exasperare
<ō, āvī, ātum 1.> (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exasperō 2. Person 2. exasperās 3. Person 3. exasperat | 1. Person 1. exasperāmus 2. Person 2. exasperātis 3. Person 3. exasperant |
| Futur | 1. Person 1. exasperābō 2. Person 2. exasperābis 3. Person 3. exasperābit | 1. Person 1. exasperābimus 2. Person 2. exasperābitis 3. Person 3. exasperābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. exasperābam 2. Person 2. exasperābās 3. Person 3. exasperābat | 1. Person 1. exasperābāmus 2. Person 2. exasperābātis 3. Person 3. exasperābant |
| Perfekt | 1. Person 1. exasperāvī 2. Person 2. exasperāvisti 3. Person 3. exasperāvit | 1. Person 1. exasperāvimus 2. Person 2. exasperāvistis 3. Person 3. exasperāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. exasperāverō 2. Person 2. exasperāveris 3. Person 3. exasperāverit | 1. Person 1. exasperāverimus 2. Person 2. exasperāveritis 3. Person 3. exasperāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exasperāveram 2. Person 2. exasperāverās 3. Person 3. exasperāverat | 1. Person 1. exasperāverāmus 2. Person 2. exasperāverātis 3. Person 3. exasperāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. exasperem 2. Person 2. exasperēs 3. Person 3. exasperet | 1. Person 1. exasperēmus 2. Person 2. exasperētis 3. Person 3. exasperent |
| Imperfekt | 1. Person 1. exasperārem 2. Person 2. exasperārēs 3. Person 3. exasperāret | 1. Person 1. exasperārēmus 2. Person 2. exasperārētis 3. Person 3. exasperārent |
| Perfekt | 1. Person 1. exasperāverim 2. Person 2. exasperāveris 3. Person 3. exasperāverit | 1. Person 1. exasperāverimus 2. Person 2. exasperāveritis 3. Person 3. exasperāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. exasperāvissem 2. Person 2. exasperāvissēs 3. Person 3. exasperāvisset | 1. Person 1. exasperāvissēmus 2. Person 2. exasperāvissētis 3. Person 3. exasperāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | exasperā! | exasperāte! |
| Futur | 2. Person 2. exasperāto! 3. Person 3. exasperāto! | 2. Person 2. exasperātōte! 3. Person 3. exasperanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | exasperāre |
| Perfekt | exasperāvisse |
| Futur | exasperātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | exasperāns, exasperantis |
| Futur | exasperātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | exasperandī |
|---|---|
| Dativ | exasperandō |
| Akkusativ | ad exasperandum |
| Ablativ | exasperandō |
Supinum
| exasperātum |