suspectare
<ō, āvī, ātum 1.> ||suspicere|| (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- argwöhnisch ansehensuspectāre figurativ, in übertragenem Sinnfigsuspectāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- Verdacht erregen, verdächtig werdensuspectāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfigsuspectāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
- argwöhnen (aliquid etwas)suspectāresuspectāre
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suspectō 2. Person 2. suspectās 3. Person 3. suspectat | 1. Person 1. suspectāmus 2. Person 2. suspectātis 3. Person 3. suspectant |
| Futur | 1. Person 1. suspectābō 2. Person 2. suspectābis 3. Person 3. suspectābit | 1. Person 1. suspectābimus 2. Person 2. suspectābitis 3. Person 3. suspectābunt |
| Imperfekt | 1. Person 1. suspectābam 2. Person 2. suspectābās 3. Person 3. suspectābat | 1. Person 1. suspectābāmus 2. Person 2. suspectābātis 3. Person 3. suspectābant |
| Perfekt | 1. Person 1. suspectāvī 2. Person 2. suspectāvisti 3. Person 3. suspectāvit | 1. Person 1. suspectāvimus 2. Person 2. suspectāvistis 3. Person 3. suspectāvērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. suspectāverō 2. Person 2. suspectāveris 3. Person 3. suspectāverit | 1. Person 1. suspectāverimus 2. Person 2. suspectāveritis 3. Person 3. suspectāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspectāveram 2. Person 2. suspectāverās 3. Person 3. suspectāverat | 1. Person 1. suspectāverāmus 2. Person 2. suspectāverātis 3. Person 3. suspectāverant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suspectem 2. Person 2. suspectēs 3. Person 3. suspectet | 1. Person 1. suspectēmus 2. Person 2. suspectētis 3. Person 3. suspectent |
| Imperfekt | 1. Person 1. suspectārem 2. Person 2. suspectārēs 3. Person 3. suspectāret | 1. Person 1. suspectārēmus 2. Person 2. suspectārētis 3. Person 3. suspectārent |
| Perfekt | 1. Person 1. suspectāverim 2. Person 2. suspectāveris 3. Person 3. suspectāverit | 1. Person 1. suspectāverimus 2. Person 2. suspectāveritis 3. Person 3. suspectāverint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspectāvissem 2. Person 2. suspectāvissēs 3. Person 3. suspectāvisset | 1. Person 1. suspectāvissēmus 2. Person 2. suspectāvissētis 3. Person 3. suspectāvissent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | suspectā! | suspectāte! |
| Futur | 2. Person 2. suspectāto! 3. Person 3. suspectāto! | 2. Person 2. suspectātōte! 3. Person 3. suspectanto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | suspectāre |
| Perfekt | suspectāvisse |
| Futur | suspectātūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | suspectāns, suspectantis |
| Futur | suspectātūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | suspectandī |
|---|---|
| Dativ | suspectandō |
| Akkusativ | ad suspectandum |
| Ablativ | suspectandō |
Supinum
| suspectātum |