manare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- entspringen, herrühren (ex re/a re von etwas)mānāre figurativ, in übertragenem Sinnfigmānāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- sich verbreitenmānāre figurativ, in übertragenem Sinnfigmānāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. mānō 2. Person 2. mānās 3. Person 3. mānat | 1. Person 1. mānāmus 2. Person 2. mānātis 3. Person 3. mānant |
| Futur | 1. Person 1. mānābō 2. Person 2. mānābis 3. Person 3. mānābit | 1. Person 1. mānābimus 2. Person 2. mānābitis 3. Person 3. mānābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. mānābam 2. Person 2. mānābās 3. Person 3. mānābat | 1. Person 1. mānābāmus 2. Person 2. mānābātis 3. Person 3. mānābant |
| Perfekt | 1. Person 1. mānāvī 2. Person 2. mānāvisti 3. Person 3. mānāvit | 1. Person 1. mānāvimus 2. Person 2. mānāvistis 3. Person 3. mānāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. mānāverō 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāveram 2. Person 2. mānāverās 3. Person 3. mānāverat | 1. Person 1. mānāverāmus 2. Person 2. mānāverātis 3. Person 3. mānāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. mānem 2. Person 2. mānēs 3. Person 3. mānet | 1. Person 1. mānēmus 2. Person 2. mānētis 3. Person 3. mānent |
| Imperfekt | 1. Person 1. mānārem 2. Person 2. mānārēs 3. Person 3. mānāret | 1. Person 1. mānārēmus 2. Person 2. mānārētis 3. Person 3. mānārent |
| Perfekt | 1. Person 1. mānāverim 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāvissem 2. Person 2. mānāvissēs 3. Person 3. mānāvisset | 1. Person 1. mānāvissēmus 2. Person 2. mānāvissētis 3. Person 3. mānāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | mānā! | mānāte! |
| Futur | 2. Person 2. mānāto! 3. Person 3. mānāto! | 2. Person 2. mānātōte! 3. Person 3. mānanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | mānāre |
| Perfekt | mānāvisse |
| Futur | mānātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | mānāns, mānantis |
| Futur | mānātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | mānandī |
|---|---|
| Dativ | mānandō |
| Akkusativ | ad mānandum |
| Ablativ | mānandō |
Supinum
| mānātum |
manare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> poetischpoet (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. mānō 2. Person 2. mānās 3. Person 3. mānat | 1. Person 1. mānāmus 2. Person 2. mānātis 3. Person 3. mānant |
| Futur | 1. Person 1. mānābō 2. Person 2. mānābis 3. Person 3. mānābit | 1. Person 1. mānābimus 2. Person 2. mānābitis 3. Person 3. mānābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. mānābam 2. Person 2. mānābās 3. Person 3. mānābat | 1. Person 1. mānābāmus 2. Person 2. mānābātis 3. Person 3. mānābant |
| Perfekt | 1. Person 1. mānāvī 2. Person 2. mānāvisti 3. Person 3. mānāvit | 1. Person 1. mānāvimus 2. Person 2. mānāvistis 3. Person 3. mānāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. mānāverō 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāveram 2. Person 2. mānāverās 3. Person 3. mānāverat | 1. Person 1. mānāverāmus 2. Person 2. mānāverātis 3. Person 3. mānāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. mānem 2. Person 2. mānēs 3. Person 3. mānet | 1. Person 1. mānēmus 2. Person 2. mānētis 3. Person 3. mānent |
| Imperfekt | 1. Person 1. mānārem 2. Person 2. mānārēs 3. Person 3. mānāret | 1. Person 1. mānārēmus 2. Person 2. mānārētis 3. Person 3. mānārent |
| Perfekt | 1. Person 1. mānāverim 2. Person 2. mānāveris 3. Person 3. mānāverit | 1. Person 1. mānāverimus 2. Person 2. mānāveritis 3. Person 3. mānāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. mānāvissem 2. Person 2. mānāvissēs 3. Person 3. mānāvisset | 1. Person 1. mānāvissēmus 2. Person 2. mānāvissētis 3. Person 3. mānāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | mānā! | mānāte! |
| Futur | 2. Person 2. mānāto! 3. Person 3. mānāto! | 2. Person 2. mānātōte! 3. Person 3. mānanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | mānāre |
| Perfekt | mānāvisse |
| Futur | mānātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | mānāns, mānantis |
| Futur | mānātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | mānandī |
|---|---|
| Dativ | mānandō |
| Akkusativ | ad mānandum |
| Ablativ | mānandō |
Supinum
| mānātum |