omittere
<mittō, mīsī, missum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- aufgebeno-mittere figurativ, in übertragenem Sinnfigo-mittere figurativ, in übertragenem Sinnfig
- aufhöreno-mittere +Infinitiv inf figurativ, in übertragenem Sinnfigo-mittere +Infinitiv inf figurativ, in übertragenem Sinnfig
- unterlasseno-mittere figurativ, in übertragenem Sinnfigo-mittere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. omittō 2. Person 2. omittis 3. Person 3. omittit | 1. Person 1. omittimus 2. Person 2. omittitis 3. Person 3. omittunt |
| Futur | 1. Person 1. omittam 2. Person 2. omittes 3. Person 3. omittet | 1. Person 1. omittemus 2. Person 2. omittetis 3. Person 3. omittent |
| Imperfekt | 1. Person 1. omittebam 2. Person 2. omittebās 3. Person 3. omittebat | 1. Person 1. omittebāmus 2. Person 2. omittebātis 3. Person 3. omittebant |
| Perfekt | 1. Person 1. omīsī 2. Person 2. omīsisti 3. Person 3. omīsit | 1. Person 1. omīsimus 2. Person 2. omīsistis 3. Person 3. omīsērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. omīserō 2. Person 2. omīseris 3. Person 3. omīserit | 1. Person 1. omīserimus 2. Person 2. omīseritis 3. Person 3. omīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. omīseram 2. Person 2. omīserās 3. Person 3. omīserat | 1. Person 1. omīserāmus 2. Person 2. omīserātis 3. Person 3. omīserant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. omittam 2. Person 2. omittās 3. Person 3. omittat | 1. Person 1. omittāmus 2. Person 2. omittātis 3. Person 3. omittant |
| Imperfekt | 1. Person 1. omitterem 2. Person 2. omitterēs 3. Person 3. omitteret | 1. Person 1. omitterēmus 2. Person 2. omitterētis 3. Person 3. omitterent |
| Perfekt | 1. Person 1. omīserim 2. Person 2. omīseris 3. Person 3. omīserit | 1. Person 1. omīserimus 2. Person 2. omīseritis 3. Person 3. omīserint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. omīsissem 2. Person 2. omīsissēs 3. Person 3. omīsisset | 1. Person 1. omīsissēmus 2. Person 2. omīsissētis 3. Person 3. omīsissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | omitte! | omittite! |
| Futur | 2. Person 2. omittito! 3. Person 3. omittito! | 2. Person 2. omittitōte! 3. Person 3. omittunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | omittere |
| Perfekt | omīsisse |
| Futur | omissūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | omittens, omittentis |
| Futur | omissūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | omittendī |
|---|---|
| Dativ | omittendō |
| Akkusativ | ad omittendum |
| Ablativ | omittendō |
Supinum
| omissum |