coniuratio
Femininum f <coniūrātiōnis> ||coniurare||Übersicht aller Übersetzungen
(Für mehr Details die Übersetzung anklicken/antippen)
- gegenseitig geleisteter Eidconiūrātiō P. Vergilius MaroVerg.coniūrātiō P. Vergilius MaroVerg.
- gemeinsame Vereidigung der Soldatenconiūrātiō P. Vergilius MaroVerg.coniūrātiō P. Vergilius MaroVerg.
Deklinationen
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | singular sg coniuratio | plural pl coniurationes |
| Genitiv | singular sg coniurationis | plural pl coniurationum |
| Dativ | singular sg coniurationi | plural pl coniurationibus |
| Akkusativ | singular sg coniurationem | plural pl coniurationes |
| Ablativ | singular sg coniuratione | plural pl coniurationibus |
| Vokativ | singular sg coniuratio | plural pl coniurationes |