supponere
<pōnō, posuī, positum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- darunter legen, unterstellen (aliquid alicui/alicui rei etwas unter j-n/unter etwas)sup-pōneresup-pōnere
- unterwerfensup-pōnere figurativ, in übertragenem Sinnfigsup-pōnere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- beifügen, hinzusetzensup-pōnere figurativ, in übertragenem Sinnfigsup-pōnere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suppōnō 2. Person 2. suppōnis 3. Person 3. suppōnit | 1. Person 1. suppōnimus 2. Person 2. suppōnitis 3. Person 3. suppōnunt |
| Futur | 1. Person 1. suppōnam 2. Person 2. suppōnes 3. Person 3. suppōnet | 1. Person 1. suppōnemus 2. Person 2. suppōnetis 3. Person 3. suppōnent |
| Imperfekt | 1. Person 1. suppōnebam 2. Person 2. suppōnebās 3. Person 3. suppōnebat | 1. Person 1. suppōnebāmus 2. Person 2. suppōnebātis 3. Person 3. suppōnebant |
| Perfekt | 1. Person 1. supposuī 2. Person 2. supposuisti 3. Person 3. supposuit | 1. Person 1. supposuimus 2. Person 2. supposuistis 3. Person 3. supposuērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. supposuerō 2. Person 2. supposueris 3. Person 3. supposuerit | 1. Person 1. supposuerimus 2. Person 2. supposueritis 3. Person 3. supposuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. supposueram 2. Person 2. supposuerās 3. Person 3. supposuerat | 1. Person 1. supposuerāmus 2. Person 2. supposuerātis 3. Person 3. supposuerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suppōnam 2. Person 2. suppōnās 3. Person 3. suppōnat | 1. Person 1. suppōnāmus 2. Person 2. suppōnātis 3. Person 3. suppōnant |
| Imperfekt | 1. Person 1. suppōnerem 2. Person 2. suppōnerēs 3. Person 3. suppōneret | 1. Person 1. suppōnerēmus 2. Person 2. suppōnerētis 3. Person 3. suppōnerent |
| Perfekt | 1. Person 1. supposuerim 2. Person 2. supposueris 3. Person 3. supposuerit | 1. Person 1. supposuerimus 2. Person 2. supposueritis 3. Person 3. supposuerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. supposuissem 2. Person 2. supposuissēs 3. Person 3. supposuisset | 1. Person 1. supposuissēmus 2. Person 2. supposuissētis 3. Person 3. supposuissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | suppōne! | suppōnite! |
| Futur | 2. Person 2. suppōnito! 3. Person 3. suppōnito! | 2. Person 2. suppōnitōte! 3. Person 3. suppōnunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | suppōnere |
| Perfekt | supposuisse |
| Futur | suppositūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | suppōnens, suppōnentis |
| Futur | suppositūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | suppōnendī |
|---|---|
| Dativ | suppōnendō |
| Akkusativ | ad suppōnendum |
| Ablativ | suppōnendō |
Supinum
| suppositum |