pronuntiare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- öffentlich bekannt machen, ausrufenprō-nūntiāreprō-nūntiāre
- laut ankündigen, laut verkünden (alicui aliquid jemandem etwas)prō-nūntiāreprō-nūntiāre
- das Urteil fällen, entscheiden (de aliquo über jemanden), (de re über etwas)prō-nūntiāre RechtswesenJURprō-nūntiāre RechtswesenJUR
- angebenprō-nūntiāreprō-nūntiāre
- vortragen, deklamierenprō-nūntiāre RhetorikRHETprō-nūntiāre RhetorikRHET
- schriftlich behandelnprō-nūntiāre RhetorikRHETprō-nūntiāre RhetorikRHET
- sententias pronuntiaredie Meinungsäußerungen der Senatoren zusammenfassen und darüber abstimmen lassensententias pronuntiare
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōnūntiō 2. Person 2. prōnūntiās 3. Person 3. prōnūntiat | 1. Person 1. prōnūntiāmus 2. Person 2. prōnūntiātis 3. Person 3. prōnūntiant |
| Futur | 1. Person 1. prōnūntiābō 2. Person 2. prōnūntiābis 3. Person 3. prōnūntiābit | 1. Person 1. prōnūntiābimus 2. Person 2. prōnūntiābitis 3. Person 3. prōnūntiābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōnūntiābam 2. Person 2. prōnūntiābās 3. Person 3. prōnūntiābat | 1. Person 1. prōnūntiābāmus 2. Person 2. prōnūntiābātis 3. Person 3. prōnūntiābant |
| Perfekt | 1. Person 1. prōnūntiāvī 2. Person 2. prōnūntiāvisti 3. Person 3. prōnūntiāvit | 1. Person 1. prōnūntiāvimus 2. Person 2. prōnūntiāvistis 3. Person 3. prōnūntiāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. prōnūntiāverō 2. Person 2. prōnūntiāveris 3. Person 3. prōnūntiāverit | 1. Person 1. prōnūntiāverimus 2. Person 2. prōnūntiāveritis 3. Person 3. prōnūntiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōnūntiāveram 2. Person 2. prōnūntiāverās 3. Person 3. prōnūntiāverat | 1. Person 1. prōnūntiāverāmus 2. Person 2. prōnūntiāverātis 3. Person 3. prōnūntiāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. prōnūntiem 2. Person 2. prōnūntiēs 3. Person 3. prōnūntiet | 1. Person 1. prōnūntiēmus 2. Person 2. prōnūntiētis 3. Person 3. prōnūntient |
| Imperfekt | 1. Person 1. prōnūntiārem 2. Person 2. prōnūntiārēs 3. Person 3. prōnūntiāret | 1. Person 1. prōnūntiārēmus 2. Person 2. prōnūntiārētis 3. Person 3. prōnūntiārent |
| Perfekt | 1. Person 1. prōnūntiāverim 2. Person 2. prōnūntiāveris 3. Person 3. prōnūntiāverit | 1. Person 1. prōnūntiāverimus 2. Person 2. prōnūntiāveritis 3. Person 3. prōnūntiāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. prōnūntiāvissem 2. Person 2. prōnūntiāvissēs 3. Person 3. prōnūntiāvisset | 1. Person 1. prōnūntiāvissēmus 2. Person 2. prōnūntiāvissētis 3. Person 3. prōnūntiāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | prōnūntiā! | prōnūntiāte! |
| Futur | 2. Person 2. prōnūntiāto! 3. Person 3. prōnūntiāto! | 2. Person 2. prōnūntiātōte! 3. Person 3. prōnūntianto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | prōnūntiāre |
| Perfekt | prōnūntiāvisse |
| Futur | prōnūntiātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | prōnūntiāns, prōnūntiantis |
| Futur | prōnūntiātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | prōnūntiandī |
|---|---|
| Dativ | prōnūntiandō |
| Akkusativ | ad prōnūntiandum |
| Ablativ | prōnūntiandō |
Supinum
| prōnūntiātum |