cogere
<cōgō, coēgī, coāctum 3.> ||co-agere||Übersicht aller Übersetzungen
- zusammenführen, zusammenbringencōgerecōgere
- einsammelncōgeresammelncōgerecōgere
- versammeln Teile zu einem Ganzencōgerecōgere
- zusammenziehencōgere Militär, militärischMILcōgere Militär, militärischMIL
- sich vereinigencōgere im Passivcōgere im Passiv
- zusammenhaltencōgere Militär, militärischMILcōgere Militär, militärischMIL
- zur Versammlung (ein)berufencōgerecōgere
- senatum in curiam cogereden Senat in der Kurie versammelnsenatum in curiam cogere
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōgō 2. Person 2. cōgis 3. Person 3. cōgit | 1. Person 1. cōgimus 2. Person 2. cōgitis 3. Person 3. cōgunt |
| Futur | 1. Person 1. cōgam 2. Person 2. cōges 3. Person 3. cōget | 1. Person 1. cōgemus 2. Person 2. cōgetis 3. Person 3. cōgent |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōgebam 2. Person 2. cōgebās 3. Person 3. cōgebat | 1. Person 1. cōgebāmus 2. Person 2. cōgebātis 3. Person 3. cōgebant |
| Perfekt | 1. Person 1. coēgī 2. Person 2. coēgisti 3. Person 3. coēgit | 1. Person 1. coēgimus 2. Person 2. coēgistis 3. Person 3. coēgērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. coēgerō 2. Person 2. coēgeris 3. Person 3. coēgerit | 1. Person 1. coēgerimus 2. Person 2. coēgeritis 3. Person 3. coēgerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. coēgeram 2. Person 2. coēgerās 3. Person 3. coēgerat | 1. Person 1. coēgerāmus 2. Person 2. coēgerātis 3. Person 3. coēgerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. cōgam 2. Person 2. cōgās 3. Person 3. cōgat | 1. Person 1. cōgāmus 2. Person 2. cōgātis 3. Person 3. cōgant |
| Imperfekt | 1. Person 1. cōgerem 2. Person 2. cōgerēs 3. Person 3. cōgeret | 1. Person 1. cōgerēmus 2. Person 2. cōgerētis 3. Person 3. cōgerent |
| Perfekt | 1. Person 1. coēgerim 2. Person 2. coēgeris 3. Person 3. coēgerit | 1. Person 1. coēgerimus 2. Person 2. coēgeritis 3. Person 3. coēgerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. coēgissem 2. Person 2. coēgissēs 3. Person 3. coēgisset | 1. Person 1. coēgissēmus 2. Person 2. coēgissētis 3. Person 3. coēgissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | cōge! | cōgite! |
| Futur | 2. Person 2. cōgito! 3. Person 3. cōgito! | 2. Person 2. cōgitōte! 3. Person 3. cōgunto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | cōgere |
| Perfekt | coēgisse |
| Futur | coāctūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | cōgens, cōgentis |
| Futur | coāctūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | cōgendī |
|---|---|
| Dativ | cōgendō |
| Akkusativ | ad cōgendum |
| Ablativ | cōgendō |
Supinum
| coāctum |