distinguere
<stinguō, stīnxī, stīnctum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- verschieden färben, bunt bemalendi-stingueredi-stinguere
- autumnus lividos racemos distinguetQ. Horatius Flaccus Hor.der Herbst wird die Weintrauben bläulich färbenautumnus lividos racemos distinguetQ. Horatius Flaccus Hor.
- nigram in medio frontem distinctus ab alboP. Ovidius Naso Ov.nigram in medio frontem distinctus ab alboP. Ovidius Naso Ov.
- trennen, unterscheidendi-stinguere figurativ, in übertragenem Sinnfigdi-stinguere figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. distinguō 2. Person 2. distinguis 3. Person 3. distinguit | 1. Person 1. distinguimus 2. Person 2. distinguitis 3. Person 3. distinguunt |
| Futur | 1. Person 1. distinguam 2. Person 2. distingues 3. Person 3. distinguet | 1. Person 1. distinguemus 2. Person 2. distinguetis 3. Person 3. distinguent |
| Imperfekt | 1. Person 1. distinguebam 2. Person 2. distinguebās 3. Person 3. distinguebat | 1. Person 1. distinguebāmus 2. Person 2. distinguebātis 3. Person 3. distinguebant |
| Perfekt | 1. Person 1. distīnxī 2. Person 2. distīnxisti 3. Person 3. distīnxit | 1. Person 1. distīnximus 2. Person 2. distīnxistis 3. Person 3. distīnxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. distīnxerō 2. Person 2. distīnxeris 3. Person 3. distīnxerit | 1. Person 1. distīnxerimus 2. Person 2. distīnxeritis 3. Person 3. distīnxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. distīnxeram 2. Person 2. distīnxerās 3. Person 3. distīnxerat | 1. Person 1. distīnxerāmus 2. Person 2. distīnxerātis 3. Person 3. distīnxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. distinguam 2. Person 2. distinguās 3. Person 3. distinguat | 1. Person 1. distinguāmus 2. Person 2. distinguātis 3. Person 3. distinguant |
| Imperfekt | 1. Person 1. distinguerem 2. Person 2. distinguerēs 3. Person 3. distingueret | 1. Person 1. distinguerēmus 2. Person 2. distinguerētis 3. Person 3. distinguerent |
| Perfekt | 1. Person 1. distīnxerim 2. Person 2. distīnxeris 3. Person 3. distīnxerit | 1. Person 1. distīnxerimus 2. Person 2. distīnxeritis 3. Person 3. distīnxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. distīnxissem 2. Person 2. distīnxissēs 3. Person 3. distīnxisset | 1. Person 1. distīnxissēmus 2. Person 2. distīnxissētis 3. Person 3. distīnxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | distingue! | distinguite! |
| Futur | 2. Person 2. distinguito! 3. Person 3. distinguito! | 2. Person 2. distinguitōte! 3. Person 3. distinguunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | distinguere |
| Perfekt | distīnxisse |
| Futur | distīnctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | distinguens, distinguentis |
| Futur | distīnctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | distinguendī |
|---|---|
| Dativ | distinguendō |
| Akkusativ | ad distinguendum |
| Ablativ | distinguendō |
Supinum
| distīnctum |