probare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- prüfen, untersuchenprobāreprobāre
- anerkennen, genehmigenprobāreprobāre
- aliquem iudicem probarejemanden als Richter anerkennenaliquem iudicem probare
- ausgeben (aliquem pro aliquo jemanden als etwas), (+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI)probāreprobāre
- beurteilen (aliquid re / ex re / a re etwas nach etwas)probāre (unklassischunkl.)probāre (unklassischunkl.)
- durch Beweise überführen als Täterprobāre (nachklassischnachkl.)probāre (nachklassischnachkl.)
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. probō 2. Person 2. probās 3. Person 3. probat | 1. Person 1. probāmus 2. Person 2. probātis 3. Person 3. probant |
| Futur | 1. Person 1. probābō 2. Person 2. probābis 3. Person 3. probābit | 1. Person 1. probābimus 2. Person 2. probābitis 3. Person 3. probābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. probābam 2. Person 2. probābās 3. Person 3. probābat | 1. Person 1. probābāmus 2. Person 2. probābātis 3. Person 3. probābant |
| Perfekt | 1. Person 1. probāvī 2. Person 2. probāvisti 3. Person 3. probāvit | 1. Person 1. probāvimus 2. Person 2. probāvistis 3. Person 3. probāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. probāverō 2. Person 2. probāveris 3. Person 3. probāverit | 1. Person 1. probāverimus 2. Person 2. probāveritis 3. Person 3. probāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. probāveram 2. Person 2. probāverās 3. Person 3. probāverat | 1. Person 1. probāverāmus 2. Person 2. probāverātis 3. Person 3. probāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. probem 2. Person 2. probēs 3. Person 3. probet | 1. Person 1. probēmus 2. Person 2. probētis 3. Person 3. probent |
| Imperfekt | 1. Person 1. probārem 2. Person 2. probārēs 3. Person 3. probāret | 1. Person 1. probārēmus 2. Person 2. probārētis 3. Person 3. probārent |
| Perfekt | 1. Person 1. probāverim 2. Person 2. probāveris 3. Person 3. probāverit | 1. Person 1. probāverimus 2. Person 2. probāveritis 3. Person 3. probāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. probāvissem 2. Person 2. probāvissēs 3. Person 3. probāvisset | 1. Person 1. probāvissēmus 2. Person 2. probāvissētis 3. Person 3. probāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | probā! | probāte! |
| Futur | 2. Person 2. probāto! 3. Person 3. probāto! | 2. Person 2. probātōte! 3. Person 3. probanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | probāre |
| Perfekt | probāvisse |
| Futur | probātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | probāns, probantis |
| Futur | probātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | probandī |
|---|---|
| Dativ | probandō |
| Akkusativ | ad probandum |
| Ablativ | probandō |
Supinum
| probātum |