Person 1. cōnscīverō

2. Person 2. cōnscīveris

3. Person 3. cōnscīverit

1. Person 1. cōnscīverimus

2. Person 2. cōnscīveritis

3. Person 3. cōnscīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. cōnscīveram

2. Person 2. cōnscīverās

3. Person 3. cōnscīverat

1. Person 1. cōnscīverāmus

2. Person 2. cōnscīverātis

3. Person 3. cōnscīverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. cōnscīscam

2. Person 2. cōnscīscās

3. Person 3. cōnscīscat

1. Person 1. cōnscīscāmus

2. Person 2. cōnscīscātis

3. Person 3. cōnscīscant

Imperfekt

1. Person 1. cōnscīscerem

2. Person 2. cōnscīscerēs

3. Person 3. cōnscīsceret

1. Person 1. cōnscīscerēmus

2. Person 2. cōnscīscerētis

3. Person 3. cōnscīscerent

Perfekt

1. Person 1. cōnscīverim

2. Person 2. cōnscīveris

3. Person 3. cōnscīverit

1. Person 1. cōnscīverimus

2. Person 2. cōnscīveritis

3. Person 3. cōnscīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. cōnscīvissem

2. Person 2. cōnscīvissēs

3. Person 3. cōnscīvisset

1. Person 1. cōnscīvissēmus

2. Person 2. cōnscīvissētis

3. Person 3. cōnscīvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

cōnscīsce!

cōnscīscite!

Futur

2. Person 2. cōnscīscito!

3. Person 3. cōnscīscito!

2. Person 2. cōnscīscitōte!

3. Person 3. cōnscīscunto!

Infinitiv
Präsens

cōnscīscere

Perfekt

cōnscīvisse

Futur

cōnscītūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

cōnscīscens, cōnscīscentis

Futur

cōnscītūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

cōnscīscendī

Dativ

cōnscīscendō

Akkusativ

ad cōnscīscendum

Ablativ

cōnscīscendō

Supinum
cōnscītum
praescire
<sciō, scīvī/sciī, scītum 4.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. praescīō

2. Person 2. praescīs

3. Person 3. praescīt

1. Person 1. praescīmus

2. Person 2. praescītis

3. Person 3. praescīunt

Futur

1. Person 1. praescīam

2. Person 2. praescīes

3. Person 3. praescīet

1. Person 1. praescīemus

2. Person 2. praescīetis

3. Person 3. praescīent

Imperfekt

1. Person 1. praescīebam

2. Person 2. praescīebās

3. Person 3. praescīebat

1. Person 1. praescīebāmus

2. Person 2. praescīebātis

3. Person 3. praescīebant

Perfekt

1. Person 1. praescīvī

2. Person 2. praescīvisti

3. Person 3. praescīvit

1. Person 1. praescīvimus

2. Person 2. praescīvistis

3. Person 3. praescīvērunt

Futur 2

1. Person 1. praescīverō

2. Person 2. praescīveris

3. Person 3. praescīverit

1. Person 1. praescīverimus

2. Person 2. praescīveritis

3. Person 3. praescīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. praescīveram

2. Person 2. praescīverās

3. Person 3. praescīverat

1. Person 1. praescīverāmus

2. Person 2. praescīverātis

3. Person 3. praescīverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. praescīam

2. Person 2. praescīās

3. Person 3. praescīat

1. Person 1. praescīāmus

2. Person 2. praescīātis

3. Person 3. praescīant

Imperfekt

1. Person 1. praescīrem

2. Person 2. praescīrēs

3. Person 3. praescīret

1. Person 1. praescīrēmus

2. Person 2. praescīrētis

3. Person 3. praescīrent

Perfekt

1. Person 1. praescīverim

2. Person 2. praescīveris

3. Person 3. praescīverit

1. Person 1. praescīverimus

2. Person 2. praescīveritis

3. Person 3. praescīverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. praescīvissem

2. Person 2. praescīvissēs

3. Person 3. praescīvisset

1. Person 1. praescīvissēmus

2. Person 2. praescīvissētis

3. Person 3. praescīvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

praescī!

praescīte!

