suspectare
<ō, āvī, ātum 1.> ||suspicere|| (vorklassischvkl.,nachklassisch nachkl.)Übersicht aller Übersetzungen
- argwöhnisch ansehensuspectāre figurativ, in übertragenem Sinnfigsuspectāre figurativ, in übertragenem Sinnfig
- Verdacht erregen, verdächtig werdensuspectāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfigsuspectāre im Passiv figurativ, in übertragenem Sinnfig
- argwöhnen (aliquid etwas)suspectāresuspectāre
Konjugation
Aktiv
Indikativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. suspectō 2. Person 2. suspectās 3. Person 3. suspectat | 1. Person 1. suspectāmus 2. Person 2. suspectātis 3. Person 3. suspectant |
Futur | 1. Person 1. suspectābō 2. Person 2. suspectābis 3. Person 3. suspectābit | 1. Person 1. suspectābimus 2. Person 2. suspectābitis 3. Person 3. suspectābunt |
Imperfekt | 1. Person 1. suspectābam 2. Person 2. suspectābās 3. Person 3. suspectābat | 1. Person 1. suspectābāmus 2. Person 2. suspectābātis 3. Person 3. suspectābant |
Perfekt | 1. Person 1. suspectāvī 2. Person 2. suspectāvisti 3. Person 3. suspectāvit | 1. Person 1. suspectāvimus 2. Person 2. suspectāvistis 3. Person 3. suspectāvērunt |
Futur 2 | 1. Person 1. suspectāverō 2. Person 2. suspectāveris 3. Person 3. suspectāverit | 1. Person 1. suspectāverimus 2. Person 2. suspectāveritis 3. Person 3. suspectāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspectāveram 2. Person 2. suspectāverās 3. Person 3. suspectāverat | 1. Person 1. suspectāverāmus 2. Person 2. suspectāverātis 3. Person 3. suspectāverant |
Konjunktiv | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | 1. Person 1. suspectem 2. Person 2. suspectēs 3. Person 3. suspectet | 1. Person 1. suspectēmus 2. Person 2. suspectētis 3. Person 3. suspectent |
Imperfekt | 1. Person 1. suspectārem 2. Person 2. suspectārēs 3. Person 3. suspectāret | 1. Person 1. suspectārēmus 2. Person 2. suspectārētis 3. Person 3. suspectārent |
Perfekt | 1. Person 1. suspectāverim 2. Person 2. suspectāveris 3. Person 3. suspectāverit | 1. Person 1. suspectāverimus 2. Person 2. suspectāveritis 3. Person 3. suspectāverint |
Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspectāvissem 2. Person 2. suspectāvissēs 3. Person 3. suspectāvisset | 1. Person 1. suspectāvissēmus 2. Person 2. suspectāvissētis 3. Person 3. suspectāvissent |
Imperativ | Singular | Plural |
---|---|---|
Präsens | suspectā! | suspectāte! |
Futur | 2. Person 2. suspectāto! 3. Person 3. suspectāto! | 2. Person 2. suspectātōte! 3. Person 3. suspectanto! |
Infinitiv | |
---|---|
Präsens | suspectāre |
Perfekt | suspectāvisse |
Futur | suspectātūrum, am, um esse |
Partizip | |
---|---|
Präsens | suspectāns, suspectantis |
Futur | suspectātūrus, a, um |
Gerundium
Genitiv | suspectandī |
---|---|
Dativ | suspectandō |
Akkusativ | ad suspectandum |
Ablativ | suspectandō |
Supinum
suspectātum |