reicere
<iciō, iēcī, iectum 3.> ||iacere||Übersicht aller Übersetzungen
- zurückwerfenrē-icererē-icere
- hinten hinstellenrē-icererē-icere
- zurücktreiben, zurückjagenrē-icererē-icere
- zurückstoßenrē-icererē-icere
- zurückweisenrē-icere figurativ, in übertragenem Sinnfigrē-icere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- verschieben, aufschieben (aliquid in aliquid etwas auf etwas)rē-icererē-icere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. rēiciō 2. Person 2. rēicis 3. Person 3. rēicit | 1. Person 1. rēicimus 2. Person 2. rēicitis 3. Person 3. rēiciunt |
| Futur | 1. Person 1. rēiciam 2. Person 2. rēiciēs 3. Person 3. rēiciet | 1. Person 1. rēiciēmus 2. Person 2. rēiciētis 3. Person 3. rēicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. rēiciēbam 2. Person 2. rēiciēbās 3. Person 3. rēiciēbat | 1. Person 1. rēiciēbāmus 2. Person 2. rēiciēbātis 3. Person 3. rēiciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. rēiēcī 2. Person 2. rēiēcīsti 3. Person 3. rēiēcit | 1. Person 1. rēiēcimus 2. Person 2. rēiēcīstis 3. Person 3. rēiēcērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. rēiēcerō 2. Person 2. rēiēceris 3. Person 3. rēiēcerit | 1. Person 1. rēiēcerimus 2. Person 2. rēiēceritis 3. Person 3. rēiēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. rēiēceram 2. Person 2. rēiēcerās 3. Person 3. rēiēcerat | 1. Person 1. rēiēcerāmus 2. Person 2. rēiēcerātis 3. Person 3. rēiēcerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. rēiciam 2. Person 2. rēiciās 3. Person 3. rēiciat | 1. Person 1. rēiciāmus 2. Person 2. rēiciātis 3. Person 3. rēiciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. rēicerem 2. Person 2. rēicerēs 3. Person 3. rēiceret | 1. Person 1. rēicerēmus 2. Person 2. rēicerētis 3. Person 3. rēicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. rēiēcerim 2. Person 2. rēiēceris 3. Person 3. rēiēcerit | 1. Person 1. rēiēcerimus 2. Person 2. rēiēceritis 3. Person 3. rēiēcerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. rēiēcīssem 2. Person 2. rēiēcīssēs 3. Person 3. rēiēcīsset | 1. Person 1. rēiēcissēmus 2. Person 2. rēiēcissētis 3. Person 3. rēiēcīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | rēice! | rēicite! |
| Futur | 2. Person 2. rēicito! 3. Person 3. rēicito! | 2. Person 2. rēicitōte! 3. Person 3. rēiciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | rēicere |
| Perfekt | rēiēcīsse |
| Futur | rēiectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | rēiciēns, rēiciēntis |
| Futur | rēiectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | rēiciēndī |
|---|---|
| Dativ | rēiciēndō |
| Akkusativ | ad rēiciēndum |
| Ablativ | rēiciēndō |
Supinum
| rēiectum |