Deutsch-Latein Übersetzung für "ingenio"

"ingenio" Latein Übersetzung

apisci
<apīscor, aptus sum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • erreichen (mare das Meer)
    apīscī
    apīscī
  • erreichen, erlangen (laudem Lob)
    apīscī figurativ, in übertragenem Sinnfig
    apīscī figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • geistig erfassen, sich aneignen
    apīscī figurativ, in übertragenem Sinnfig
    apīscī figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • ingenio apiscitur sapientiaT. Maccius Plautus Plaut. auch passiv
    durch Talent wird Weisheit erlangt
    ingenio apiscitur sapientiaT. Maccius Plautus Plaut. auch passiv

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Futur

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Imperfekt

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Perfekt

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Futur 2

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Plusquamperfekt

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Imperfekt

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Perfekt

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Plusquamperfekt

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

1. Person 1. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Imperativ Singular Plural
Präsens

-

-

Futur

2. Person 2. -

3. Person 3. -

2. Person 2. -

3. Person 3. -

Infinitiv
Präsens

-

Perfekt

-

Futur

-

Partizip
Präsens

-

Futur

-

Gerundium
Genitiv

-

Dativ

-

Akkusativ

-

Ablativ

-

Supinum
-

Beispiele
  • erkennen
    cernere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    cernere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • voraussehen (aliquid etwasoder od +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / +indirekt indir Fragesatz)
    cernere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    cernere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • mente/animo/ingenio cernere
    geistig erkennen
    mente/animo/ingenio cernere
  • Strittigesoder od Zweifelhaftes entscheiden
    cernere
    cernere
  • sich entscheiden für
    cernere
    cernere
  • beschließen (aliquid alicui etwas für jemanden), (de re über etwas)
    cernere
    cernere
  • durch Kampf entscheiden (de re über etwas), (pro re für etwas), (inter se untereinander)
    cernere (unklassischunkl.)
    cernere (unklassischunkl.)
Beispiele
  • hereditatem cernere RechtswesenJUR
    sich für die Annahme einer Erbschaft entscheiden, eine Erbschaft antreten Amicus certus in re incerta cernitur. Ennius Den sicheren Freund erkennt man in einer unsicheren Lage.
    hereditatem cernere RechtswesenJUR

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. cernō

2. Person 2. cernis

3. Person 3. cernit

1. Person 1. cernimus

2. Person 2. cernitis

3. Person 3. cernunt

Futur

1. Person 1. cernam

2. Person 2. cernes

3. Person 3. cernet

1. Person 1. cernemus

2. Person 2. cernetis

3. Person 3. cernent

Imperfekt

1. Person 1. cernebam

2. Person 2. cernebās

3. Person 3. cernebat

1. Person 1. cernebāmus

2. Person 2. cernebātis

3. Person 3. cernebant

Perfekt

1. Person 1. crēvī

2. Person 2. crēvisti

3. Person 3. crēvit

1. Person 1. crēvimus

2. Person 2. crēvistis

3. Person 3. crēvērunt

Futur 2

1. Person 1. crēverō

2. Person 2. crēveris

3. Person 3. crēverit

1. Person 1. crēverimus

2. Person 2. crēveritis

3. Person 3. crēverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. crēveram

2. Person 2. crēverās

3. Person 3. crēverat

1. Person 1. crēverāmus

2. Person 2. crēverātis

3. Person 3. crēverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. cernam

2. Person 2. cernās

3. Person 3. cernat

1. Person 1. cernāmus

2. Person 2. cernātis

3. Person 3. cernant

Imperfekt

1. Person 1. cernerem

2. Person 2. cernerēs

3. Person 3. cerneret

1. Person 1. cernerēmus

2. Person 2. cernerētis

3. Person 3. cernerent

Perfekt

1. Person 1. crēverim

2. Person 2. crēveris

3. Person 3. crēverit

1. Person 1. crēverimus

2. Person 2. crēveritis

3. Person 3. crēverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. crēvissem

2. Person 2. crēvissēs

3. Person 3. crēvisset

1. Person 1. crēvissēmus

2. Person 2. crēvissētis

3. Person 3. crēvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

cerne!

cernite!

