quiescere
<quiēscō, quiēvī, quiētum 3.> ||quies||Übersicht aller Übersetzungen
- innehalten, aufhörenquiēscere RhetorikRHETquiēscere RhetorikRHET
- verstummen, schweigenquiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfigquiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- Privatmann seinquiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfigquiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich von der Politik zurückziehenquiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfigquiēscere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sterbenquiēscere (mittellateinischmlat.)quiēscere (mittellateinischmlat.)
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. quiēscō 2. Person 2. quiēscis 3. Person 3. quiēscit | 1. Person 1. quiēscimus 2. Person 2. quiēscitis 3. Person 3. quiēscunt |
| Futur | 1. Person 1. quiēscam 2. Person 2. quiēsces 3. Person 3. quiēscet | 1. Person 1. quiēscemus 2. Person 2. quiēscetis 3. Person 3. quiēscent |
| Imperfekt | 1. Person 1. quiēscebam 2. Person 2. quiēscebās 3. Person 3. quiēscebat | 1. Person 1. quiēscebāmus 2. Person 2. quiēscebātis 3. Person 3. quiēscebant |
| Perfekt | 1. Person 1. quiēvī 2. Person 2. quiēvisti 3. Person 3. quiēvit | 1. Person 1. quiēvimus 2. Person 2. quiēvistis 3. Person 3. quiēvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. quiēverō 2. Person 2. quiēveris 3. Person 3. quiēverit | 1. Person 1. quiēverimus 2. Person 2. quiēveritis 3. Person 3. quiēverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. quiēveram 2. Person 2. quiēverās 3. Person 3. quiēverat | 1. Person 1. quiēverāmus 2. Person 2. quiēverātis 3. Person 3. quiēverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. quiēscam 2. Person 2. quiēscās 3. Person 3. quiēscat | 1. Person 1. quiēscāmus 2. Person 2. quiēscātis 3. Person 3. quiēscant |
| Imperfekt | 1. Person 1. quiēscerem 2. Person 2. quiēscerēs 3. Person 3. quiēsceret | 1. Person 1. quiēscerēmus 2. Person 2. quiēscerētis 3. Person 3. quiēscerent |
| Perfekt | 1. Person 1. quiēverim 2. Person 2. quiēveris 3. Person 3. quiēverit | 1. Person 1. quiēverimus 2. Person 2. quiēveritis 3. Person 3. quiēverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. quiēvissem 2. Person 2. quiēvissēs 3. Person 3. quiēvisset | 1. Person 1. quiēvissēmus 2. Person 2. quiēvissētis 3. Person 3. quiēvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | quiēsce! | quiēscite! |
| Futur | 2. Person 2. quiēscito! 3. Person 3. quiēscito! | 2. Person 2. quiēscitōte! 3. Person 3. quiēscunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | quiēscere |
| Perfekt | quiēvisse |
| Futur | quiētūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | quiēscens, quiēscentis |
| Futur | quiētūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | quiēscendī |
|---|---|
| Dativ | quiēscendō |
| Akkusativ | ad quiēscendum |
| Ablativ | quiēscendō |
Supinum
| quiētum |