iacere
<eō, uī, itūrus 2.> ||iacere2||Übersicht aller Übersetzungen
- gelegen sein, sich erstreckeniacēreiacēre
- wohneniacēreiacēre
- in Trümmern liegeniacēre poetischpoetiacēre poetischpoet
- gesenkt seiniacēre figurativ, in übertragenem Sinnfigiacēre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- oculi iacentdie Augen fallen zuoculi iacent
- liegeniacēre figurativ, in übertragenem Sinnfigversunken sein (in re in etwas)iacēre figurativ, in übertragenem Sinnfigiacēre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- iacentes militum animos extolleredie mutlosen Soldaten aufrichteniacentes militum animos extollere
- brachliegen, verachtet seiniacēre figurativ, in übertragenem Sinnfigiacēre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. iacēō 2. Person 2. iacēs 3. Person 3. iacēt | 1. Person 1. iacēmus 2. Person 2. iacētis 3. Person 3. iacēnt |
Futur | 1. Person 1. iacēbō 2. Person 2. iacēbis 3. Person 3. iacēbit | 1. Person 1. iacēbimus 2. Person 2. iacēbitis 3. Person 3. iacēbunt |
Imperfekt | 1. Person 1. iacēbam 2. Person 2. iacēbās 3. Person 3. iacēbat | 1. Person 1. iacēbāmus 2. Person 2. iacēbātis 3. Person 3. iacēbant |
Perfekt | 1. Person 1. iacuī 2. Person 2. iacuisti 3. Person 3. iacuit | 1. Person 1. iacuimus 2. Person 2. iacuistis 3. Person 3. iacuērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. iacuerō 2. Person 2. iacueris 3. Person 3. iacuerit | 1. Person 1. iacuerimus 2. Person 2. iacueritis 3. Person 3. iacuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. iacueram 2. Person 2. iacuerās 3. Person 3. iacuerat | 1. Person 1. iacuerāmus 2. Person 2. iacuerātis 3. Person 3. iacuerant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. iacēam 2. Person 2. iacēās 3. Person 3. iacēat | 1. Person 1. iacēāmus 2. Person 2. iacēātis 3. Person 3. iacēant |
Imperfekt | 1. Person 1. iacērem 2. Person 2. iacērēs 3. Person 3. iacēret | 1. Person 1. iacērēmus 2. Person 2. iacērētis 3. Person 3. iacērent |
Perfekt | 1. Person 1. iacuerim 2. Person 2. iacueris 3. Person 3. iacuerit | 1. Person 1. iacuerimus 2. Person 2. iacueritis 3. Person 3. iacuerint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. iacuissem 2. Person 2. iacuissēs 3. Person 3. iacuisset | 1. Person 1. iacuissēmus 2. Person 2. iacuissētis 3. Person 3. iacuissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | iacē! | iacēte! |
Futur | 2. Person 2. iacēto! 3. Person 3. iacēto! | 2. Person 2. iacētōte! 3. Person 3. iacēnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | iacēre |
Perfekt | iacuisse |
Futur | iacitūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | iacēns, iacēntis |
Futur | iacitūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | iacēndī |
---|---|
Dativ | iacēndō |
Akkusativ | ad iacēndum |
Ablativ | iacēndō |
Supinum
- |