Latein-Deutsch Übersetzung für "flexum"

"flexum" Deutsch Übersetzung

Meinten Sie flexus, flexus, flexus oder Flevum?
flectere
transitives Verb v/t <flectō, flexī, flexum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • arcum flectere
    einen Bogen spannen
    arcum flectere
  • ulmum in burim flectere
    eine Ulme zum Krummholz biegen
    ulmum in burim flectere
  • in anguem se flectere
    zu einer sich windenden Schlange werden
    in anguem se flectere
Beispiele
  • aliquem/aliquid flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    jemanden/etwas verändern, einer Sache eine andere Richtung geben
    aliquem/aliquid flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • iter/viam flectere
    iter/viam flectere
  • aliquem flectere a re
    jemanden von etwas abbringen
    aliquem flectere a re
  • Beispiele ausblendenBeispiele anzeigen
  • Wörter beugen
    flectere GrammatikGRAM
    flectere GrammatikGRAM
  • bilden
    flectere (nachklassischnachkl.) GrammatikGRAM
    flectere (nachklassischnachkl.) GrammatikGRAM
Beispiele
  • mentes hominum oratione flectere
    die Menschen durch eine Rede umstimmen
    mentes hominum oratione flectere
  • umsegeln (promontorium das Vorgebirge)
    flectere
    flectere
  • lenken
    flectere
    flectere
  • wenden
    flectere
    flectere
  • beziehen (in aliquem/aliquid auf jemanden/etwas)
    flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • currum de foro in Capitolium flectere
    den Wagen vom Forum zum Kapitol lenken
    currum de foro in Capitolium flectere
  • equos flectere
    die Pferde wenden
    equos flectere
  • versūs in Tiberium flectere
    Verse auf Tiberius beziehen
    versūs in Tiberium flectere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. flectō

2. Person 2. flectis

3. Person 3. flectit

1. Person 1. flectimus

2. Person 2. flectitis

3. Person 3. flectunt

Futur

1. Person 1. flectam

2. Person 2. flectes

3. Person 3. flectet

1. Person 1. flectemus

2. Person 2. flectetis

3. Person 3. flectent

Imperfekt

1. Person 1. flectebam

2. Person 2. flectebās

3. Person 3. flectebat

1. Person 1. flectebāmus

2. Person 2. flectebātis

3. Person 3. flectebant

Perfekt

1. Person 1. flexī

2. Person 2. flexisti

3. Person 3. flexit

1. Person 1. fleximus

2. Person 2. flexistis

3. Person 3. flexērunt

Futur 2

1. Person 1. flexerō

2. Person 2. flexeris

3. Person 3. flexerit

1. Person 1. flexerimus

2. Person 2. flexeritis

3. Person 3. flexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. flexeram

2. Person 2. flexerās

3. Person 3. flexerat

1. Person 1. flexerāmus

2. Person 2. flexerātis

3. Person 3. flexerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. flectam

2. Person 2. flectās

3. Person 3. flectat

1. Person 1. flectāmus

2. Person 2. flectātis

3. Person 3. flectant

Imperfekt

1. Person 1. flecterem

2. Person 2. flecterēs

3. Person 3. flecteret

1. Person 1. flecterēmus

2. Person 2. flecterētis

3. Person 3. flecterent

Perfekt

1. Person 1. flexerim

2. Person 2. flexeris

3. Person 3. flexerit

1. Person 1. flexerimus

2. Person 2. flexeritis

3. Person 3. flexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. flexissem

2. Person 2. flexissēs

3. Person 3. flexisset

1. Person 1. flexissēmus

2. Person 2. flexissētis

3. Person 3. flexissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

flecte!

flectite!

Futur

2. Person 2. flectito!

3. Person 3. flectito!

2. Person 2. flectitōte!

3. Person 3. flectunto!

Infinitiv
Präsens

flectere

Perfekt

flexisse

Futur

flexūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

flectens, flectentis

Futur

flexūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

flectendī

Dativ

flectendō

Akkusativ

ad flectendum

Ablativ

flectendō

Supinum
flexum
flectere
intransitives Verb v/i <flectō, flexī, flexum 3.> (nachklassischnachkl.)