Futur

2. Person 2. cernito!

3. Person 3. cernito!

2. Person 2. cernitōte!

3. Person 3. cernunto!

Infinitiv
Präsens

cernere

Perfekt

crēvisse

Futur

crētūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

cernens, cernentis

Futur

crētūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

cernendī

Dativ

cernendō

Akkusativ

ad cernendum

Ablativ

cernendō

Supinum
crētum
gaudere
<gaudeō, gāvīsus sum 2.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • sich (innerlich) freuen (re/de re über etwas), (+Pronomen pronNeutrum n +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / +Infinitiv inf /+Partizip part darüber, dass)
    gaudēre
    gaudēre
Beispiele
  • gaudere in se/in sinu
    sich ins Fäustchen lachen
    gaudere in se/in sinu
  • ingenio suo gaudere
    sich seinem Hang nach Herzenslust überlassen
    ingenio suo gaudere
  • id gaudere
    sich darüber freuen
    id gaudere
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
  • gegrüßt sein Begrüßungsformel
    gaudēre
    gaudēre
Beispiele
  • Celso gaudere refer
    grüße den Celsus
    Celso gaudere refer
Beispiele
  • scaena gaudet miraculis
    das Theater liebt die Wunder Gaudeamus igitur iuvenes dum sumus. Freuen wir uns also, solange wir jung sind. Anfang eines berühmten Studentenliedes
    scaena gaudet miraculis

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. gaudēō

2. Person 2. gaudēs

3. Person 3. gaudēt

1. Person 1. gaudēmus

2. Person 2. gaudētis

3. Person 3. gaudēnt

Futur

1. Person 1. gaudēbō

2. Person 2. gaudēbis

3. Person 3. gaudēbit

1. Person 1. gaudēbimus

2. Person 2. gaudēbitis

3. Person 3. gaudēbunt

Imperfekt

1. Person 1. gaudēbam

2. Person 2. gaudēbās

3. Person 3. gaudēbat

1. Person 1. gaudēbāmus

2. Person 2. gaudēbātis

3. Person 3. gaudēbant

Perfekt

1. Person 1. gavisus, a, um sum

2. Person 2. gavisus, a, um es

3. Person 3. gavisus, a, um est

1. Person 1. gavisi, ae, a sumus

2. Person 2. gavisi, ae, a estis

3. Person 3. gavisi, ae, a sunt

Futur 2

1. Person 1. gavisus, a, um ero

2. Person 2. gavisus, a, um eris

3. Person 3. gavisus, a, um erit

1. Person 1. gavisi, ae, a erimus

2. Person 2. gavisi, ae, a eritis

3. Person 3. gavisi, ae, a erunt

Plusquamperfekt

1. Person 1. gavisus, a, um eram

2. Person 2. gavisus, a, um eras

3. Person 3. gavisus, a, um erat

1. Person 1. gavisi, ae, a eramus

2. Person 2. gavisi, ae, a eratis

3. Person 3. gavisi, ae, a erant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. gaudēam

2. Person 2. gaudēās

3. Person 3. gaudēat

1. Person 1. gaudēāmus

2. Person 2. gaudēātis

3. Person 3. gaudēant

Imperfekt

1. Person 1. gaudērem

2. Person 2. gaudērēs

3. Person 3. gaudēret

1. Person 1. gaudērēmus

2. Person 2. gaudērētis

3. Person 3. gaudērent

Perfekt

1. Person 1. gavisus, a, um sim

2. Person 2. gavisus, a, um sis

3. Person 3. gavisus, a, um sit

1. Person 1. gavisi, ae, a simus

2. Person 2. gavisi, ae, a sitis

3. Person 3. gavisi, ae, a sint

Plusquamperfekt

1. Person 1. gavisus, a, um essem

2. Person 2. gavisus, a, um esses

3. Person 3. gavisus, a, um esset

1. Person 1. gavisi, ae, a essemus

2. Person 2. gavisi, ae, a essetis

3. Person 3. gavisi, ae, a essent

Imperativ Singular Plural
Präsens

gaudē!

gaudēte!

