excogitare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. excōgitō 2. Person 2. excōgitās 3. Person 3. excōgitat | 1. Person 1. excōgitāmus 2. Person 2. excōgitātis 3. Person 3. excōgitant |
| Futur | 1. Person 1. excōgitābō 2. Person 2. excōgitābis 3. Person 3. excōgitābit | 1. Person 1. excōgitābimus 2. Person 2. excōgitābitis 3. Person 3. excōgitābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. excōgitābam 2. Person 2. excōgitābās 3. Person 3. excōgitābat | 1. Person 1. excōgitābāmus 2. Person 2. excōgitābātis 3. Person 3. excōgitābant |
| Perfekt | 1. Person 1. excōgitāvī 2. Person 2. excōgitāvisti 3. Person 3. excōgitāvit | 1. Person 1. excōgitāvimus 2. Person 2. excōgitāvistis 3. Person 3. excōgitāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. excōgitāverō 2. Person 2. excōgitāveris 3. Person 3. excōgitāverit | 1. Person 1. excōgitāverimus 2. Person 2. excōgitāveritis 3. Person 3. excōgitāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. excōgitāveram 2. Person 2. excōgitāverās 3. Person 3. excōgitāverat | 1. Person 1. excōgitāverāmus 2. Person 2. excōgitāverātis 3. Person 3. excōgitāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. excōgitem 2. Person 2. excōgitēs 3. Person 3. excōgitet | 1. Person 1. excōgitēmus 2. Person 2. excōgitētis 3. Person 3. excōgitent |
| Imperfekt | 1. Person 1. excōgitārem 2. Person 2. excōgitārēs 3. Person 3. excōgitāret | 1. Person 1. excōgitārēmus 2. Person 2. excōgitārētis 3. Person 3. excōgitārent |
| Perfekt | 1. Person 1. excōgitāverim 2. Person 2. excōgitāveris 3. Person 3. excōgitāverit | 1. Person 1. excōgitāverimus 2. Person 2. excōgitāveritis 3. Person 3. excōgitāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. excōgitāvissem 2. Person 2. excōgitāvissēs 3. Person 3. excōgitāvisset | 1. Person 1. excōgitāvissēmus 2. Person 2. excōgitāvissētis 3. Person 3. excōgitāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | excōgitā! | excōgitāte! |
| Futur | 2. Person 2. excōgitāto! 3. Person 3. excōgitāto! | 2. Person 2. excōgitātōte! 3. Person 3. excōgitanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | excōgitāre |
| Perfekt | excōgitāvisse |
| Futur | excōgitātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | excōgitāns, excōgitantis |
| Futur | excōgitātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | excōgitandī |
|---|---|
| Dativ | excōgitandō |
| Akkusativ | ad excōgitandum |
| Ablativ | excōgitandō |
Supinum
| excōgitātum |