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. flectō

2. Person 2. flectis

3. Person 3. flectit

1. Person 1. flectimus

2. Person 2. flectitis

3. Person 3. flectunt

Futur

1. Person 1. flectam

2. Person 2. flectes

3. Person 3. flectet

1. Person 1. flectemus

2. Person 2. flectetis

3. Person 3. flectent

Imperfekt

1. Person 1. flectebam

2. Person 2. flectebās

3. Person 3. flectebat

1. Person 1. flectebāmus

2. Person 2. flectebātis

3. Person 3. flectebant

Perfekt

1. Person 1. flexī

2. Person 2. flexisti

3. Person 3. flexit

1. Person 1. fleximus

2. Person 2. flexistis

3. Person 3. flexērunt

Futur 2

1. Person 1. flexerō

2. Person 2. flexeris

3. Person 3. flexerit

1. Person 1. flexerimus

2. Person 2. flexeritis

3. Person 3. flexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. flexeram

2. Person 2. flexerās

3. Person 3. flexerat

1. Person 1. flexerāmus

2. Person 2. flexerātis

3. Person 3. flexerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. flectam

2. Person 2. flectās

3. Person 3. flectat

1. Person 1. flectāmus

2. Person 2. flectātis

3. Person 3. flectant

Imperfekt

1. Person 1. flecterem

2. Person 2. flecterēs

3. Person 3. flecteret

1. Person 1. flecterēmus

2. Person 2. flecterētis

3. Person 3. flecterent

Perfekt

1. Person 1. flexerim

2. Person 2. flexeris

3. Person 3. flexerit

1. Person 1. flexerimus

2. Person 2. flexeritis

3. Person 3. flexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. flexissem

2. Person 2. flexissēs

3. Person 3. flexisset

1. Person 1. flexissēmus

2. Person 2. flexissētis

3. Person 3. flexissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

flecte!

flectite!

Futur

2. Person 2. flectito!

3. Person 3. flectito!

2. Person 2. flectitōte!

3. Person 3. flectunto!

Infinitiv
Präsens

flectere

Perfekt

flexisse

Futur

flexūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

flectens, flectentis

Futur

flexūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

flectendī

Dativ

flectendō

Akkusativ

ad flectendum

Ablativ

flectendō

Supinum
flexum
circumflectere
<flectō, flexī, flexum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • umbiegen, umlenken
    circum-flectere poetischpoet
    circum-flectere poetischpoet
Beispiele
  • longos cursūs circumflectere
    in weitem Bogen umfahren
    longos cursūs circumflectere
  • eine Silbe lang aussprechen
    circum-flectere A. GelliusGell. GrammatikGRAM
    circum-flectere A. GelliusGell. GrammatikGRAM

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. circumflectō

2. Person 2. circumflectis

3. Person 3. circumflectit

1. Person 1. circumflectimus

2. Person 2. circumflectitis

3. Person 3. circumflectunt

Futur

1. Person 1. circumflectam

2. Person 2. circumflectes

3. Person 3. circumflectet

1. Person 1. circumflectemus

2. Person 2. circumflectetis

3. Person 3. circumflectent

Imperfekt

1. Person 1. circumflectebam

2. Person 2. circumflectebās

3. Person 3. circumflectebat

1. Person 1. circumflectebāmus

2. Person 2. circumflectebātis

3. Person 3. circumflectebant

Perfekt

1. Person 1. circumflexī

2. Person 2. circumflexisti

3. Person 3. circumflexit

1. Person 1. circumfleximus

2. Person 2. circumflexistis

3. Person 3. circumflexērunt

Futur 2

1. Person 1. circumflexerō

2. Person 2. circumflexeris

3. Person 3. circumflexerit

1. Person 1. circumflexerimus

2. Person 2. circumflexeritis

3. Person 3. circumflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. circumflexeram

2. Person 2. circumflexerās

3. Person 3. circumflexerat

1. Person 1. circumflexerāmus

2. Person 2. circumflexerātis

3. Person 3. circumflexerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. circumflectam

2. Person 2. circumflectās

3. Person 3. circumflectat

1. Person 1. circumflectāmus

2. Person 2. circumflectātis

3. Person 3. circumflectant

Imperfekt

1. Person 1. circumflecterem

2. Person 2. circumflecterēs

3. Person 3. circumflecteret

1. Person 1. circumflecterēmus

2. Person 2. circumflecterētis

3. Person 3. circumflecterent

Perfekt

1. Person 1. circumflexerim

2. Person 2. circumflexeris

3. Person 3. circumflexerit

1. Person 1. circumflexerimus

2. Person 2. circumflexeritis

3. Person 3. circumflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. circumflexissem

2. Person 2. circumflexissēs

3. Person 3. circumflexisset

1. Person 1. circumflexissēmus

2. Person 2. circumflexissētis

3. Person 3. circumflexissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

circumflecte!

circumflectite!

