praecipere
<cipiō, cēpī, ceptum 3.> ||capere||Übersicht aller Übersetzungen
- vorher nehmen, vorwegnehmenprae-cipereprae-cipere
- spem praecipereim Voraus hoffenspem praecipere
- anordnenprae-ciperevorschreiben (alicui aliquid/de re jemandem etwas), (ut/ne dass/dass nicht +Konjunktiv konjktoder od +Infinitiv inf /+accusativus cum infinito (Akkusativ mit Infinitiv) AcI / +indirekt indir Fragesatz)prae-cipereprae-cipere
- alicui praeciperejemandem ratenalicui praecipere
- alicui praeciperejemanden warnenalicui praecipere
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praecipiō 2. Person 2. praecipis 3. Person 3. praecipit | 1. Person 1. praecipimus 2. Person 2. praecipitis 3. Person 3. praecipiunt |
Futur | 1. Person 1. praecipiam 2. Person 2. praecipiēs 3. Person 3. praecipiet | 1. Person 1. praecipiēmus 2. Person 2. praecipiētis 3. Person 3. praecipient |
Imperfekt | 1. Person 1. praecipiēbam 2. Person 2. praecipiēbās 3. Person 3. praecipiēbat | 1. Person 1. praecipiēbāmus 2. Person 2. praecipiēbātis 3. Person 3. praecipiēbant |
Perfekt | 1. Person 1. praecēpī 2. Person 2. praecēpīsti 3. Person 3. praecēpit | 1. Person 1. praecēpimus 2. Person 2. praecēpīstis 3. Person 3. praecēpērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. praecēperō 2. Person 2. praecēperis 3. Person 3. praecēperit | 1. Person 1. praecēperimus 2. Person 2. praecēperitis 3. Person 3. praecēperint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praecēperam 2. Person 2. praecēperās 3. Person 3. praecēperat | 1. Person 1. praecēperāmus 2. Person 2. praecēperātis 3. Person 3. praecēperant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. praecipiam 2. Person 2. praecipiās 3. Person 3. praecipiat | 1. Person 1. praecipiāmus 2. Person 2. praecipiātis 3. Person 3. praecipiant |
Imperfekt | 1. Person 1. praeciperem 2. Person 2. praeciperēs 3. Person 3. praeciperet | 1. Person 1. praeciperēmus 2. Person 2. praeciperētis 3. Person 3. praeciperent |
Perfekt | 1. Person 1. praecēperim 2. Person 2. praecēperis 3. Person 3. praecēperit | 1. Person 1. praecēperimus 2. Person 2. praecēperitis 3. Person 3. praecēperint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. praecēpīssem 2. Person 2. praecēpīssēs 3. Person 3. praecēpīsset | 1. Person 1. praecēpissēmus 2. Person 2. praecēpissētis 3. Person 3. praecēpīssent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | praecipe! | praecipite! |
Futur | 2. Person 2. praecipito! 3. Person 3. praecipito! | 2. Person 2. praecipitōte! 3. Person 3. praecipiūnto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | praecipere |
Perfekt | praecēpīsse |
Futur | praeceptūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | praecipiēns, praecipiēntis |
Futur | praeceptūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | praecipiēndī |
---|---|
Dativ | praecipiēndō |
Akkusativ | ad praecipiēndum |
Ablativ | praecipiēndō |
Supinum
praeceptum |