vitiare
<ō, āvī, ātum 1.> ||vitium||Übersicht aller Übersetzungen
- verderben, beschädigenvitiārevitiāre
- vitiare odoribus auras
- valetudo vitiataL. Annaeus Seneca d. J. Sen.angeschlagene Gesundheitvaletudo vitiataL. Annaeus Seneca d. J. Sen.
- verführen, schändenvitiārevitiāre
- fälschen, verfälschen (memoriam Geschichtsurkunden)vitiāre figurativ, in übertragenem Sinnfigvitiāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- für ungeeignet erklären einen zu einer öffentlichen Handlung bestimmten Tag aufgrund ungünstiger Vorzeichenvitiāre ReligionRELvitiāre ReligionREL
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. vitiō 2. Person 2. vitiās 3. Person 3. vitiat | 1. Person 1. vitiāmus 2. Person 2. vitiātis 3. Person 3. vitiant |
| Futur | 1. Person 1. vitiābō 2. Person 2. vitiābis 3. Person 3. vitiābit | 1. Person 1. vitiābimus 2. Person 2. vitiābitis 3. Person 3. vitiābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. vitiābam 2. Person 2. vitiābās 3. Person 3. vitiābat | 1. Person 1. vitiābāmus 2. Person 2. vitiābātis 3. Person 3. vitiābant |
| Perfekt | 1. Person 1. vitiāvī 2. Person 2. vitiāvisti 3. Person 3. vitiāvit | 1. Person 1. vitiāvimus 2. Person 2. vitiāvistis 3. Person 3. vitiāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. vitiāverō 2. Person 2. vitiāveris 3. Person 3. vitiāverit | 1. Person 1. vitiāverimus 2. Person 2. vitiāveritis 3. Person 3. vitiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. vitiāveram 2. Person 2. vitiāverās 3. Person 3. vitiāverat | 1. Person 1. vitiāverāmus 2. Person 2. vitiāverātis 3. Person 3. vitiāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. vitiem 2. Person 2. vitiēs 3. Person 3. vitiet | 1. Person 1. vitiēmus 2. Person 2. vitiētis 3. Person 3. vitient |
| Imperfekt | 1. Person 1. vitiārem 2. Person 2. vitiārēs 3. Person 3. vitiāret | 1. Person 1. vitiārēmus 2. Person 2. vitiārētis 3. Person 3. vitiārent |
| Perfekt | 1. Person 1. vitiāverim 2. Person 2. vitiāveris 3. Person 3. vitiāverit | 1. Person 1. vitiāverimus 2. Person 2. vitiāveritis 3. Person 3. vitiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. vitiāvissem 2. Person 2. vitiāvissēs 3. Person 3. vitiāvisset | 1. Person 1. vitiāvissēmus 2. Person 2. vitiāvissētis 3. Person 3. vitiāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | vitiā! | vitiāte! |
| Futur | 2. Person 2. vitiāto! 3. Person 3. vitiāto! | 2. Person 2. vitiātōte! 3. Person 3. vitianto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | vitiāre |
| Perfekt | vitiāvisse |
| Futur | vitiātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | vitiāns, vitiantis |
| Futur | vitiātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | vitiandī |
|---|---|
| Dativ | vitiandō |
| Akkusativ | ad vitiandum |
| Ablativ | vitiandō |
Supinum
| vitiātum |