tractare
<ō, āvī, ātum 1.> ||trahere||Übersicht aller Übersetzungen
- handhabentractāretractāre
- gebrauchentractāretractāre
- behandeln (socios crudeliter die Bundesgenossen grausam)tractāre figurativ, in übertragenem Sinnfigtractāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- aliquid tractare figurativ, in übertragenem Sinnfigetwas untersuchen, sich mit etwas beschäftigenaliquid tractare figurativ, in übertragenem Sinnfig
- abhandeln, besprechen (aliquid etwas, +indirekt indir Fragesatz)tractāre figurativ, in übertragenem Sinnfigtractāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- aliquid/de re tractare (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigüber etwas verhandeln (condiciones/de condicionibus über Bedingungen)aliquid/de re tractare (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. tractō 2. Person 2. tractās 3. Person 3. tractat | 1. Person 1. tractāmus 2. Person 2. tractātis 3. Person 3. tractant |
| Futur | 1. Person 1. tractābō 2. Person 2. tractābis 3. Person 3. tractābit | 1. Person 1. tractābimus 2. Person 2. tractābitis 3. Person 3. tractābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. tractābam 2. Person 2. tractābās 3. Person 3. tractābat | 1. Person 1. tractābāmus 2. Person 2. tractābātis 3. Person 3. tractābant |
| Perfekt | 1. Person 1. tractāvī 2. Person 2. tractāvisti 3. Person 3. tractāvit | 1. Person 1. tractāvimus 2. Person 2. tractāvistis 3. Person 3. tractāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. tractāverō 2. Person 2. tractāveris 3. Person 3. tractāverit | 1. Person 1. tractāverimus 2. Person 2. tractāveritis 3. Person 3. tractāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. tractāveram 2. Person 2. tractāverās 3. Person 3. tractāverat | 1. Person 1. tractāverāmus 2. Person 2. tractāverātis 3. Person 3. tractāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. tractem 2. Person 2. tractēs 3. Person 3. tractet | 1. Person 1. tractēmus 2. Person 2. tractētis 3. Person 3. tractent |
| Imperfekt | 1. Person 1. tractārem 2. Person 2. tractārēs 3. Person 3. tractāret | 1. Person 1. tractārēmus 2. Person 2. tractārētis 3. Person 3. tractārent |
| Perfekt | 1. Person 1. tractāverim 2. Person 2. tractāveris 3. Person 3. tractāverit | 1. Person 1. tractāverimus 2. Person 2. tractāveritis 3. Person 3. tractāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. tractāvissem 2. Person 2. tractāvissēs 3. Person 3. tractāvisset | 1. Person 1. tractāvissēmus 2. Person 2. tractāvissētis 3. Person 3. tractāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | tractā! | tractāte! |
| Futur | 2. Person 2. tractāto! 3. Person 3. tractāto! | 2. Person 2. tractātōte! 3. Person 3. tractanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | tractāre |
| Perfekt | tractāvisse |
| Futur | tractātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | tractāns, tractantis |
| Futur | tractātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | tractandī |
|---|---|
| Dativ | tractandō |
| Akkusativ | ad tractandum |
| Ablativ | tractandō |
Supinum
| tractātum |