intonare
intransitives Verb v/i <tonō, tonuī, tonātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intonō 2. Person 2. intonās 3. Person 3. intonat | 1. Person 1. intonāmus 2. Person 2. intonātis 3. Person 3. intonant |
Futur | 1. Person 1. intonābō 2. Person 2. intonābis 3. Person 3. intonābit | 1. Person 1. intonābimus 2. Person 2. intonābitis 3. Person 3. intonābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. intonābam 2. Person 2. intonābās 3. Person 3. intonābat | 1. Person 1. intonābāmus 2. Person 2. intonābātis 3. Person 3. intonābant |
Perfekt | 1. Person 1. intonuī 2. Person 2. intonuisti 3. Person 3. intonuit | 1. Person 1. intonuimus 2. Person 2. intonuistis 3. Person 3. intonuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. intonuerō 2. Person 2. intonueris 3. Person 3. intonuerit | 1. Person 1. intonuerimus 2. Person 2. intonueritis 3. Person 3. intonuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intonueram 2. Person 2. intonuerās 3. Person 3. intonuerat | 1. Person 1. intonuerāmus 2. Person 2. intonuerātis 3. Person 3. intonuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intonem 2. Person 2. intonēs 3. Person 3. intonet | 1. Person 1. intonēmus 2. Person 2. intonētis 3. Person 3. intonent |
Imperfekt | 1. Person 1. intonārem 2. Person 2. intonārēs 3. Person 3. intonāret | 1. Person 1. intonārēmus 2. Person 2. intonārētis 3. Person 3. intonārent |
Perfekt | 1. Person 1. intonuerim 2. Person 2. intonueris 3. Person 3. intonuerit | 1. Person 1. intonuerimus 2. Person 2. intonueritis 3. Person 3. intonuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intonuissem 2. Person 2. intonuissēs 3. Person 3. intonuisset | 1. Person 1. intonuissēmus 2. Person 2. intonuissētis 3. Person 3. intonuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | intonā! | intonāte! |
Futur | 2. Person 2. intonāto! 3. Person 3. intonāto! | 2. Person 2. intonātōte! 3. Person 3. intonanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | intonāre |
Perfekt | intonuisse |
Futur | intonātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | intonāns, intonantis |
Futur | intonātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | intonandī |
---|---|
Dativ | intonandō |
Akkusativ | ad intonandum |
Ablativ | intonandō |
Supinum
intonātum |
intonare
transitives Verb v/t <tonō, tonuī, tonātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intonō 2. Person 2. intonās 3. Person 3. intonat | 1. Person 1. intonāmus 2. Person 2. intonātis 3. Person 3. intonant |
Futur | 1. Person 1. intonābō 2. Person 2. intonābis 3. Person 3. intonābit | 1. Person 1. intonābimus 2. Person 2. intonābitis 3. Person 3. intonābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. intonābam 2. Person 2. intonābās 3. Person 3. intonābat | 1. Person 1. intonābāmus 2. Person 2. intonābātis 3. Person 3. intonābant |
Perfekt | 1. Person 1. intonuī 2. Person 2. intonuisti 3. Person 3. intonuit | 1. Person 1. intonuimus 2. Person 2. intonuistis 3. Person 3. intonuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. intonuerō 2. Person 2. intonueris 3. Person 3. intonuerit | 1. Person 1. intonuerimus 2. Person 2. intonueritis 3. Person 3. intonuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intonueram 2. Person 2. intonuerās 3. Person 3. intonuerat | 1. Person 1. intonuerāmus 2. Person 2. intonuerātis 3. Person 3. intonuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. intonem 2. Person 2. intonēs 3. Person 3. intonet | 1. Person 1. intonēmus 2. Person 2. intonētis 3. Person 3. intonent |
Imperfekt | 1. Person 1. intonārem 2. Person 2. intonārēs 3. Person 3. intonāret | 1. Person 1. intonārēmus 2. Person 2. intonārētis 3. Person 3. intonārent |
Perfekt | 1. Person 1. intonuerim 2. Person 2. intonueris 3. Person 3. intonuerit | 1. Person 1. intonuerimus 2. Person 2. intonueritis 3. Person 3. intonuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. intonuissem 2. Person 2. intonuissēs 3. Person 3. intonuisset | 1. Person 1. intonuissēmus 2. Person 2. intonuissētis 3. Person 3. intonuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | intonā! | intonāte! |
Futur | 2. Person 2. intonāto! 3. Person 3. intonāto! | 2. Person 2. intonātōte! 3. Person 3. intonanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | intonāre |
Perfekt | intonuisse |
Futur | intonātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | intonāns, intonantis |
Futur | intonātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | intonandī |
---|---|
Dativ | intonandō |
Akkusativ | ad intonandum |
Ablativ | intonandō |
Supinum
intonātum |