summittere
<mittō, mīsī, missum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- niederlegen, senken (aliquid alicui etwas vor jemandem)sum-mitteresum-mittere
- sum-mittere im Passiv (nachklassischnachkl.)
- sinken lassen, vermindernsum-mittere figurativ, in übertragenem Sinnfigsum-mittere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- beugen, unterwerfen (aliquid alicui rei/ad aliquid etwas einer Sache)sum-mittere (nachklassischnachkl.) poetischpoetsum-mittere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- heimlich zuschicken (alicui aliquem/aliquid jemandem jemanden/etwas)sum-mitteresum-mittere
- einen Nachfolger schicken (alicui jemandem)sum-mitteresum-mittere
- aufrichten, hochhebensum-mittere (nachklassischnachkl.) poetischpoetsum-mittere (nachklassischnachkl.) poetischpoet
- sum-mittere
- heranwachsen lassensum-mitteresum-mittere
- hervorbringensum-mitteresum-mittere
- liefernsum-mitteresum-mittere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. summittō 2. Person 2. summittis 3. Person 3. summittit | 1. Person 1. summittimus 2. Person 2. summittitis 3. Person 3. summittunt |
| Futur | 1. Person 1. summittam 2. Person 2. summittes 3. Person 3. summittet | 1. Person 1. summittemus 2. Person 2. summittetis 3. Person 3. summittent |
| Imperfekt | 1. Person 1. summittebam 2. Person 2. summittebās 3. Person 3. summittebat | 1. Person 1. summittebāmus 2. Person 2. summittebātis 3. Person 3. summittebant |
| Perfekt | 1. Person 1. summīsī 2. Person 2. summīsisti 3. Person 3. summīsit | 1. Person 1. summīsimus 2. Person 2. summīsistis 3. Person 3. summīsērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. summīserō 2. Person 2. summīseris 3. Person 3. summīserit | 1. Person 1. summīserimus 2. Person 2. summīseritis 3. Person 3. summīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. summīseram 2. Person 2. summīserās 3. Person 3. summīserat | 1. Person 1. summīserāmus 2. Person 2. summīserātis 3. Person 3. summīserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. summittam 2. Person 2. summittās 3. Person 3. summittat | 1. Person 1. summittāmus 2. Person 2. summittātis 3. Person 3. summittant |
| Imperfekt | 1. Person 1. summitterem 2. Person 2. summitterēs 3. Person 3. summitteret | 1. Person 1. summitterēmus 2. Person 2. summitterētis 3. Person 3. summitterent |
| Perfekt | 1. Person 1. summīserim 2. Person 2. summīseris 3. Person 3. summīserit | 1. Person 1. summīserimus 2. Person 2. summīseritis 3. Person 3. summīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. summīsissem 2. Person 2. summīsissēs 3. Person 3. summīsisset | 1. Person 1. summīsissēmus 2. Person 2. summīsissētis 3. Person 3. summīsissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | summitte! | summittite! |
| Futur | 2. Person 2. summittito! 3. Person 3. summittito! | 2. Person 2. summittitōte! 3. Person 3. summittunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | summittere |
| Perfekt | summīsisse |
| Futur | summissūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | summittens, summittentis |
| Futur | summissūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | summittendī |
|---|---|
| Dativ | summittendō |
| Akkusativ | ad summittendum |
| Ablativ | summittendō |
Supinum
| summissum |