scii
Übersicht aller Übersetzungen
- sciī → siehe „scīre“sciī → siehe „scīre“
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. rescīscō 2. Person 2. rescīscis 3. Person 3. rescīscit | 1. Person 1. rescīscimus 2. Person 2. rescīscitis 3. Person 3. rescīscunt |
Futur | 1. Person 1. rescīscam 2. Person 2. rescīsces 3. Person 3. rescīscet | 1. Person 1. rescīscemus 2. Person 2. rescīscetis 3. Person 3. rescīscent |
Imperfekt | 1. Person 1. rescīscebam 2. Person 2. rescīscebās 3. Person 3. rescīscebat | 1. Person 1. rescīscebāmus 2. Person 2. rescīscebātis 3. Person 3. rescīscebant |
Perfekt | 1. Person 1. rescīvī 2. Person 2. rescīvisti 3. Person 3. rescīvit | 1. Person 1. rescīvimus 2. Person 2. rescīvistis 3. Person 3. rescīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. rescīverō 2. Person 2. rescīveris 3. Person 3. rescīverit | 1. Person 1. rescīverimus 2. Person 2. rescīveritis 3. Person 3. rescīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. rescīveram 2. Person 2. rescīverās 3. Person 3. rescīverat | 1. Person 1. rescīverāmus 2. Person 2. rescīverātis 3. Person 3. rescīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. rescīscam 2. Person 2. rescīscās 3. Person 3. rescīscat | 1. Person 1. rescīscāmus 2. Person 2. rescīscātis 3. Person 3. rescīscant |
Imperfekt | 1. Person 1. rescīscerem 2. Person 2. rescīscerēs 3. Person 3. rescīsceret | 1. Person 1. rescīscerēmus 2. Person 2. rescīscerētis 3. Person 3. rescīscerent |
Perfekt | 1. Person 1. rescīverim 2. Person 2. rescīveris 3. Person 3. rescīverit | 1. Person 1. rescīverimus 2. Person 2. rescīveritis 3. Person 3. rescīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. rescīvissem 2. Person 2. rescīvissēs 3. Person 3. rescīvisset | 1. Person 1. rescīvissēmus 2. Person 2. rescīvissētis 3. Person 3. rescīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | rescīsce! | rescīscite! |
Futur | 2. Person 2. rescīscito! 3. Person 3. rescīscito! | 2. Person 2. rescīscitōte! 3. Person 3. rescīscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | rescīscere |
Perfekt | rescīvisse |
Futur | rescītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | rescīscens, rescīscentis |
Futur | rescītūrus, a, um |
Genitiv | rescīscendī |
---|---|
Dativ | rescīscendō |
Akkusativ | ad rescīscendum |
Ablativ | rescīscendō |
rescītum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praescīscō 2. Person 2. praescīscis 3. Person 3. praescīscit | 1. Person 1. praescīscimus 2. Person 2. praescīscitis 3. Person 3. praescīscunt |
Futur | 1. Person 1. praescīscam 2. Person 2. praescīsces 3. Person 3. praescīscet | 1. Person 1. praescīscemus 2. Person 2. praescīscetis 3. Person 3. praescīscent |
Imperfekt | 1. Person 1. praescīscebam 2. Person 2. praescīscebās 3. Person 3. praescīscebat | 1. Person 1. praescīscebāmus 2. Person 2. praescīscebātis 3. Person 3. praescīscebant |
Perfekt | 1. Person 1. praescīvī 2. Person 2. praescīvisti 3. Person 3. praescīvit | 1. Person 1. praescīvimus 2. Person 2. praescīvistis 3. Person 3. praescīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praescīverō 2. Person 2. praescīveris 3. Person 3. praescīverit | 1. Person 1. praescīverimus 2. Person 2. praescīveritis 3. Person 3. praescīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praescīveram 2. Person 2. praescīverās 3. Person 3. praescīverat | 1. Person 1. praescīverāmus 2. Person 2. praescīverātis 3. Person 3. praescīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praescīscam 2. Person 2. praescīscās 3. Person 3. praescīscat | 1. Person 1. praescīscāmus 2. Person 2. praescīscātis 3. Person 3. praescīscant |
