variare
transitives Verb v/t <ō, āvī, ātum 1.> ||varius||Übersicht aller Übersetzungen
- wechselnvariāre figurativ, in übertragenem Sinnfigverändern (aliquid re etwas durch etwas, etwas mit etwas)variāre figurativ, in übertragenem Sinnfigvariāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- voneinander abweichenvariāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfigvariāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. variō 2. Person 2. variās 3. Person 3. variat | 1. Person 1. variāmus 2. Person 2. variātis 3. Person 3. variant |
| Futur | 1. Person 1. variābō 2. Person 2. variābis 3. Person 3. variābit | 1. Person 1. variābimus 2. Person 2. variābitis 3. Person 3. variābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. variābam 2. Person 2. variābās 3. Person 3. variābat | 1. Person 1. variābāmus 2. Person 2. variābātis 3. Person 3. variābant |
| Perfekt | 1. Person 1. variāvī 2. Person 2. variāvisti 3. Person 3. variāvit | 1. Person 1. variāvimus 2. Person 2. variāvistis 3. Person 3. variāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. variāverō 2. Person 2. variāveris 3. Person 3. variāverit | 1. Person 1. variāverimus 2. Person 2. variāveritis 3. Person 3. variāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. variāveram 2. Person 2. variāverās 3. Person 3. variāverat | 1. Person 1. variāverāmus 2. Person 2. variāverātis 3. Person 3. variāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. variem 2. Person 2. variēs 3. Person 3. variet | 1. Person 1. variēmus 2. Person 2. variētis 3. Person 3. varient |
| Imperfekt | 1. Person 1. variārem 2. Person 2. variārēs 3. Person 3. variāret | 1. Person 1. variārēmus 2. Person 2. variārētis 3. Person 3. variārent |
| Perfekt | 1. Person 1. variāverim 2. Person 2. variāveris 3. Person 3. variāverit | 1. Person 1. variāverimus 2. Person 2. variāveritis 3. Person 3. variāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. variāvissem 2. Person 2. variāvissēs 3. Person 3. variāvisset | 1. Person 1. variāvissēmus 2. Person 2. variāvissētis 3. Person 3. variāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | variā! | variāte! |
| Futur | 2. Person 2. variāto! 3. Person 3. variāto! | 2. Person 2. variātōte! 3. Person 3. varianto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | variāre |
| Perfekt | variāvisse |
| Futur | variātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | variāns, variantis |
| Futur | variātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | variandī |
|---|---|
| Dativ | variandō |
| Akkusativ | ad variandum |
| Ablativ | variandō |
Supinum
| variātum |
variare
intransitives Verb v/i <ō, āvī, ātum 1.> ||varius|| (nachklassischnachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- variāre
- verschieden berichtet werdenvariārevariāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. variō 2. Person 2. variās 3. Person 3. variat | 1. Person 1. variāmus 2. Person 2. variātis 3. Person 3. variant |
| Futur | 1. Person 1. variābō 2. Person 2. variābis 3. Person 3. variābit | 1. Person 1. variābimus 2. Person 2. variābitis 3. Person 3. variābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. variābam 2. Person 2. variābās 3. Person 3. variābat | 1. Person 1. variābāmus 2. Person 2. variābātis 3. Person 3. variābant |
| Perfekt | 1. Person 1. variāvī 2. Person 2. variāvisti 3. Person 3. variāvit | 1. Person 1. variāvimus 2. Person 2. variāvistis 3. Person 3. variāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. variāverō 2. Person 2. variāveris 3. Person 3. variāverit | 1. Person 1. variāverimus 2. Person 2. variāveritis 3. Person 3. variāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. variāveram 2. Person 2. variāverās 3. Person 3. variāverat | 1. Person 1. variāverāmus 2. Person 2. variāverātis 3. Person 3. variāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. variem 2. Person 2. variēs 3. Person 3. variet | 1. Person 1. variēmus 2. Person 2. variētis 3. Person 3. varient |
| Imperfekt | 1. Person 1. variārem 2. Person 2. variārēs 3. Person 3. variāret | 1. Person 1. variārēmus 2. Person 2. variārētis 3. Person 3. variārent |
| Perfekt | 1. Person 1. variāverim 2. Person 2. variāveris 3. Person 3. variāverit | 1. Person 1. variāverimus 2. Person 2. variāveritis 3. Person 3. variāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. variāvissem 2. Person 2. variāvissēs 3. Person 3. variāvisset | 1. Person 1. variāvissēmus 2. Person 2. variāvissētis 3. Person 3. variāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | variā! | variāte! |
| Futur | 2. Person 2. variāto! 3. Person 3. variāto! | 2. Person 2. variātōte! 3. Person 3. varianto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | variāre |
| Perfekt | variāvisse |
| Futur | variātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | variāns, variantis |
| Futur | variātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | variandī |
|---|---|
| Dativ | variandō |
| Akkusativ | ad variandum |
| Ablativ | variandō |
Supinum
| variātum |