iudicare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||iudex||Übersicht aller Übersetzungen
- gerichtlich untersuchen (aliquid etwas)iūdicāreiūdicāre
- iūdicāre
- entscheiden, urteileniūdicāreiūdicāre
- beurteilen, schätzen (aliquem/aliquid re/ex re jemanden/etwas nach etwas)iūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfigiūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iūdicō 2. Person 2. iūdicās 3. Person 3. iūdicat | 1. Person 1. iūdicāmus 2. Person 2. iūdicātis 3. Person 3. iūdicant |
| Futur | 1. Person 1. iūdicābō 2. Person 2. iūdicābis 3. Person 3. iūdicābit | 1. Person 1. iūdicābimus 2. Person 2. iūdicābitis 3. Person 3. iūdicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. iūdicābam 2. Person 2. iūdicābās 3. Person 3. iūdicābat | 1. Person 1. iūdicābāmus 2. Person 2. iūdicābātis 3. Person 3. iūdicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. iūdicāvī 2. Person 2. iūdicāvisti 3. Person 3. iūdicāvit | 1. Person 1. iūdicāvimus 2. Person 2. iūdicāvistis 3. Person 3. iūdicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. iūdicāverō 2. Person 2. iūdicāveris 3. Person 3. iūdicāverit | 1. Person 1. iūdicāverimus 2. Person 2. iūdicāveritis 3. Person 3. iūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iūdicāveram 2. Person 2. iūdicāverās 3. Person 3. iūdicāverat | 1. Person 1. iūdicāverāmus 2. Person 2. iūdicāverātis 3. Person 3. iūdicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iūdicem 2. Person 2. iūdicēs 3. Person 3. iūdicet | 1. Person 1. iūdicēmus 2. Person 2. iūdicētis 3. Person 3. iūdicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. iūdicārem 2. Person 2. iūdicārēs 3. Person 3. iūdicāret | 1. Person 1. iūdicārēmus 2. Person 2. iūdicārētis 3. Person 3. iūdicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. iūdicāverim 2. Person 2. iūdicāveris 3. Person 3. iūdicāverit | 1. Person 1. iūdicāverimus 2. Person 2. iūdicāveritis 3. Person 3. iūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iūdicāvissem 2. Person 2. iūdicāvissēs 3. Person 3. iūdicāvisset | 1. Person 1. iūdicāvissēmus 2. Person 2. iūdicāvissētis 3. Person 3. iūdicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | iūdicā! | iūdicāte! |
| Futur | 2. Person 2. iūdicāto! 3. Person 3. iūdicāto! | 2. Person 2. iūdicātōte! 3. Person 3. iūdicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | iūdicāre |
| Perfekt | iūdicāvisse |
| Futur | iūdicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | iūdicāns, iūdicantis |
| Futur | iūdicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | iūdicandī |
|---|---|
| Dativ | iūdicandō |
| Akkusativ | ad iūdicandum |
| Ablativ | iūdicandō |
Supinum
| iūdicātum |
iudicare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> figurativ, in übertragenem Sinnfig ||iudex||Übersicht aller Übersetzungen
- urteilen, entscheiden (de aliquo/de re über j-n/über etwas)iūdicāreiūdicāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iūdicō 2. Person 2. iūdicās 3. Person 3. iūdicat | 1. Person 1. iūdicāmus 2. Person 2. iūdicātis 3. Person 3. iūdicant |
| Futur | 1. Person 1. iūdicābō 2. Person 2. iūdicābis 3. Person 3. iūdicābit | 1. Person 1. iūdicābimus 2. Person 2. iūdicābitis 3. Person 3. iūdicābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. iūdicābam 2. Person 2. iūdicābās 3. Person 3. iūdicābat | 1. Person 1. iūdicābāmus 2. Person 2. iūdicābātis 3. Person 3. iūdicābant |
| Perfekt | 1. Person 1. iūdicāvī 2. Person 2. iūdicāvisti 3. Person 3. iūdicāvit | 1. Person 1. iūdicāvimus 2. Person 2. iūdicāvistis 3. Person 3. iūdicāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. iūdicāverō 2. Person 2. iūdicāveris 3. Person 3. iūdicāverit | 1. Person 1. iūdicāverimus 2. Person 2. iūdicāveritis 3. Person 3. iūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iūdicāveram 2. Person 2. iūdicāverās 3. Person 3. iūdicāverat | 1. Person 1. iūdicāverāmus 2. Person 2. iūdicāverātis 3. Person 3. iūdicāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. iūdicem 2. Person 2. iūdicēs 3. Person 3. iūdicet | 1. Person 1. iūdicēmus 2. Person 2. iūdicētis 3. Person 3. iūdicent |
| Imperfekt | 1. Person 1. iūdicārem 2. Person 2. iūdicārēs 3. Person 3. iūdicāret | 1. Person 1. iūdicārēmus 2. Person 2. iūdicārētis 3. Person 3. iūdicārent |
| Perfekt | 1. Person 1. iūdicāverim 2. Person 2. iūdicāveris 3. Person 3. iūdicāverit | 1. Person 1. iūdicāverimus 2. Person 2. iūdicāveritis 3. Person 3. iūdicāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. iūdicāvissem 2. Person 2. iūdicāvissēs 3. Person 3. iūdicāvisset | 1. Person 1. iūdicāvissēmus 2. Person 2. iūdicāvissētis 3. Person 3. iūdicāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | iūdicā! | iūdicāte! |
| Futur | 2. Person 2. iūdicāto! 3. Person 3. iūdicāto! | 2. Person 2. iūdicātōte! 3. Person 3. iūdicanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | iūdicāre |
| Perfekt | iūdicāvisse |
| Futur | iūdicātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | iūdicāns, iūdicantis |
| Futur | iūdicātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | iūdicandī |
|---|---|
| Dativ | iūdicandō |
| Akkusativ | ad iūdicandum |
| Ablativ | iūdicandō |
Supinum
| iūdicātum |