evocare
<ō, āvī, ātum 1.>Übersicht aller Übersetzungen
-   herausrufen, herbeirufenē-vocāreē-vocāre
 
-   aus der Unterwelt hervorrufen, aus dem Grab erweckenē-vocāre ReligionRELē-vocāre ReligionREL
 
-   zum Kampf herausfordernē-vocāre Militär, militärischMILē-vocāre Militär, militärischMIL
 
-   herausrufenē-vocāre ReligionRELē-vocāre ReligionREL
 
-   zu sich berufen, vorladenē-vocāreē-vocāre
 
-   hervorrufen, erregenē-vocāre figurativ, in übertragenem Sinnfigē-vocāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
 
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ēvocō 2. Person 2. ēvocās 3. Person 3. ēvocat  | 1. Person 1. ēvocāmus 2. Person 2. ēvocātis 3. Person 3. ēvocant  | 
| Futur | 1. Person 1. ēvocābō 2. Person 2. ēvocābis 3. Person 3. ēvocābit  | 1. Person 1. ēvocābimus 2. Person 2. ēvocābitis 3. Person 3. ēvocābunt  | 
| Imperfekt | 1. Person 1. ēvocābam 2. Person 2. ēvocābās 3. Person 3. ēvocābat  | 1. Person 1. ēvocābāmus 2. Person 2. ēvocābātis 3. Person 3. ēvocābant  | 
| Perfekt | 1. Person 1. ēvocāvī 2. Person 2. ēvocāvisti 3. Person 3. ēvocāvit  | 1. Person 1. ēvocāvimus 2. Person 2. ēvocāvistis 3. Person 3. ēvocāvērunt  | 
| Futur 2 | 1. Person 1. ēvocāverō 2. Person 2. ēvocāveris 3. Person 3. ēvocāverit  | 1. Person 1. ēvocāverimus 2. Person 2. ēvocāveritis 3. Person 3. ēvocāverint  | 
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. ēvocāveram 2. Person 2. ēvocāverās 3. Person 3. ēvocāverat  | 1. Person 1. ēvocāverāmus 2. Person 2. ēvocāverātis 3. Person 3. ēvocāverant  | 
| Konjunktiv | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. ēvocem 2. Person 2. ēvocēs 3. Person 3. ēvocet  | 1. Person 1. ēvocēmus 2. Person 2. ēvocētis 3. Person 3. ēvocent  | 
| Imperfekt | 1. Person 1. ēvocārem 2. Person 2. ēvocārēs 3. Person 3. ēvocāret  | 1. Person 1. ēvocārēmus 2. Person 2. ēvocārētis 3. Person 3. ēvocārent  | 
| Perfekt | 1. Person 1. ēvocāverim 2. Person 2. ēvocāveris 3. Person 3. ēvocāverit  | 1. Person 1. ēvocāverimus 2. Person 2. ēvocāveritis 3. Person 3. ēvocāverint  | 
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. ēvocāvissem 2. Person 2. ēvocāvissēs 3. Person 3. ēvocāvisset  | 1. Person 1. ēvocāvissēmus 2. Person 2. ēvocāvissētis 3. Person 3. ēvocāvissent  | 
| Imperativ | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| Präsens | ēvocā!  | ēvocāte!  | 
| Futur | 2. Person 2. ēvocāto! 3. Person 3. ēvocāto!  | 2. Person 2. ēvocātōte! 3. Person 3. ēvocanto!  | 
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | ēvocāre  | 
| Perfekt | ēvocāvisse  | 
| Futur | ēvocātūrum, am, um esse  | 
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | ēvocāns, ēvocantis  | 
| Futur | ēvocātūrus, a, um  | 
Gerundium
| Genitiv | ēvocandī  | 
|---|---|
| Dativ | ēvocandō  | 
| Akkusativ | ad ēvocandum  | 
| Ablativ | ēvocandō  | 
Supinum
| ēvocātum |