Imperfekt | 1. Person 1. praescīscerem 2. Person 2. praescīscerēs 3. Person 3. praescīsceret | 1. Person 1. praescīscerēmus 2. Person 2. praescīscerētis 3. Person 3. praescīscerent |
Perfekt | 1. Person 1. praescīverim 2. Person 2. praescīveris 3. Person 3. praescīverit | 1. Person 1. praescīverimus 2. Person 2. praescīveritis 3. Person 3. praescīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praescīvissem 2. Person 2. praescīvissēs 3. Person 3. praescīvisset | 1. Person 1. praescīvissēmus 2. Person 2. praescīvissētis 3. Person 3. praescīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praescīsce! | praescīscite! |
Futur | 2. Person 2. praescīscito! 3. Person 3. praescīscito! | 2. Person 2. praescīscitōte! 3. Person 3. praescīscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praescīscere |
Perfekt | praescīvisse |
Futur | - |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praescīscens, praescīscentis |
Futur | - |
Genitiv | praescīscendī |
---|---|
Dativ | praescīscendō |
Akkusativ | ad praescīscendum |
Ablativ | praescīscendō |
- |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. scīō 2. Person 2. scīs 3. Person 3. scīt | 1. Person 1. scīmus 2. Person 2. scītis 3. Person 3. scīunt |
Futur | 1. Person 1. scīam 2. Person 2. scīes 3. Person 3. scīet | 1. Person 1. scīemus 2. Person 2. scīetis 3. Person 3. scīent |
Imperfekt | 1. Person 1. scīebam 2. Person 2. scīebās 3. Person 3. scīebat | 1. Person 1. scīebāmus 2. Person 2. scīebātis 3. Person 3. scīebant |
Perfekt | 1. Person 1. scīvī 2. Person 2. scīvisti 3. Person 3. scīvit | 1. Person 1. scīvimus 2. Person 2. scīvistis 3. Person 3. scīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. scīverō 2. Person 2. scīveris 3. Person 3. scīverit | 1. Person 1. scīverimus 2. Person 2. scīveritis 3. Person 3. scīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. scīveram 2. Person 2. scīverās 3. Person 3. scīverat | 1. Person 1. scīverāmus 2. Person 2. scīverātis 3. Person 3. scīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. scīam 2. Person 2. scīās 3. Person 3. scīat | 1. Person 1. scīāmus 2. Person 2. scīātis 3. Person 3. scīant |
Imperfekt | 1. Person 1. scīrem 2. Person 2. scīrēs 3. Person 3. scīret | 1. Person 1. scīrēmus 2. Person 2. scīrētis 3. Person 3. scīrent |
Perfekt | 1. Person 1. scīverim 2. Person 2. scīveris 3. Person 3. scīverit | 1. Person 1. scīverimus 2. Person 2. scīveritis 3. Person 3. scīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. scīvissem 2. Person 2. scīvissēs 3. Person 3. scīvisset | 1. Person 1. scīvissēmus 2. Person 2. scīvissētis 3. Person 3. scīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | scī! | scīte! |
Futur | 2. Person 2. scīto! 3. Person 3. scīto! | 2. Person 2. scītōte! 3. Person 3. scīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | scīre |
Perfekt | scīvisse |
Futur | scītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | scīens, scīentis |
Futur | scītūrus, a, um |
Genitiv | scīendī |
---|---|
Dativ | scīendō |
Akkusativ | ad scīendum |
Ablativ | scīendō |
scītum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnscīscō 2. Person 2. cōnscīscis 3. Person 3. cōnscīscit | 1. Person 1. cōnscīscimus 2. Person 2. cōnscīscitis 3. Person 3. cōnscīscunt |