Futur

2. Person 2. circumflectito!

3. Person 3. circumflectito!

2. Person 2. circumflectitōte!

3. Person 3. circumflectunto!

Infinitiv
Präsens

circumflectere

Perfekt

circumflexisse

Futur

circumflexūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

circumflectens, circumflectentis

Futur

circumflexūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

circumflectendī

Dativ

circumflectendō

Akkusativ

ad circumflectendum

Ablativ

circumflectendō

Supinum
circumflexum
deflectere
transitives Verb v/t <flectō, flexī, flexum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • abbiegen
    dē-flectere
    dē-flectere
  • abwenden
    dē-flectere
    dē-flectere
Beispiele
  • oculos a rege in scribam deflectere
    die Augen vom König ab- und zum Schreiber hinwenden
    oculos a rege in scribam deflectere
Beispiele
  • aliquem a veritate deflectere
    jemanden von der Wahrheit abbringen
    aliquem a veritate deflectere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēflectō

2. Person 2. dēflectis

3. Person 3. dēflectit

1. Person 1. dēflectimus

2. Person 2. dēflectitis

3. Person 3. dēflectunt

Futur

1. Person 1. dēflectam

2. Person 2. dēflectes

3. Person 3. dēflectet

1. Person 1. dēflectemus

2. Person 2. dēflectetis

3. Person 3. dēflectent

Imperfekt

1. Person 1. dēflectebam

2. Person 2. dēflectebās

3. Person 3. dēflectebat

1. Person 1. dēflectebāmus

2. Person 2. dēflectebātis

3. Person 3. dēflectebant

Perfekt

1. Person 1. dēflexī

2. Person 2. dēflexisti

3. Person 3. dēflexit

1. Person 1. dēfleximus

2. Person 2. dēflexistis

3. Person 3. dēflexērunt

Futur 2

1. Person 1. dēflexerō

2. Person 2. dēflexeris

3. Person 3. dēflexerit

1. Person 1. dēflexerimus

2. Person 2. dēflexeritis

3. Person 3. dēflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēflexeram

2. Person 2. dēflexerās

3. Person 3. dēflexerat

1. Person 1. dēflexerāmus

2. Person 2. dēflexerātis

3. Person 3. dēflexerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēflectam

2. Person 2. dēflectās

3. Person 3. dēflectat

1. Person 1. dēflectāmus

2. Person 2. dēflectātis

3. Person 3. dēflectant

Imperfekt

1. Person 1. dēflecterem

2. Person 2. dēflecterēs

3. Person 3. dēflecteret

1. Person 1. dēflecterēmus

2. Person 2. dēflecterētis

3. Person 3. dēflecterent

Perfekt

1. Person 1. dēflexerim

2. Person 2. dēflexeris

3. Person 3. dēflexerit

1. Person 1. dēflexerimus

2. Person 2. dēflexeritis

3. Person 3. dēflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēflexissem

2. Person 2. dēflexissēs

3. Person 3. dēflexisset

1. Person 1. dēflexissēmus

2. Person 2. dēflexissētis

3. Person 3. dēflexissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

dēflecte!

dēflectite!

Futur

2. Person 2. dēflectito!

3. Person 3. dēflectito!

2. Person 2. dēflectitōte!

3. Person 3. dēflectunto!

Infinitiv
Präsens

dēflectere

Perfekt

dēflexisse

Futur

dēflexūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

dēflectens, dēflectentis

Futur

dēflexūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

dēflectendī

Dativ

dēflectendō

Akkusativ

ad dēflectendum

Ablativ

dēflectendō

Supinum
dēflexum
deflectere
intransitives Verb v/i <flectō, flexī, flexum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

  • abweichen, abschweifen
    dē-flectere
    dē-flectere
Beispiele
  • a proposito deflectere
    vom Thema abschweifen
    a proposito deflectere
  • a veritate deflectere
    von der Wahrheit abweichen
    a veritate deflectere
  • viā/de via deflectere
    vom (rechten) Weg abweichen
    viā/de via deflectere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēflectō

