conspicere
<spiciō, spexī, spectum 3.> ||specere||Übersicht aller Übersetzungen
- ansehen, hinschauen aufcōn-spicerecōn-spicere
- cōn-spicere im Passiv
- erblicken (können) (aliquem/aliquid jemanden/etwas), (+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI)cōn-spicerecōn-spicere
- wahrnehmen, begreifen, +indirekt indir Fragesatzcōn-spicerecōn-spicere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnspiciō 2. Person 2. cōnspicis 3. Person 3. cōnspicit | 1. Person 1. cōnspicimus 2. Person 2. cōnspicitis 3. Person 3. cōnspiciunt |
| Futur | 1. Person 1. cōnspiciam 2. Person 2. cōnspiciēs 3. Person 3. cōnspiciet | 1. Person 1. cōnspiciēmus 2. Person 2. cōnspiciētis 3. Person 3. cōnspicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnspiciēbam 2. Person 2. cōnspiciēbās 3. Person 3. cōnspiciēbat | 1. Person 1. cōnspiciēbāmus 2. Person 2. cōnspiciēbātis 3. Person 3. cōnspiciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnspexī 2. Person 2. cōnspexīsti 3. Person 3. cōnspexit | 1. Person 1. cōnspeximus 2. Person 2. cōnspexīstis 3. Person 3. cōnspexērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. cōnspexerō 2. Person 2. cōnspexeris 3. Person 3. cōnspexerit | 1. Person 1. cōnspexerimus 2. Person 2. cōnspexeritis 3. Person 3. cōnspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnspexeram 2. Person 2. cōnspexerās 3. Person 3. cōnspexerat | 1. Person 1. cōnspexerāmus 2. Person 2. cōnspexerātis 3. Person 3. cōnspexerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōnspiciam 2. Person 2. cōnspiciās 3. Person 3. cōnspiciat | 1. Person 1. cōnspiciāmus 2. Person 2. cōnspiciātis 3. Person 3. cōnspiciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōnspicerem 2. Person 2. cōnspicerēs 3. Person 3. cōnspiceret | 1. Person 1. cōnspicerēmus 2. Person 2. cōnspicerētis 3. Person 3. cōnspicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. cōnspexerim 2. Person 2. cōnspexeris 3. Person 3. cōnspexerit | 1. Person 1. cōnspexerimus 2. Person 2. cōnspexeritis 3. Person 3. cōnspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. cōnspexīssem 2. Person 2. cōnspexīssēs 3. Person 3. cōnspexīsset | 1. Person 1. cōnspexissēmus 2. Person 2. cōnspexissētis 3. Person 3. cōnspexīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | cōnspice! | cōnspicite! |
| Futur | 2. Person 2. cōnspicito! 3. Person 3. cōnspicito! | 2. Person 2. cōnspicitōte! 3. Person 3. cōnspiciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | cōnspicere |
| Perfekt | cōnspexīsse |
| Futur | cōnspectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | cōnspiciēns, cōnspiciēntis |
| Futur | cōnspectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | cōnspiciēndī |
|---|---|
| Dativ | cōnspiciēndō |
| Akkusativ | ad cōnspiciēndum |
| Ablativ | cōnspiciēndō |
Supinum
| cōnspectum |