Futur | 1. Person 1. cōnscīscam 2. Person 2. cōnscīsces 3. Person 3. cōnscīscet | 1. Person 1. cōnscīscemus 2. Person 2. cōnscīscetis 3. Person 3. cōnscīscent |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnscīscebam 2. Person 2. cōnscīscebās 3. Person 3. cōnscīscebat | 1. Person 1. cōnscīscebāmus 2. Person 2. cōnscīscebātis 3. Person 3. cōnscīscebant |
Perfekt | 1. Person 1. cōnscīvī 2. Person 2. cōnscīvisti 3. Person 3. cōnscīvit | 1. Person 1. cōnscīvimus 2. Person 2. cōnscīvistis 3. Person 3. cōnscīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. cōnscīverō 2. Person 2. cōnscīveris 3. Person 3. cōnscīverit | 1. Person 1. cōnscīverimus 2. Person 2. cōnscīveritis 3. Person 3. cōnscīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnscīveram 2. Person 2. cōnscīverās 3. Person 3. cōnscīverat | 1. Person 1. cōnscīverāmus 2. Person 2. cōnscīverātis 3. Person 3. cōnscīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. cōnscīscam 2. Person 2. cōnscīscās 3. Person 3. cōnscīscat | 1. Person 1. cōnscīscāmus 2. Person 2. cōnscīscātis 3. Person 3. cōnscīscant |
Imperfekt | 1. Person 1. cōnscīscerem 2. Person 2. cōnscīscerēs 3. Person 3. cōnscīsceret | 1. Person 1. cōnscīscerēmus 2. Person 2. cōnscīscerētis 3. Person 3. cōnscīscerent |
Perfekt | 1. Person 1. cōnscīverim 2. Person 2. cōnscīveris 3. Person 3. cōnscīverit | 1. Person 1. cōnscīverimus 2. Person 2. cōnscīveritis 3. Person 3. cōnscīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnscīvissem 2. Person 2. cōnscīvissēs 3. Person 3. cōnscīvisset | 1. Person 1. cōnscīvissēmus 2. Person 2. cōnscīvissētis 3. Person 3. cōnscīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | cōnscīsce! | cōnscīscite! |
Futur | 2. Person 2. cōnscīscito! 3. Person 3. cōnscīscito! | 2. Person 2. cōnscīscitōte! 3. Person 3. cōnscīscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | cōnscīscere |
Perfekt | cōnscīvisse |
Futur | cōnscītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | cōnscīscens, cōnscīscentis |
Futur | cōnscītūrus, a, um |
Genitiv | cōnscīscendī |
---|---|
Dativ | cōnscīscendō |
Akkusativ | ad cōnscīscendum |
Ablativ | cōnscīscendō |
cōnscītum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praescīō 2. Person 2. praescīs 3. Person 3. praescīt | 1. Person 1. praescīmus 2. Person 2. praescītis 3. Person 3. praescīunt |
Futur | 1. Person 1. praescīam 2. Person 2. praescīes 3. Person 3. praescīet | 1. Person 1. praescīemus 2. Person 2. praescīetis 3. Person 3. praescīent |
Imperfekt | 1. Person 1. praescīebam 2. Person 2. praescīebās 3. Person 3. praescīebat | 1. Person 1. praescīebāmus 2. Person 2. praescīebātis 3. Person 3. praescīebant |
Perfekt | 1. Person 1. praescīvī 2. Person 2. praescīvisti 3. Person 3. praescīvit | 1. Person 1. praescīvimus 2. Person 2. praescīvistis 3. Person 3. praescīvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praescīverō 2. Person 2. praescīveris 3. Person 3. praescīverit | 1. Person 1. praescīverimus 2. Person 2. praescīveritis 3. Person 3. praescīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praescīveram 2. Person 2. praescīverās 3. Person 3. praescīverat | 1. Person 1. praescīverāmus 2. Person 2. praescīverātis 3. Person 3. praescīverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praescīam 2. Person 2. praescīās 3. Person 3. praescīat | 1. Person 1. praescīāmus 2. Person 2. praescīātis 3. Person 3. praescīant |
Imperfekt | 1. Person 1. praescīrem 2. Person 2. praescīrēs 3. Person 3. praescīret | 1. Person 1. praescīrēmus 2. Person 2. praescīrētis 3. Person 3. praescīrent |
