properare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||properus|| (unklassischunkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. properō 2. Person 2. properās 3. Person 3. properat | 1. Person 1. properāmus 2. Person 2. properātis 3. Person 3. properant |
| Futur | 1. Person 1. properābō 2. Person 2. properābis 3. Person 3. properābit | 1. Person 1. properābimus 2. Person 2. properābitis 3. Person 3. properābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. properābam 2. Person 2. properābās 3. Person 3. properābat | 1. Person 1. properābāmus 2. Person 2. properābātis 3. Person 3. properābant |
| Perfekt | 1. Person 1. properāvī 2. Person 2. properāvisti 3. Person 3. properāvit | 1. Person 1. properāvimus 2. Person 2. properāvistis 3. Person 3. properāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. properāverō 2. Person 2. properāveris 3. Person 3. properāverit | 1. Person 1. properāverimus 2. Person 2. properāveritis 3. Person 3. properāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. properāveram 2. Person 2. properāverās 3. Person 3. properāverat | 1. Person 1. properāverāmus 2. Person 2. properāverātis 3. Person 3. properāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. properem 2. Person 2. properēs 3. Person 3. properet | 1. Person 1. properēmus 2. Person 2. properētis 3. Person 3. properent |
| Imperfekt | 1. Person 1. properārem 2. Person 2. properārēs 3. Person 3. properāret | 1. Person 1. properārēmus 2. Person 2. properārētis 3. Person 3. properārent |
| Perfekt | 1. Person 1. properāverim 2. Person 2. properāveris 3. Person 3. properāverit | 1. Person 1. properāverimus 2. Person 2. properāveritis 3. Person 3. properāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. properāvissem 2. Person 2. properāvissēs 3. Person 3. properāvisset | 1. Person 1. properāvissēmus 2. Person 2. properāvissētis 3. Person 3. properāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | properā! | properāte! |
| Futur | 2. Person 2. properāto! 3. Person 3. properāto! | 2. Person 2. properātōte! 3. Person 3. properanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | properāre |
| Perfekt | properāvisse |
| Futur | properātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | properāns, properantis |
| Futur | properātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | properandī |
|---|---|
| Dativ | properandō |
| Akkusativ | ad properandum |
| Ablativ | properandō |
Supinum
| properātum |
properare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||properus||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. properō 2. Person 2. properās 3. Person 3. properat | 1. Person 1. properāmus 2. Person 2. properātis 3. Person 3. properant |
| Futur | 1. Person 1. properābō 2. Person 2. properābis 3. Person 3. properābit | 1. Person 1. properābimus 2. Person 2. properābitis 3. Person 3. properābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. properābam 2. Person 2. properābās 3. Person 3. properābat | 1. Person 1. properābāmus 2. Person 2. properābātis 3. Person 3. properābant |
| Perfekt | 1. Person 1. properāvī 2. Person 2. properāvisti 3. Person 3. properāvit | 1. Person 1. properāvimus 2. Person 2. properāvistis 3. Person 3. properāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. properāverō 2. Person 2. properāveris 3. Person 3. properāverit | 1. Person 1. properāverimus 2. Person 2. properāveritis 3. Person 3. properāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. properāveram 2. Person 2. properāverās 3. Person 3. properāverat | 1. Person 1. properāverāmus 2. Person 2. properāverātis 3. Person 3. properāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. properem 2. Person 2. properēs 3. Person 3. properet | 1. Person 1. properēmus 2. Person 2. properētis 3. Person 3. properent |
| Imperfekt | 1. Person 1. properārem 2. Person 2. properārēs 3. Person 3. properāret | 1. Person 1. properārēmus 2. Person 2. properārētis 3. Person 3. properārent |
| Perfekt | 1. Person 1. properāverim 2. Person 2. properāveris 3. Person 3. properāverit | 1. Person 1. properāverimus 2. Person 2. properāveritis 3. Person 3. properāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. properāvissem 2. Person 2. properāvissēs 3. Person 3. properāvisset | 1. Person 1. properāvissēmus 2. Person 2. properāvissētis 3. Person 3. properāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | properā! | properāte! |
| Futur | 2. Person 2. properāto! 3. Person 3. properāto! | 2. Person 2. properātōte! 3. Person 3. properanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | properāre |
| Perfekt | properāvisse |
| Futur | properātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | properāns, properantis |
| Futur | properātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | properandī |
|---|---|
| Dativ | properandō |
| Akkusativ | ad properandum |
| Ablativ | properandō |
Supinum
| properātum |