Futur

2. Person 2. praescīto!

3. Person 3. praescīto!

2. Person 2. praescītōte!

3. Person 3. praescīunto!

Infinitiv
Präsens

praescīre

Perfekt

praescīvisse

Futur

praescītūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

praescīens, praescīentis

Futur

praescītūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

praescīendī

Dativ

praescīendō

Akkusativ

ad praescīendum

Ablativ

praescīendō

Supinum
praescītum
desciscere
<scīscō, sciī/scīvī, scītum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • abfallen (ab aliquo von jemandem)
    dē-scīscere
    dē-scīscere
  • untreu werden, abweichen von (a re einer Sache)
    dē-scīscere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    dē-scīscere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • a Latinis ad populum Romanum desciscere
    von den Latinern zu den Römern übergehen
    a Latinis ad populum Romanum desciscere
  • a veritate desciscere
    von der Wahrheit abweichen
    a veritate desciscere
  • a vita desciscere
    sich töten
    a vita desciscere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēscīscō

2. Person 2. dēscīscis

3. Person 3. dēscīscit

1. Person 1. dēscīscimus

2. Person 2. dēscīscitis

3. Person 3. dēscīscunt

Futur

1. Person 1. dēscīscam

2. Person 2. dēscīsces

3. Person 3. dēscīscet

1. Person 1. dēscīscemus

2. Person 2. dēscīscetis

3. Person 3. dēscīscent

Imperfekt

1. Person 1. dēscīscebam

2. Person 2. dēscīscebās

3. Person 3. dēscīscebat

1. Person 1. dēscīscebāmus

2. Person 2. dēscīscebātis

3. Person 3. dēscīscebant

Perfekt

1. Person 1. dēscīvī / dēsciī

2. Person 2. dēscīvistī / dēscistī

3. Person 3. dēscīvit / dēsciit

1. Person 1. dēscīvimus / dēsciimus

2. Person 2. dēscīvistis / dēscistis

3. Person 3. dēscīvērunt / dēsciērunt

Futur 2

1. Person 1. dēscīverō / dēscierō

2. Person 2. dēscīveris / dēscieris

3. Person 3. dēscīverit / dēscierit

1. Person 1. dēscīverimus / dēscierimus

2. Person 2. dēscīveritis / dēscieritis

3. Person 3. dēscīverint / dēscierint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēscīveram / dēscieram

2. Person 2. dēscīverās / dēscierās

3. Person 3. dēscīverat / dēscierat

1. Person 1. dēscīverāmus / dēscierāmus

2. Person 2. dēscīverātis / dēscierātis

3. Person 3. dēscīverant / dēscierant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēscīscam

2. Person 2. dēscīscās

3. Person 3. dēscīscat

1. Person 1. dēscīscāmus

2. Person 2. dēscīscātis

3. Person 3. dēscīscant

Imperfekt

1. Person 1. dēscīscerem

2. Person 2. dēscīscerēs

3. Person 3. dēscīsceret

1. Person 1. dēscīscerēmus

2. Person 2. dēscīscerētis

3. Person 3. dēscīscerent

Perfekt

1. Person 1. dēscīverim / dēscierim

2. Person 2. dēscīveris / dēscieris

3. Person 3. dēscīverit / dēscierit

1. Person 1. dēscīverimus / dēscierimus

2. Person 2. dēscīveritis / dēscieritis

3. Person 3. dēscīverint / dēscierint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēscīvissem / dēscissem

2. Person 2. dēscīvissēs / dēscissēs

3. Person 3. dēscīvisset / dēscisset

1. Person 1. dēscīvissēmus / dēscissēmus

2. Person 2. dēscīvissētis / dēscissētis

3. Person 3. dēscīvissent / dēscissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

dēscīsce!

dēscīscite!

Futur

2. Person 2. dēscīscito!

3. Person 3. dēscīscito!

2. Person 2. dēscīscitōte!

3. Person 3. dēscīscunto!

Infinitiv
Präsens

dēscīscere

Perfekt

dēscīvisse / dēscisse

Futur

dēscītūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

dēscīscens, dēscīscentis

Futur

dēscītūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

dēscīscendī

Dativ

dēscīscendō

Akkusativ

ad dēscīscendum

Ablativ

dēscīscendō

Supinum
dēscītum