conducere
transitives Verb v/t <dūcō, dūxī, ductum 3.>Übersicht aller Übersetzungen
- zusammenführencon-dūcerecon-dūcere
- versammelncon-dūcerecon-dūcere
- vereinigencon-dūcerecon-dūcere
- anstellen, anwerbencon-dūcerecon-dūcere
- aliquem mercede conducerejemanden für Lohn anstellenaliquem mercede conducere
- milites conducereSoldaten anwerbenmilites conducere
- bringencon-dūcerecon-dūcere
- übernehmencon-dūcerecon-dūcere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. condūcō 2. Person 2. condūcis 3. Person 3. condūcit | 1. Person 1. condūcimus 2. Person 2. condūcitis 3. Person 3. condūcunt |
| Futur | 1. Person 1. condūcam 2. Person 2. condūces 3. Person 3. condūcet | 1. Person 1. condūcemus 2. Person 2. condūcetis 3. Person 3. condūcent |
| Imperfekt | 1. Person 1. condūcebam 2. Person 2. condūcebās 3. Person 3. condūcebat | 1. Person 1. condūcebāmus 2. Person 2. condūcebātis 3. Person 3. condūcebant |
| Perfekt | 1. Person 1. condūxī 2. Person 2. condūxisti 3. Person 3. condūxit | 1. Person 1. condūximus 2. Person 2. condūxistis 3. Person 3. condūxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. condūxerō 2. Person 2. condūxeris 3. Person 3. condūxerit | 1. Person 1. condūxerimus 2. Person 2. condūxeritis 3. Person 3. condūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. condūxeram 2. Person 2. condūxerās 3. Person 3. condūxerat | 1. Person 1. condūxerāmus 2. Person 2. condūxerātis 3. Person 3. condūxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. condūcam 2. Person 2. condūcās 3. Person 3. condūcat | 1. Person 1. condūcāmus 2. Person 2. condūcātis 3. Person 3. condūcant |
| Imperfekt | 1. Person 1. condūcerem 2. Person 2. condūcerēs 3. Person 3. condūceret | 1. Person 1. condūcerēmus 2. Person 2. condūcerētis 3. Person 3. condūcerent |
| Perfekt | 1. Person 1. condūxerim 2. Person 2. condūxeris 3. Person 3. condūxerit | 1. Person 1. condūxerimus 2. Person 2. condūxeritis 3. Person 3. condūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. condūxissem 2. Person 2. condūxissēs 3. Person 3. condūxisset | 1. Person 1. condūxissēmus 2. Person 2. condūxissētis 3. Person 3. condūxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | condūce! | condūcite! |
| Futur | 2. Person 2. condūcito! 3. Person 3. condūcito! | 2. Person 2. condūcitōte! 3. Person 3. condūcunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | condūcere |
| Perfekt | condūxisse |
| Futur | conductūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | condūcens, condūcentis |
| Futur | conductūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | condūcendī |
|---|---|
| Dativ | condūcendō |
| Akkusativ | ad condūcendum |
| Ablativ | condūcendō |
Supinum
| conductum |
conducere
intransitives Verb v/i <dūcō, dūxī, ductum 3.; nurunpersönlich unpers 3. PersonSingular sgund u.Plural plund u.Infinitiv inf>Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. condūcō 2. Person 2. condūcis 3. Person 3. condūcit | 1. Person 1. condūcimus 2. Person 2. condūcitis 3. Person 3. condūcunt |
| Futur | 1. Person 1. condūcam 2. Person 2. condūces 3. Person 3. condūcet | 1. Person 1. condūcemus 2. Person 2. condūcetis 3. Person 3. condūcent |
| Imperfekt | 1. Person 1. condūcebam 2. Person 2. condūcebās 3. Person 3. condūcebat | 1. Person 1. condūcebāmus 2. Person 2. condūcebātis 3. Person 3. condūcebant |
| Perfekt | 1. Person 1. condūxī 2. Person 2. condūxisti 3. Person 3. condūxit | 1. Person 1. condūximus 2. Person 2. condūxistis 3. Person 3. condūxērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. condūxerō 2. Person 2. condūxeris 3. Person 3. condūxerit | 1. Person 1. condūxerimus 2. Person 2. condūxeritis 3. Person 3. condūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. condūxeram 2. Person 2. condūxerās 3. Person 3. condūxerat | 1. Person 1. condūxerāmus 2. Person 2. condūxerātis 3. Person 3. condūxerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. condūcam 2. Person 2. condūcās 3. Person 3. condūcat | 1. Person 1. condūcāmus 2. Person 2. condūcātis 3. Person 3. condūcant |
| Imperfekt | 1. Person 1. condūcerem 2. Person 2. condūcerēs 3. Person 3. condūceret | 1. Person 1. condūcerēmus 2. Person 2. condūcerētis 3. Person 3. condūcerent |
| Perfekt | 1. Person 1. condūxerim 2. Person 2. condūxeris 3. Person 3. condūxerit | 1. Person 1. condūxerimus 2. Person 2. condūxeritis 3. Person 3. condūxerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. condūxissem 2. Person 2. condūxissēs 3. Person 3. condūxisset | 1. Person 1. condūxissēmus 2. Person 2. condūxissētis 3. Person 3. condūxissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | condūce! | condūcite! |
| Futur | 2. Person 2. condūcito! 3. Person 3. condūcito! | 2. Person 2. condūcitōte! 3. Person 3. condūcunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | condūcere |
| Perfekt | condūxisse |
| Futur | conductūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | condūcens, condūcentis |
| Futur | conductūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | condūcendī |
|---|---|
| Dativ | condūcendō |
| Akkusativ | ad condūcendum |
| Ablativ | condūcendō |
Supinum
| conductum |