Perfekt | 1. Person 1. praescīverim 2. Person 2. praescīveris 3. Person 3. praescīverit | 1. Person 1. praescīverimus 2. Person 2. praescīveritis 3. Person 3. praescīverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praescīvissem 2. Person 2. praescīvissēs 3. Person 3. praescīvisset | 1. Person 1. praescīvissēmus 2. Person 2. praescīvissētis 3. Person 3. praescīvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praescī! | praescīte! |
Futur | 2. Person 2. praescīto! 3. Person 3. praescīto! | 2. Person 2. praescītōte! 3. Person 3. praescīunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praescīre |
Perfekt | praescīvisse |
Futur | praescītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praescīens, praescīentis |
Futur | praescītūrus, a, um |
Genitiv | praescīendī |
---|---|
Dativ | praescīendō |
Akkusativ | ad praescīendum |
Ablativ | praescīendō |
praescītum |
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēscīscō 2. Person 2. dēscīscis 3. Person 3. dēscīscit | 1. Person 1. dēscīscimus 2. Person 2. dēscīscitis 3. Person 3. dēscīscunt |
Futur | 1. Person 1. dēscīscam 2. Person 2. dēscīsces 3. Person 3. dēscīscet | 1. Person 1. dēscīscemus 2. Person 2. dēscīscetis 3. Person 3. dēscīscent |
Imperfekt | 1. Person 1. dēscīscebam 2. Person 2. dēscīscebās 3. Person 3. dēscīscebat | 1. Person 1. dēscīscebāmus 2. Person 2. dēscīscebātis 3. Person 3. dēscīscebant |
Perfekt | 1. Person 1. dēscīvī / dēsciī 2. Person 2. dēscīvistī / dēscistī 3. Person 3. dēscīvit / dēsciit | 1. Person 1. dēscīvimus / dēsciimus 2. Person 2. dēscīvistis / dēscistis 3. Person 3. dēscīvērunt / dēsciērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. dēscīverō / dēscierō 2. Person 2. dēscīveris / dēscieris 3. Person 3. dēscīverit / dēscierit | 1. Person 1. dēscīverimus / dēscierimus 2. Person 2. dēscīveritis / dēscieritis 3. Person 3. dēscīverint / dēscierint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēscīveram / dēscieram 2. Person 2. dēscīverās / dēscierās 3. Person 3. dēscīverat / dēscierat | 1. Person 1. dēscīverāmus / dēscierāmus 2. Person 2. dēscīverātis / dēscierātis 3. Person 3. dēscīverant / dēscierant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. dēscīscam 2. Person 2. dēscīscās 3. Person 3. dēscīscat | 1. Person 1. dēscīscāmus 2. Person 2. dēscīscātis 3. Person 3. dēscīscant |
Imperfekt | 1. Person 1. dēscīscerem 2. Person 2. dēscīscerēs 3. Person 3. dēscīsceret | 1. Person 1. dēscīscerēmus 2. Person 2. dēscīscerētis 3. Person 3. dēscīscerent |
Perfekt | 1. Person 1. dēscīverim / dēscierim 2. Person 2. dēscīveris / dēscieris 3. Person 3. dēscīverit / dēscierit | 1. Person 1. dēscīverimus / dēscierimus 2. Person 2. dēscīveritis / dēscieritis 3. Person 3. dēscīverint / dēscierint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. dēscīvissem / dēscissem 2. Person 2. dēscīvissēs / dēscissēs 3. Person 3. dēscīvisset / dēscisset | 1. Person 1. dēscīvissēmus / dēscissēmus 2. Person 2. dēscīvissētis / dēscissētis 3. Person 3. dēscīvissent / dēscissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | dēscīsce! | dēscīscite! |
Futur | 2. Person 2. dēscīscito! 3. Person 3. dēscīscito! | 2. Person 2. dēscīscitōte! 3. Person 3. dēscīscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | dēscīscere |
Perfekt | dēscīvisse / dēscisse |
Futur | dēscītūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | dēscīscens, dēscīscentis |
Futur | dēscītūrus, a, um |
Genitiv | dēscīscendī |
---|---|
Dativ | dēscīscendō |
Akkusativ | ad dēscīscendum |
Ablativ | dēscīscendō |
dēscītum |