Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. occinō 2. Person 2. occinis 3. Person 3. occinit | 1. Person 1. occinimus 2. Person 2. occinitis 3. Person 3. occinunt |
| Futur | 1. Person 1. occinam 2. Person 2. occines 3. Person 3. occinet | 1. Person 1. occinemus 2. Person 2. occinetis 3. Person 3. occinent |
| Imperfekt | 1. Person 1. occinebam 2. Person 2. occinebās 3. Person 3. occinebat | 1. Person 1. occinebāmus 2. Person 2. occinebātis 3. Person 3. occinebant |
| Perfekt | 1. Person 1. occinuī / occecinī 2. Person 2. occinuistī / occecinistī 3. Person 3. occinuit / occecinit | 1. Person 1. occinuimus / occecinimus 2. Person 2. occinuistis / occecinistis 3. Person 3. occinuērunt / occecinērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. occinuerō / occecinerō 2. Person 2. occinueris / occecineris 3. Person 3. occinuerit / occecinerit | 1. Person 1. occinuerimus / occecinerimus 2. Person 2. occinueritis / occecineritis 3. Person 3. occinuerint / occecinerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. occinueram / occecineram 2. Person 2. occinuerās / occecinerās 3. Person 3. occinuerat / occecinerat | 1. Person 1. occinuerāmus / occecinerāmus 2. Person 2. occinuerātis / occecinerātis 3. Person 3. occinuerant / occecinerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. occinam 2. Person 2. occinās 3. Person 3. occinat | 1. Person 1. occināmus 2. Person 2. occinātis 3. Person 3. occinant |
| Imperfekt | 1. Person 1. occinerem 2. Person 2. occinerēs 3. Person 3. occineret | 1. Person 1. occinerēmus 2. Person 2. occinerētis 3. Person 3. occinerent |
| Perfekt | 1. Person 1. occinuerim / occecinerim 2. Person 2. occinueris / occecineris 3. Person 3. occinuerit / occecinerit | 1. Person 1. occinuerimus / occecinerimus 2. Person 2. occinueritis / occecineritis 3. Person 3. occinuerint / occecinerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. occinuissem / occecinissem 2. Person 2. occinuissēs / occecinissēs 3. Person 3. occinuisset / occecinisset | 1. Person 1. occinuissēmus / occecinissēmus 2. Person 2. occinuissētis / occecinissētis 3. Person 3. occinuissent / occecinissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | occine! | occinite! |
| Futur | 2. Person 2. occinito! 3. Person 3. occinito! | 2. Person 2. occinitōte! 3. Person 3. occinunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | occinere |
| Perfekt | occinuisse / occecinisse |
| Futur | - |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | occinens, occinentis |
| Futur | - |
Gerundium
| Genitiv | occinendī |
|---|---|
| Dativ | occinendō |
| Akkusativ | ad occinendum |
| Ablativ | occinendō |
Supinum
| - |