suspicere
intransitives Verb v/i <spiciō, spexī, spectum 3.> ||specere||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suspiciō 2. Person 2. suspicis 3. Person 3. suspicit | 1. Person 1. suspicimus 2. Person 2. suspicitis 3. Person 3. suspiciunt |
| Futur | 1. Person 1. suspiciam 2. Person 2. suspiciēs 3. Person 3. suspiciet | 1. Person 1. suspiciēmus 2. Person 2. suspiciētis 3. Person 3. suspicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. suspiciēbam 2. Person 2. suspiciēbās 3. Person 3. suspiciēbat | 1. Person 1. suspiciēbāmus 2. Person 2. suspiciēbātis 3. Person 3. suspiciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. suspexī 2. Person 2. suspexīsti 3. Person 3. suspexit | 1. Person 1. suspeximus 2. Person 2. suspexīstis 3. Person 3. suspexērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. suspexerō 2. Person 2. suspexeris 3. Person 3. suspexerit | 1. Person 1. suspexerimus 2. Person 2. suspexeritis 3. Person 3. suspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspexeram 2. Person 2. suspexerās 3. Person 3. suspexerat | 1. Person 1. suspexerāmus 2. Person 2. suspexerātis 3. Person 3. suspexerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suspiciam 2. Person 2. suspiciās 3. Person 3. suspiciat | 1. Person 1. suspiciāmus 2. Person 2. suspiciātis 3. Person 3. suspiciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. suspicerem 2. Person 2. suspicerēs 3. Person 3. suspiceret | 1. Person 1. suspicerēmus 2. Person 2. suspicerētis 3. Person 3. suspicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. suspexerim 2. Person 2. suspexeris 3. Person 3. suspexerit | 1. Person 1. suspexerimus 2. Person 2. suspexeritis 3. Person 3. suspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspexīssem 2. Person 2. suspexīssēs 3. Person 3. suspexīsset | 1. Person 1. suspexissēmus 2. Person 2. suspexissētis 3. Person 3. suspexīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | suspice! | suspicite! |
| Futur | 2. Person 2. suspicito! 3. Person 3. suspicito! | 2. Person 2. suspicitōte! 3. Person 3. suspiciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | suspicere |
| Perfekt | suspexīsse |
| Futur | suspectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | suspiciēns, suspiciēntis |
| Futur | suspectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | suspiciēndī |
|---|---|
| Dativ | suspiciēndō |
| Akkusativ | ad suspiciēndum |
| Ablativ | suspiciēndō |
Supinum
| suspectum |
suspicere
transitives Verb v/t <spiciō, spexī, spectum 3.> ||specere||Übersicht aller Übersetzungen
Konjugation
Aktiv
| Indikativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suspiciō 2. Person 2. suspicis 3. Person 3. suspicit | 1. Person 1. suspicimus 2. Person 2. suspicitis 3. Person 3. suspiciunt |
| Futur | 1. Person 1. suspiciam 2. Person 2. suspiciēs 3. Person 3. suspiciet | 1. Person 1. suspiciēmus 2. Person 2. suspiciētis 3. Person 3. suspicient |
| Imperfekt | 1. Person 1. suspiciēbam 2. Person 2. suspiciēbās 3. Person 3. suspiciēbat | 1. Person 1. suspiciēbāmus 2. Person 2. suspiciēbātis 3. Person 3. suspiciēbant |
| Perfekt | 1. Person 1. suspexī 2. Person 2. suspexīsti 3. Person 3. suspexit | 1. Person 1. suspeximus 2. Person 2. suspexīstis 3. Person 3. suspexērunt |
| Futur 2 | 1. Person 1. suspexerō 2. Person 2. suspexeris 3. Person 3. suspexerit | 1. Person 1. suspexerimus 2. Person 2. suspexeritis 3. Person 3. suspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspexeram 2. Person 2. suspexerās 3. Person 3. suspexerat | 1. Person 1. suspexerāmus 2. Person 2. suspexerātis 3. Person 3. suspexerant |
| Konjunktiv | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person 1. suspiciam 2. Person 2. suspiciās 3. Person 3. suspiciat | 1. Person 1. suspiciāmus 2. Person 2. suspiciātis 3. Person 3. suspiciant |
| Imperfekt | 1. Person 1. suspicerem 2. Person 2. suspicerēs 3. Person 3. suspiceret | 1. Person 1. suspicerēmus 2. Person 2. suspicerētis 3. Person 3. suspicerent |
| Perfekt | 1. Person 1. suspexerim 2. Person 2. suspexeris 3. Person 3. suspexerit | 1. Person 1. suspexerimus 2. Person 2. suspexeritis 3. Person 3. suspexerint |
| Plusquamperfekt | 1. Person 1. suspexīssem 2. Person 2. suspexīssēs 3. Person 3. suspexīsset | 1. Person 1. suspexissēmus 2. Person 2. suspexissētis 3. Person 3. suspexīssent |
| Imperativ | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Präsens | suspice! | suspicite! |
| Futur | 2. Person 2. suspicito! 3. Person 3. suspicito! | 2. Person 2. suspicitōte! 3. Person 3. suspiciūnto! |
| Infinitiv | |
|---|---|
| Präsens | suspicere |
| Perfekt | suspexīsse |
| Futur | suspectūrum, am, um esse |
| Partizip | |
|---|---|
| Präsens | suspiciēns, suspiciēntis |
| Futur | suspectūrus, a, um |
Gerundium
| Genitiv | suspiciēndī |
|---|---|
| Dativ | suspiciēndō |
| Akkusativ | ad suspiciēndum |
| Ablativ | suspiciēndō |
Supinum
| suspectum |