2. Person 2. dēflectis

3. Person 3. dēflectit

1. Person 1. dēflectimus

2. Person 2. dēflectitis

3. Person 3. dēflectunt

Futur

1. Person 1. dēflectam

2. Person 2. dēflectes

3. Person 3. dēflectet

1. Person 1. dēflectemus

2. Person 2. dēflectetis

3. Person 3. dēflectent

Imperfekt

1. Person 1. dēflectebam

2. Person 2. dēflectebās

3. Person 3. dēflectebat

1. Person 1. dēflectebāmus

2. Person 2. dēflectebātis

3. Person 3. dēflectebant

Perfekt

1. Person 1. dēflexī

2. Person 2. dēflexisti

3. Person 3. dēflexit

1. Person 1. dēfleximus

2. Person 2. dēflexistis

3. Person 3. dēflexērunt

Futur 2

1. Person 1. dēflexerō

2. Person 2. dēflexeris

3. Person 3. dēflexerit

1. Person 1. dēflexerimus

2. Person 2. dēflexeritis

3. Person 3. dēflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēflexeram

2. Person 2. dēflexerās

3. Person 3. dēflexerat

1. Person 1. dēflexerāmus

2. Person 2. dēflexerātis

3. Person 3. dēflexerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. dēflectam

2. Person 2. dēflectās

3. Person 3. dēflectat

1. Person 1. dēflectāmus

2. Person 2. dēflectātis

3. Person 3. dēflectant

Imperfekt

1. Person 1. dēflecterem

2. Person 2. dēflecterēs

3. Person 3. dēflecteret

1. Person 1. dēflecterēmus

2. Person 2. dēflecterētis

3. Person 3. dēflecterent

Perfekt

1. Person 1. dēflexerim

2. Person 2. dēflexeris

3. Person 3. dēflexerit

1. Person 1. dēflexerimus

2. Person 2. dēflexeritis

3. Person 3. dēflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. dēflexissem

2. Person 2. dēflexissēs

3. Person 3. dēflexisset

1. Person 1. dēflexissēmus

2. Person 2. dēflexissētis

3. Person 3. dēflexissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

dēflecte!

dēflectite!

Futur

2. Person 2. dēflectito!

3. Person 3. dēflectito!

2. Person 2. dēflectitōte!

3. Person 3. dēflectunto!

Infinitiv
Präsens

dēflectere

Perfekt

dēflexisse

Futur

dēflexūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

dēflectens, dēflectentis

Futur

dēflexūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

dēflectendī

Dativ

dēflectendō

Akkusativ

ad dēflectendum

Ablativ

dēflectendō

Supinum
dēflexum
inflectere
<flectō, flexī, flexum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • bacillum inflectere
    ein Stäbchen biegen
    bacillum inflectere
  • oculos alicuius inflectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    jemandes Augen auf sich ziehen
    oculos alicuius inflectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • ableiten
    īn-flectere
    īn-flectere
Beispiele
  • suum nomen e Graeco inflectere
    seinen Namen aus dem Griechischen ableiten
    suum nomen e Graeco inflectere
  • die Stimme modulieren
    īn-flectere
    īn-flectere
Beispiele
  • das Recht verdrehen
    īn-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    īn-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • ändern, verändern (cursum die Richtung)
    īn-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    īn-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • den Sinn rühren, bewegen
    īn-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    īn-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
  • sich rühren lassen
    īn-flectere im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
    īn-flectere im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • sensūs alicuius / aliquem precibus inflectere
    jemanden durch Bitten bewegen
    sensūs alicuius / aliquem precibus inflectere

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. īnflectō

2. Person 2. īnflectis

3. Person 3. īnflectit

1. Person 1. īnflectimus

2. Person 2. īnflectitis

3. Person 3. īnflectunt

Futur

1. Person 1. īnflectam

2. Person 2. īnflectes

3. Person 3. īnflectet

1. Person 1. īnflectemus

2. Person 2. īnflectetis

3. Person 3. īnflectent

Imperfekt

1. Person 1. īnflectebam

2. Person 2. īnflectebās

3. Person 3. īnflectebat

1. Person 1. īnflectebāmus

2. Person 2. īnflectebātis

3. Person 3. īnflectebant

Perfekt

1. Person 1. īnflexī

2. Person 2. īnflexisti

3. Person 3. īnflexit

1. Person 1. īnfleximus

2. Person 2. īnflexistis

3. Person 3. īnflexērunt

Futur 2

1. Person 1. īnflexerō

2. Person 2. īnflexeris

3. Person 3. īnflexerit

1. Person 1. īnflexerimus

2. Person 2. īnflexeritis

3. Person 3. īnflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. īnflexeram

2. Person 2. īnflexerās

3. Person 3. īnflexerat

1. Person 1. īnflexerāmus

2. Person 2. īnflexerātis

3. Person 3. īnflexerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. īnflectam

2. Person 2. īnflectās

3. Person 3. īnflectat

1. Person 1. īnflectāmus

2. Person 2. īnflectātis

3. Person 3. īnflectant

Imperfekt

1. Person 1. īnflecterem

2. Person 2. īnflecterēs

3. Person 3. īnflecteret

1. Person 1. īnflecterēmus

2. Person 2. īnflecterētis

3. Person 3. īnflecterent

Perfekt

1. Person 1. īnflexerim

2. Person 2. īnflexeris

3. Person 3. īnflexerit

1. Person 1. īnflexerimus

2. Person 2. īnflexeritis

3. Person 3. īnflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. īnflexissem

2. Person 2. īnflexissēs

3. Person 3. īnflexisset

1. Person 1. īnflexissēmus

2. Person 2. īnflexissētis

3. Person 3. īnflexissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

īnflecte!

