excedere
intransitives Verb v/i <cēdō, cessī, cessum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- hinausgehen, weggehenex-cēdereex-cēdere
- weichen (ex re aus etwas), (re von etwas, aus etwas)ex-cēdere figurativ, in übertragenem Sinnfigex-cēdere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- verschwindenex-cēdere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfigex-cēdere (nachklassischnachkl.) figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sterbenex-cēdere (P.?) Cornelius TacitusTac. figurativ, in übertragenem Sinnfigex-cēdere (P.?) Cornelius TacitusTac. figurativ, in übertragenem Sinnfig
- fallen (in annum insequentem ins darauf folgende Jahr)ex-cēdere T. LiviusLiv.ex-cēdere T. LiviusLiv.
- übergehen inex-cēdereex-cēdere
- vordringenex-cēdereex-cēdere
- hervortreten (ultra aliquid über etwas hinaus)ex-cēdereex-cēdere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. excēdō 2. Person 2. excēdis 3. Person 3. excēdit | 1. Person 1. excēdimus 2. Person 2. excēditis 3. Person 3. excēdunt |
| Futur | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdes 3. Person 3. excēdet | 1. Person 1. excēdemus 2. Person 2. excēdetis 3. Person 3. excēdent |
| Imperfekt | 1. Person 1. excēdebam 2. Person 2. excēdebās 3. Person 3. excēdebat | 1. Person 1. excēdebāmus 2. Person 2. excēdebātis 3. Person 3. excēdebant |
| Perfekt | 1. Person 1. excessī 2. Person 2. excessisti 3. Person 3. excessit | 1. Person 1. excessimus 2. Person 2. excessistis 3. Person 3. excessērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. excesserō 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. excesseram 2. Person 2. excesserās 3. Person 3. excesserat | 1. Person 1. excesserāmus 2. Person 2. excesserātis 3. Person 3. excesserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdās 3. Person 3. excēdat | 1. Person 1. excēdāmus 2. Person 2. excēdātis 3. Person 3. excēdant |
| Imperfekt | 1. Person 1. excēderem 2. Person 2. excēderēs 3. Person 3. excēderet | 1. Person 1. excēderēmus 2. Person 2. excēderētis 3. Person 3. excēderent |
| Perfekt | 1. Person 1. excesserim 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. excessissem 2. Person 2. excessissēs 3. Person 3. excessisset | 1. Person 1. excessissēmus 2. Person 2. excessissētis 3. Person 3. excessissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | excēde! | excēdite! |
| Futur | 2. Person 2. excēdito! 3. Person 3. excēdito! | 2. Person 2. excēditōte! 3. Person 3. excēdunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | excēdere |
| Perfekt | excessisse |
| Futur | excessūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | excēdens, excēdentis |
| Futur | excessūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | excēdendī |
|---|---|
| Dativ | excēdendō |
| Akkusativ | ad excēdendum |
| Ablativ | excēdendō |
Supinum
| excessum |
excedere
transitives Verb v/t <cēdō, cessī, cessum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- räumen, verlassen (urbem die Stadt)ex-cēdereex-cēdere
- überschreiten (fines provinciae die Grenzen der Provinz), (alveum Tiberis das Bett des Tiber)ex-cēdereex-cēdere
- überschreiten (modum das Maß)ex-cēdere figurativ, in übertragenem Sinnfigex-cēdere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. excēdō 2. Person 2. excēdis 3. Person 3. excēdit | 1. Person 1. excēdimus 2. Person 2. excēditis 3. Person 3. excēdunt |
| Futur | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdes 3. Person 3. excēdet | 1. Person 1. excēdemus 2. Person 2. excēdetis 3. Person 3. excēdent |
| Imperfekt | 1. Person 1. excēdebam 2. Person 2. excēdebās 3. Person 3. excēdebat | 1. Person 1. excēdebāmus 2. Person 2. excēdebātis 3. Person 3. excēdebant |
| Perfekt | 1. Person 1. excessī 2. Person 2. excessisti 3. Person 3. excessit | 1. Person 1. excessimus 2. Person 2. excessistis 3. Person 3. excessērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. excesserō 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. excesseram 2. Person 2. excesserās 3. Person 3. excesserat | 1. Person 1. excesserāmus 2. Person 2. excesserātis 3. Person 3. excesserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. excēdam 2. Person 2. excēdās 3. Person 3. excēdat | 1. Person 1. excēdāmus 2. Person 2. excēdātis 3. Person 3. excēdant |
| Imperfekt | 1. Person 1. excēderem 2. Person 2. excēderēs 3. Person 3. excēderet | 1. Person 1. excēderēmus 2. Person 2. excēderētis 3. Person 3. excēderent |
| Perfekt | 1. Person 1. excesserim 2. Person 2. excesseris 3. Person 3. excesserit | 1. Person 1. excesserimus 2. Person 2. excesseritis 3. Person 3. excesserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. excessissem 2. Person 2. excessissēs 3. Person 3. excessisset | 1. Person 1. excessissēmus 2. Person 2. excessissētis 3. Person 3. excessissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | excēde! | excēdite! |
| Futur | 2. Person 2. excēdito! 3. Person 3. excēdito! | 2. Person 2. excēditōte! 3. Person 3. excēdunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | excēdere |
| Perfekt | excessisse |
| Futur | excessūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | excēdens, excēdentis |
| Futur | excessūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | excēdendī |
|---|---|
| Dativ | excēdendō |
| Akkusativ | ad excēdendum |
| Ablativ | excēdendō |
Supinum
| excessum |