Futur

2. Person 2. gaudēto!

3. Person 3. gaudēto!

2. Person 2. gaudētōte!

3. Person 3. gaudēnto!

Infinitiv
Präsens

gaudēre

Perfekt

gavisum, am, um esse

Futur

-

Partizip
Präsens

gaudēns, gaudēntis

Futur

-

Gerundium
Genitiv

gaudēndī

Dativ

gaudēndō

Akkusativ

ad gaudēndum

Ablativ

gaudēndō

Supinum
-
iudicare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||iudex||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
Beispiele
  • lites iudicare
    Streitfälle entscheiden
    lites iudicare
  • res iudicata
    abgeurteilte Sache, Präzedenzfall
    res iudicata
  • glauben, meinen, +doppelt dopp.Akkusativ akk /+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI
    iūdicāre
    iūdicāre
  • beurteilen, schätzen (aliquem/aliquid re/ex re jemanden/etwas nach etwas)
    iūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
    iūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • ex quo iudicari potest
    man kann daraus schließen
    ex quo iudicari potest
  • aliquem ex ingenio suo iudicare
    jemanden nach seiner Begabung beurteilen
    aliquem ex ingenio suo iudicare
  • halten (+doppelt dopp.Akkusativ akk jemanden/etwas für etwas)
    iūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
    iūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • aliquem idoneum iudicare
    jemanden für geeignet halten
    aliquem idoneum iudicare
  • (öffentlich) erklären (+doppelt dopp.Akkusativ akk jemanden/etwas für etwas)
    iūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
    iūdicāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • aliquem hostem iudicare
    jemanden zu einem Feind des Vaterlandes erklären
    aliquem hostem iudicare

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. iūdicō

2. Person 2. iūdicās

3. Person 3. iūdicat

1. Person 1. iūdicāmus

2. Person 2. iūdicātis

3. Person 3. iūdicant

Futur

1. Person 1. iūdicābō

2. Person 2. iūdicābis

3. Person 3. iūdicābit

1. Person 1. iūdicābimus

2. Person 2. iūdicābitis

3. Person 3. iūdicābunt

Imperfekt

1. Person 1. iūdicābam

2. Person 2. iūdicābās

3. Person 3. iūdicābat

1. Person 1. iūdicābāmus

2. Person 2. iūdicābātis

3. Person 3. iūdicābant

Perfekt

1. Person 1. iūdicāvī

2. Person 2. iūdicāvisti

3. Person 3. iūdicāvit

1. Person 1. iūdicāvimus

2. Person 2. iūdicāvistis

3. Person 3. iūdicāvērunt

Futur 2

1. Person 1. iūdicāverō

2. Person 2. iūdicāveris

3. Person 3. iūdicāverit

1. Person 1. iūdicāverimus

2. Person 2. iūdicāveritis

3. Person 3. iūdicāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. iūdicāveram

2. Person 2. iūdicāverās

3. Person 3. iūdicāverat

1. Person 1. iūdicāverāmus

2. Person 2. iūdicāverātis

3. Person 3. iūdicāverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. iūdicem

2. Person 2. iūdicēs

3. Person 3. iūdicet

1. Person 1. iūdicēmus

2. Person 2. iūdicētis

3. Person 3. iūdicent

Imperfekt

1. Person 1. iūdicārem

2. Person 2. iūdicārēs

3. Person 3. iūdicāret

1. Person 1. iūdicārēmus

2. Person 2. iūdicārētis

3. Person 3. iūdicārent

Perfekt

1. Person 1. iūdicāverim

2. Person 2. iūdicāveris

3. Person 3. iūdicāverit

1. Person 1. iūdicāverimus

2. Person 2. iūdicāveritis

3. Person 3. iūdicāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. iūdicāvissem

2. Person 2. iūdicāvissēs

3. Person 3. iūdicāvisset

1. Person 1. iūdicāvissēmus

2. Person 2. iūdicāvissētis

3. Person 3. iūdicāvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

iūdicā!

iūdicāte!