īnflectite!

Futur

2. Person 2. īnflectito!

3. Person 3. īnflectito!

2. Person 2. īnflectitōte!

3. Person 3. īnflectunto!

Infinitiv
Präsens

īnflectere

Perfekt

īnflexisse

Futur

īnflexūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

īnflectens, īnflectentis

Futur

īnflexūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

īnflectendī

Dativ

īnflectendō

Akkusativ

ad īnflectendum

Ablativ

īnflectendō

Supinum
īnflexum
reflectere
<flectō, flexī, flexum 3.>

Übersicht aller Übersetzungen

(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)

Beispiele
  • oculos reflectere
    umschauen
    oculos reflectere
  • pedem reflectere
    pedem reflectere
  • in ungues reflecti
    zurückgebogene Krallen bekommen
    in ungues reflecti
  • umstimmen
    re-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
    re-flectere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Beispiele
  • animum/mentem alicuius reflectere
    jemanden besänftigen
    aucha. an jemanden zurückdenken
    animum/mentem alicuius reflectere
Beispiele
  • se reflectereT. Lucretius Carus Lucr. figurativ, in übertragenem Sinnfig
    weichen deutsch reflektieren = (Strahlen, Licht) zurückwerfen
    se reflectereT. Lucretius Carus Lucr. figurativ, in übertragenem Sinnfig

Konjugation

Aktiv
Indikativ Singular Plural
Präsens

1. Person 1. reflectō

2. Person 2. reflectis

3. Person 3. reflectit

1. Person 1. reflectimus

2. Person 2. reflectitis

3. Person 3. reflectunt

Futur

1. Person 1. reflectam

2. Person 2. reflectes

3. Person 3. reflectet

1. Person 1. reflectemus

2. Person 2. reflectetis

3. Person 3. reflectent

Imperfekt

1. Person 1. reflectebam

2. Person 2. reflectebās

3. Person 3. reflectebat

1. Person 1. reflectebāmus

2. Person 2. reflectebātis

3. Person 3. reflectebant

Perfekt

1. Person 1. reflexī

2. Person 2. reflexisti

3. Person 3. reflexit

1. Person 1. refleximus

2. Person 2. reflexistis

3. Person 3. reflexērunt

Futur 2

1. Person 1. reflexerō

2. Person 2. reflexeris

3. Person 3. reflexerit

1. Person 1. reflexerimus

2. Person 2. reflexeritis

3. Person 3. reflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. reflexeram

2. Person 2. reflexerās

3. Person 3. reflexerat

1. Person 1. reflexerāmus

2. Person 2. reflexerātis

3. Person 3. reflexerant

Konjunktiv Singular Plural
Präsens

1. Person 1. reflectam

2. Person 2. reflectās

3. Person 3. reflectat

1. Person 1. reflectāmus

2. Person 2. reflectātis

3. Person 3. reflectant

Imperfekt

1. Person 1. reflecterem

2. Person 2. reflecterēs

3. Person 3. reflecteret

1. Person 1. reflecterēmus

2. Person 2. reflecterētis

3. Person 3. reflecterent

Perfekt

1. Person 1. reflexerim

2. Person 2. reflexeris

3. Person 3. reflexerit

1. Person 1. reflexerimus

2. Person 2. reflexeritis

3. Person 3. reflexerint

Plusquamperfekt

1. Person 1. reflexissem

2. Person 2. reflexissēs

3. Person 3. reflexisset

1. Person 1. reflexissēmus

2. Person 2. reflexissētis

3. Person 3. reflexissent

Imperativ Singular Plural
Präsens

reflecte!

reflectite!

Futur

2. Person 2. reflectito!

3. Person 3. reflectito!

2. Person 2. reflectitōte!

3. Person 3. reflectunto!

Infinitiv
Präsens

reflectere

Perfekt

reflexisse

Futur

reflexūrum, am, um esse

Partizip
Präsens

reflectens, reflectentis

Futur

reflexūrus, a, um

Gerundium
Genitiv

reflectendī

Dativ

reflectendō

Akkusativ

ad reflectendum

Ablativ

reflectendō

Supinum
reflexum