evocare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
- herausrufen, herbeirufenē-vocāreē-vocāre
- aus der Unterwelt hervorrufen, aus dem Grab erweckenē-vocāre ReligionRELē-vocāre ReligionREL
- zum Kampf herausfordernē-vocāre Militär, militärischMILē-vocāre Militär, militärischMIL
- herausrufenē-vocāre ReligionRELē-vocāre ReligionREL
- zu sich berufen, vorladenē-vocāreē-vocāre
- hervorrufen, erregenē-vocāre figurativ, in übertragenem Sinnfigē-vocāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ēvocō 2. Person 2. ēvocās 3. Person 3. ēvocat | 1. Person 1. ēvocāmus 2. Person 2. ēvocātis 3. Person 3. ēvocant |
| Futur | 1. Person 1. ēvocābō 2. Person 2. ēvocābis 3. Person 3. ēvocābit | 1. Person 1. ēvocābimus 2. Person 2. ēvocābitis 3. Person 3. ēvocābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. ēvocābam 2. Person 2. ēvocābās 3. Person 3. ēvocābat | 1. Person 1. ēvocābāmus 2. Person 2. ēvocābātis 3. Person 3. ēvocābant |
| Perfekt | 1. Person 1. ēvocāvī 2. Person 2. ēvocāvisti 3. Person 3. ēvocāvit | 1. Person 1. ēvocāvimus 2. Person 2. ēvocāvistis 3. Person 3. ēvocāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. ēvocāverō 2. Person 2. ēvocāveris 3. Person 3. ēvocāverit | 1. Person 1. ēvocāverimus 2. Person 2. ēvocāveritis 3. Person 3. ēvocāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. ēvocāveram 2. Person 2. ēvocāverās 3. Person 3. ēvocāverat | 1. Person 1. ēvocāverāmus 2. Person 2. ēvocāverātis 3. Person 3. ēvocāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ēvocem 2. Person 2. ēvocēs 3. Person 3. ēvocet | 1. Person 1. ēvocēmus 2. Person 2. ēvocētis 3. Person 3. ēvocent |
| Imperfekt | 1. Person 1. ēvocārem 2. Person 2. ēvocārēs 3. Person 3. ēvocāret | 1. Person 1. ēvocārēmus 2. Person 2. ēvocārētis 3. Person 3. ēvocārent |
| Perfekt | 1. Person 1. ēvocāverim 2. Person 2. ēvocāveris 3. Person 3. ēvocāverit | 1. Person 1. ēvocāverimus 2. Person 2. ēvocāveritis 3. Person 3. ēvocāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. ēvocāvissem 2. Person 2. ēvocāvissēs 3. Person 3. ēvocāvisset | 1. Person 1. ēvocāvissēmus 2. Person 2. ēvocāvissētis 3. Person 3. ēvocāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | ēvocā! | ēvocāte! |
| Futur | 2. Person 2. ēvocāto! 3. Person 3. ēvocāto! | 2. Person 2. ēvocātōte! 3. Person 3. ēvocanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | ēvocāre |
| Perfekt | ēvocāvisse |
| Futur | ēvocātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | ēvocāns, ēvocantis |
| Futur | ēvocātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | ēvocandī |
|---|---|
| Dativ | ēvocandō |
| Akkusativ | ad ēvocandum |
| Ablativ | ēvocandō |
Supinum
| ēvocātum |