Futur

2. Person 2. iūdicāto!

3. Person 3. iūdicāto!

2. Person 2. iūdicātōte!

3. Person 3. iūdicanto!

Infinitiv
Präsens

iūdicāre

Perfekt

iūdicāvisse

Futur

iūdicātūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

iūdicāns, iūdicantis

Futur

iūdicātūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

iūdicandī

Dativ

iūdicandō

Akkusativ

ad iūdicandum

Ablativ

iūdicandō

Supinum
iūdicātum
iudicare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> figurativ, in übertragenem Sinnfig ||iudex||

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. iūdicō

2. Person 2. iūdicās

3. Person 3. iūdicat

1. Person 1. iūdicāmus

2. Person 2. iūdicātis

3. Person 3. iūdicant

Futur

1. Person 1. iūdicābō

2. Person 2. iūdicābis

3. Person 3. iūdicābit

1. Person 1. iūdicābimus

2. Person 2. iūdicābitis

3. Person 3. iūdicābunt

Imperfekt

1. Person 1. iūdicābam

2. Person 2. iūdicābās

3. Person 3. iūdicābat

1. Person 1. iūdicābāmus

2. Person 2. iūdicābātis

3. Person 3. iūdicābant

Perfekt

1. Person 1. iūdicāvī

2. Person 2. iūdicāvisti

3. Person 3. iūdicāvit

1. Person 1. iūdicāvimus

2. Person 2. iūdicāvistis

3. Person 3. iūdicāvērunt

Futur 2

1. Person 1. iūdicāverō

2. Person 2. iūdicāveris

3. Person 3. iūdicāverit

1. Person 1. iūdicāverimus

2. Person 2. iūdicāveritis

3. Person 3. iūdicāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. iūdicāveram

2. Person 2. iūdicāverās

3. Person 3. iūdicāverat

1. Person 1. iūdicāverāmus

2. Person 2. iūdicāverātis

3. Person 3. iūdicāverant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. iūdicem

2. Person 2. iūdicēs

3. Person 3. iūdicet

1. Person 1. iūdicēmus

2. Person 2. iūdicētis

3. Person 3. iūdicent

Imperfekt

1. Person 1. iūdicārem

2. Person 2. iūdicārēs

3. Person 3. iūdicāret

1. Person 1. iūdicārēmus

2. Person 2. iūdicārētis

3. Person 3. iūdicārent

Perfekt

1. Person 1. iūdicāverim

2. Person 2. iūdicāveris

3. Person 3. iūdicāverit

1. Person 1. iūdicāverimus

2. Person 2. iūdicāveritis

3. Person 3. iūdicāverint

Plusquamperfekt

1. Person 1. iūdicāvissem

2. Person 2. iūdicāvissēs

3. Person 3. iūdicāvisset

1. Person 1. iūdicāvissēmus

2. Person 2. iūdicāvissētis

3. Person 3. iūdicāvissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

iūdicā!

iūdicāte!

Futur

2. Person 2. iūdicāto!

3. Person 3. iūdicāto!

2. Person 2. iūdicātōte!

3. Person 3. iūdicanto!

Infinitiv
Präsens

iūdicāre

Perfekt

iūdicāvisse

Futur

iūdicātūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

iūdicāns, iūdicantis

Futur

iūdicātūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

iūdicandī

Dativ

iūdicandō

Akkusativ

ad iūdicandum

Ablativ

iūdicandō

Supinum
iūdicātum