requiescere
intransitives Verb v/i <quiēscō, quiēvī, quiētum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- sich beruhigen (ex re von etwas, nach etwas), (in re bei etwas, an etwas)re-quiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfigre-quiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. requiēscō 2. Person 2. requiēscis 3. Person 3. requiēscit | 1. Person 1. requiēscimus 2. Person 2. requiēscitis 3. Person 3. requiēscunt |
Futur | 1. Person 1. requiēscam 2. Person 2. requiēsces 3. Person 3. requiēscet | 1. Person 1. requiēscemus 2. Person 2. requiēscetis 3. Person 3. requiēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. requiēscebam 2. Person 2. requiēscebās 3. Person 3. requiēscebat | 1. Person 1. requiēscebāmus 2. Person 2. requiēscebātis 3. Person 3. requiēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. requiēvī 2. Person 2. requiēvisti 3. Person 3. requiēvit | 1. Person 1. requiēvimus 2. Person 2. requiēvistis 3. Person 3. requiēvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. requiēverō 2. Person 2. requiēveris 3. Person 3. requiēverit | 1. Person 1. requiēverimus 2. Person 2. requiēveritis 3. Person 3. requiēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. requiēveram 2. Person 2. requiēverās 3. Person 3. requiēverat | 1. Person 1. requiēverāmus 2. Person 2. requiēverātis 3. Person 3. requiēverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. requiēscam 2. Person 2. requiēscās 3. Person 3. requiēscat | 1. Person 1. requiēscāmus 2. Person 2. requiēscātis 3. Person 3. requiēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. requiēscerem 2. Person 2. requiēscerēs 3. Person 3. requiēsceret | 1. Person 1. requiēscerēmus 2. Person 2. requiēscerētis 3. Person 3. requiēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. requiēverim 2. Person 2. requiēveris 3. Person 3. requiēverit | 1. Person 1. requiēverimus 2. Person 2. requiēveritis 3. Person 3. requiēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. requiēvissem 2. Person 2. requiēvissēs 3. Person 3. requiēvisset | 1. Person 1. requiēvissēmus 2. Person 2. requiēvissētis 3. Person 3. requiēvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | requiēsce! | requiēscite! |
Futur | 2. Person 2. requiēscito! 3. Person 3. requiēscito! | 2. Person 2. requiēscitōte! 3. Person 3. requiēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | requiēscere |
Perfekt | requiēvisse |
Futur | requiētūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | requiēscens, requiēscentis |
Futur | requiētūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | requiēscendī |
---|---|
Dativ | requiēscendō |
Akkusativ | ad requiēscendum |
Ablativ | requiēscendō |
Supinum
requiētum |
requiescere
transitives Verb v/t <quiēscō, quiēvī, quiētum 3.>P. Vergilius Maro Verg.Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. requiēscō 2. Person 2. requiēscis 3. Person 3. requiēscit | 1. Person 1. requiēscimus 2. Person 2. requiēscitis 3. Person 3. requiēscunt |
Futur | 1. Person 1. requiēscam 2. Person 2. requiēsces 3. Person 3. requiēscet | 1. Person 1. requiēscemus 2. Person 2. requiēscetis 3. Person 3. requiēscent |
Imperfekt | 1. Person 1. requiēscebam 2. Person 2. requiēscebās 3. Person 3. requiēscebat | 1. Person 1. requiēscebāmus 2. Person 2. requiēscebātis 3. Person 3. requiēscebant |
Perfekt | 1. Person 1. requiēvī 2. Person 2. requiēvisti 3. Person 3. requiēvit | 1. Person 1. requiēvimus 2. Person 2. requiēvistis 3. Person 3. requiēvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. requiēverō 2. Person 2. requiēveris 3. Person 3. requiēverit | 1. Person 1. requiēverimus 2. Person 2. requiēveritis 3. Person 3. requiēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. requiēveram 2. Person 2. requiēverās 3. Person 3. requiēverat | 1. Person 1. requiēverāmus 2. Person 2. requiēverātis 3. Person 3. requiēverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. requiēscam 2. Person 2. requiēscās 3. Person 3. requiēscat | 1. Person 1. requiēscāmus 2. Person 2. requiēscātis 3. Person 3. requiēscant |
Imperfekt | 1. Person 1. requiēscerem 2. Person 2. requiēscerēs 3. Person 3. requiēsceret | 1. Person 1. requiēscerēmus 2. Person 2. requiēscerētis 3. Person 3. requiēscerent |
Perfekt | 1. Person 1. requiēverim 2. Person 2. requiēveris 3. Person 3. requiēverit | 1. Person 1. requiēverimus 2. Person 2. requiēveritis 3. Person 3. requiēverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. requiēvissem 2. Person 2. requiēvissēs 3. Person 3. requiēvisset | 1. Person 1. requiēvissēmus 2. Person 2. requiēvissētis 3. Person 3. requiēvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | requiēsce! | requiēscite! |
Futur | 2. Person 2. requiēscito! 3. Person 3. requiēscito! | 2. Person 2. requiēscitōte! 3. Person 3. requiēscunto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | requiēscere |
Perfekt | requiēvisse |
Futur | requiētūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | requiēscens, requiēscentis |
Futur | requiētūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | requiēscendī |
---|---|
Dativ | requiēscendō |
Akkusativ | ad requiēscendum |
Ablativ | requiēscendō |
Supinum
requiētum |