statuere
<statuī, statūtum, statuō 3.> ||status2||Übersicht aller Übersetzungen
- fest hinstellen, aufstellenstatuerestatuere
- anordnen, festsetzen (alicui aliquid jemandem etwas, +doppelt dopp.Akkusativ akk)statuere figurativ, in übertragenem Sinnfigstatuere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- beschließenstatuere figurativ, in übertragenem Sinnfigentscheiden (apud animum suum/cum animo bei sich, +Infinitiv inf), (ut/ne dass/dass nichtoder od +accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / + ger/+indirekt indir Fragesatz)statuere figurativ, in übertragenem Sinnfigstatuere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. statuō 2. Person 2. statuis 3. Person 3. statuit | 1. Person 1. statuimus 2. Person 2. statuitis 3. Person 3. statuunt |
| Futur | 1. Person 1. statuam 2. Person 2. statues 3. Person 3. statuet | 1. Person 1. statuemus 2. Person 2. statuetis 3. Person 3. statuent |
| Imperfekt | 1. Person 1. statuebam 2. Person 2. statuebās 3. Person 3. statuebat | 1. Person 1. statuebāmus 2. Person 2. statuebātis 3. Person 3. statuebant |
| Perfekt | 1. Person 1. statuī 2. Person 2. statūisti 3. Person 3. statūit | 1. Person 1. statūimus 2. Person 2. statūistis 3. Person 3. statūērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. statūerō 2. Person 2. statūeris 3. Person 3. statūerit | 1. Person 1. statūerimus 2. Person 2. statūeritis 3. Person 3. statūerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. statueram 2. Person 2. statuerās 3. Person 3. statūerat | 1. Person 1. statūerāmus 2. Person 2. statūerātis 3. Person 3. statūerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. statuam 2. Person 2. statuās 3. Person 3. statuat | 1. Person 1. statuāmus 2. Person 2. statuātis 3. Person 3. statuant |
| Imperfekt | 1. Person 1. statuerem 2. Person 2. statuerēs 3. Person 3. statueret | 1. Person 1. statuerēmus 2. Person 2. statuerētis 3. Person 3. statuerent |
| Perfekt | 1. Person 1. statuerim 2. Person 2. statūeris 3. Person 3. statuerit | 1. Person 1. statūerimus 2. Person 2. statūeritis 3. Person 3. statūerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. statuissem 2. Person 2. statuissēs 3. Person 3. statuisset | 1. Person 1. statūissēmus 2. Person 2. statūissētis 3. Person 3. statūissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | statue! | statuite! |
| Futur | 2. Person 2. statuito! 3. Person 3. statuito! | 2. Person 2. statuitōte! 3. Person 3. statuunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | statuere |
| Perfekt | statūisse |
| Futur | statu&tmacr;ūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | statuens, statuentis |
| Futur | statutūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | statuendī |
|---|---|
| Dativ | statuendō |
| Akkusativ | ad statuendum |
| Ablativ | statuendō |
Supinum
| statutum |